Την Τρίτη, 29/3 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε για άλλη μία φορά να αποκτήσει μια μικρή δημοφιλία, να αντλήσει λίγη αίγλη, αυτή τη φορά από έναν νεαρό, έναν μαθητή, έναν πρόσφυγα που φτάνοντας στην Ελλάδα ως ασυνόδευτο ανήλικο πάλεψε και πέτυχε…
Στη συνάντησή του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Σαϊντού Καμαρά δεν προσπάθησε να βοηθήσει το προσφυγόπουλο που αντιμετωπίζει την απέλαση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να βοηθήσει τον εαυτό του, αφού ξεσκεπάστηκε η ρατσιστική πολιτική του απέναντι στους πρόσφυγες και ακόμα περισσότερο απέναντι σε παιδιά και έφηβους.
Αυτό έκαναν και με τον Αντετοκούνμπο. Τον εαυτό τους προσπάθησαν να βοηθήσουν, όταν η πραγματικότητα αποκάλυψε τον ρατσισμό τους. Στην αρχή ειρωνεύονταν και το όνομά του, να μην τα ξεχνάμε αυτά…
Γιατί αν ήθελαν να κάνουν κάτι θα το έκαναν για όλους. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση για όλα τα ασυνόδευτα παιδιά, για όλους όσους κινδυνεύουν. Για όλους αυτούς που το όνομά τους δεν φιγουράρισε στα κοινωνικά δίκτυα και στις ειδήσεις.
Το γεγονός πως όχι μόνον δεν δεσμεύτηκε αλλά απλά παρέπεμψε σε όργανο που λαμβάνει τις αποφάσεις δείχνει πως δεν έχουν κανένα σκοπό να αλλάξουν την απάνθρωπη πολιτική τους.
Αυτό που θέλουν είναι να μην διασύρονται από τις εξαιρέσεις που απασχολούν το κοινό.
Με απλά λόγια, ο Μητσοτάκης πήγαινε για μερικά κλικ για την εικόνα του… Πήγαινε με τους όρους των κοινωνικών δικτύων και της κατακραυγής…
Κάθε σχέση με ανθρωπισμό και ευαισθησία είναι απλά… τυχαία!
