Φως στο τούνελ της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπει ο Βρετανός πολιτικός αναλυτής, ο οποίος πιστεύει ότι από το κοινοβουλευτικό χάος, όπως αυτό που ζει η χώρα του τις τελευταίες ημέρες, προκύπτουν ενίοτε θετικά αποτελέσματα.
Σε άρθρο του στην εφημερίδα Guardian, ο Σάιμον Τζένκινς εξηγεί τι οφείλουν να πράξουν οι Βρετανοί βουλευτές. Ακολουθούν ορισμένα αποσπάσματα του κειμένου του:
«Τα νέα μπορεί να είναι καλά. Υπάρχει δρόμος μπροστά μας. Αν μπορούμε να διατηρήσουμε το κουράγιο μας για να τρέξουμε μια τελευταία ευθεία τη Δευτέρα, μια συνετή έκβαση θα είναι κοντά. Η λύση που υπήρχε πάντα: Brexit με τελωνειακή ένωση. «Αποχώρηση» χωρίς παράνοια. Αλλά πρώτα η Τερέζα Μέι θα κάνει την τελευταία απεγνωσμένη της προσπάθεια για να περάσει τη δις απορριφθείσα συμφωνία των «κόκκινων γραμμών» της από τη Βουλή των Κοινοτήτων.
Για να ικανοποιηθεί το αίτημα του προέδρου της Βουλής ότι δεν θα είναι ουσιαστικά ίδια με τις προηγούμενες ψηφοφορίες, μόνο η συμφωνία αποχώρησης θα τεθεί σε ψηφοφορία. Αλλά αυτή αντιστοιχεί στο μεγαλύτερο μέρος της συμφωνίας, η οποία παραμένει ως έχει. Η λύση της Μέι παρουσιάστηκε ως τουλάχιστον καλύτερη από το σκληρό Brexit. Η επιλογή ήταν μεταξύ αυτής και της άτακτης εξόδου. Ωστόσο, η συμφωνία της περιλαμβάνει νέο γύρο διαφωνιών για ένα «ομαλό εμπόριο» για δύο ακόμη τρομακτικά χρόνια – και μετά μια πιθανή επανάληψη του χάους αυτής της εβδομάδας.
Από την άλλη, οι γνωμοδοτικές ψηφοφορίες της Τετάρτης, παρά τη γελοιοποίησή τους, προσέφεραν μια διέξοδο από το τέλμα. Αν η Μέι σήμερα Παρασκευή, χάσει, το κοινοβούλιο θα ανακτήσει τον «έλεγχο» της διαδικασίας τη Δευτέρα. Θα τρέξει ξανά τις γνωμοδοτικές ψηφοφορίες, αλλά υπό διαφορετική μορφή, πιθανότατα με λιγότερες από αυτές. Ο νικητής προβλέπεται να είναι η τελωνειακή ένωση την οποία προώθησαν χωριστά οι Κεν Κλαρκ [σ.σ. βουλευτής των Συντηρητικών], Τζέρεμι Κόρμπιν και Νικ Μπόουλς [σ.σ. βουλευτής των Συντηρητικών], την Τετάρτη με γελοιωδώς διαφορετικές εκδοχές. Το γιατί όλοι αυτοί απέτυχαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους παραμένει ένα μυστήριο. Όλοι ξέρουν ότι η παραμονή σε μια τελωνειακή ένωση με το στενότερο και μεγαλύτερο εμπορικό μας εταίρο βγάζει περισσότερο νόημα από τα πομπώδη κέρδη της αποχώρησης. Ξέρουν επίσης ότι κάτω από την επιφανειακή αφοσίωση στη βουλή των Κοινοτήτων, οι περισσότεροι βουλευτές θα συμφωνούσαν με αυτό. Θα μπορούσαν να βάλουν φρένο στη Μέι με τη μία.
Τώρα, οι βουλευτές πρέπει να κάνουν δύο πράγματα. Πρέπει να μην στηρίξουν τη Μέι, αλλά να διασφαλίσουν ότι η συμφωνία της θα θαφτεί μια για πάντα στα σταυροδρόμια του Ουέστμινστερ, με σκόρδο στο στόμα και παλούκι στην καρδιά. Και πρέπει να δώσουν σαφή εντολή για μια τελωνειακή ένωση.»
Και καταλήγει: «Το χάος αυτής της εβδομάδας έχει, κατά τα φαινόμενα, ντροπιάσει τη βρετανική Βουλή στα μάτια του κόσμου. Αλλά όπως και σε προηγούμενες αναταραχές – από την «επανάσταση» του 1688 έως τις μεταρρυθμιστικές κρίσεις του 1832 και του 1911 – η Βουλή των Κοινοτήτων έχει καταφέρει να περιορίσει και να αποδεχτεί το χάος. Δεν είναι κακό οι πολιτικοί ενίοτε να διαφωνούν ανοιχτά με τους ψηφοφόρους τους.
Οι Βρετανοί σήμερα πρέπει να είναι καλύτερα ενημερωμένοι για την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο Ευρωπαίο. Καθημερινά, εξαγριώνονται, διχάζονται, αγανακτούν, καθώς παρακολουθούν το διαμελισμό του κοινοβουλίου τους. Αλλά έτσι πρέπει να είναι κάποιες φορές τα κοινοβούλια. Πρόκειται για πολιτική σε ζωντανή μετάδοση. Αρνούμαι να δεχθώ ότι είναι κάτι το κακό.»
