Πόσο ισχυρός στη θέση του πρωθυπουργού μπορεί να είναι ένας άνθρωπος ο οποίος επισκέπτεται την προστάτιδα της χώρας του, εν προκειμένω τη Σαουδική Αραβία, εξαφανίζεται για μερικές μέρες, δηλώνει παραίτηση από το αξίωμα του φοβούμενος ότι θα πέσει θύμα πολιτικής δολοφονίας, μεταβαίνει στο Παρίσι για συνομιλίες, στον δρόμο της επιστροφής εξηγεί ότι παγώνει τη παραίτηση του και την επομένη συμμετέχει στους εορτασμούς για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της πατρίδας του σα να μην τρέχει τίποτα;
«Η επιστροφή του πρωθυπουργού του Λιβάνου, Σαάντ Χάριρι, στην κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι θα μπορέσει να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην απόπειρα της Σαουδικής Αραβίας να ελέγξει τον Λίβανο. Με την επιθετική πολιτική που ακολουθούν αυτό το διάστημα οι Σαουδάραβες μπορεί να βρουν έναν άλλο Λιβανέζο πολιτικό, πιο χειραγωγήσιμο» γράφει στη βρετανική εφημερίδα Guardian η Τζουμανάχ ελ Ματράχ, πρόεδρος του Κέντρου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Μουσουλμάνων Γυναικών της Αυστραλίας.
Ο Σαάντ Χαρίρι είναι ο πιο ανίσχυρος πρωθυπουργός στη Μέση Ανατολή. Με διπλή υπηκοότητα, λιβανέζικη και σαουδαραβική, με τεράστια περιουσία στο Ριάντ όπου έχουν έδρα οι οικογενειακές επιχειρήσεις, ιδίως ένας κατασκευαστικός κολοσσός που ξανάχτισε τη Βηρυτό μετά τον σαρωτικό λιβανέζικο εμφύλιο (1975 – 1990, με 120.000 νεκρούς), θεωρείτο μέχρι πρότινος πιόνι της Σαουδικής Αραβίας.
Στο τερέν του Λιβάνου ο κυριότερος παίκτης είναι ο 32χρονος διάδοχος του θρόνου των Σαούντ, ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν. Ο Σαλμάν κρατά σε περιορισμό στο υπερπολυτελές “Ritz Carlton Hotel” του Ριάντ, πρίγκιπες, πρώην υπουργούς και δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες. Σχεδόν όλοι είναι συγγενείς του, άνθρωποι πάμπλουτοι και πανίσχυροι για χρόνια. Σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης, τους ζητά να του δηλώσουν πίστη και να του εκχωρήσουν μέρος από τα περιουσιακά τους στοιχεία προκειμένου να ισχυροποιηθεί στη νέα του θέση.
Ξαφνικά, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο μπεν Σαλμάν αντιμετώπισε και τον Λιβανέζο πρωθυπουργό. Ο Σααντεντίν Ραφίκ Χαρίρι είναι ο νεότερος γιος του μεγαλοεργολάβου και πολιτικού Ραφίκ Χαρίρι, δολοφονηθέντος πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου. Η προσωρινή παραίτηση του υιού Χαρίρι θεωρήθηκε ως μια νέα αντιπαράθεση μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας, που τον στηρίζει, και του σιιτικού Ιράν, το οποίο στηρίζει την οργάνωση Χεζμπολάχ. Παραιτήθηκε μέσω τηλεοπτικού διαγγέλματος, όπου, σχεδόν σαν εκπρόσωπος Τύπου του οίκου των Σαούντ, κατήγγειλε την επιρροή της σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ, η οποία είναι κυβερνητικός του εταίρος ! Επίσης είπε ότι δέχεται απειλές για τη ζωή του.
Η Χεζμπολάχ είδε πίσω από τον Χαρίρι τους πολιτικούς του πάτρωνες: τους Σαουδάραβες. Και ανακοίνωσε ότι η κίνησή του υποκινήθηκε από το Ριάντ και «ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου από τη Σαουδική Αραβία εναντίον του Λιβάνου».
Ένας από τους όρους που θέτει ο 32χρονος Σαουδάραβας διάδοχος για να συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση του Λιβάνου είναι να μην συμμετέχουν με κανένα τρόπο μέλη της Χεζμπολάχ σε κυβερνητικές και διοικητικές θέσεις.
Οι εξελίξεις αυτές γίνονται ερήμην του λαού του Λιβάνου που βλέπει ότι μόνο αυτός δεν ορίζει την ηγεσία της χώρας του. Γεγονός είναι ότι οι λαοί της Μέσης Ανατολής ξέρουν καλά ότι η τύχη τους εξαρτάται από το μεγάλο παιχνίδι μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας. Η έναρξη της επόμενης παρτίδας αυτού του παιχνιδιού, επίσημα, δεν έχει γίνει ακόμα και οι δύο αντίπαλοι προσπαθούν να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους, κυρίως, μέσω συμμαχιών στην περιοχή. Πάντως τη διάθεση τους οι μόλις έξι εκατομμύρια Λιβανέζοι την έδειξαν όταν δέχθηκαν στην μικρή εδαφική τους επικράτεια πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία.
