RSN: «Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με αδιαφορία τους καλλιτέχνες»

Ο δημοσιογράφος Στάθης Πάνος συζητάει με τον παραγωγό, DJ και μουσικό RSN για την ελληνική trip hop σκηνή, την πανδημία και τον «πεσμένο» Πικάσο.

Φανατικός των συνεργασιών, µε εκτόπισµα στην παγκόσµια ηλεκτρονική σκηνή αλλά κυρίως ένας από τους πιο εµβληµατικούς εκπροσώπους της ελληνικής trip hop, ο RSN µας συστήνει τον προσωπικό του µουσικό κόσµο. Αφορµή γι’ αυτήν τη γνωριµία είναι το «Motion», το νέο του άλµπουµ, τέκνο της καραντίνας και της αναµέτρησής του µε παλιές και νέες µουσικές προκλήσεις.

Νέος δίσκος µε την ονοµασία «Motion». Πώς προέκυψε ο συγκεκριµένος τίτλος; Μήπως µας προϊδεάζει για πιο χορευτικά, ξεσηκωτικά κοµµάτια;

To «Motion» είναι ο δίσκος στον οποίο έχω συνδυάσει όλες µου τις µουσικές επιρροές αυτά τα χρόνια. Κυρίως είναι από τη µαύρη µουσική, αλλά σε δεύτερη ακρόαση έχει µια ελληνικότητα. Στην ουσία είναι ένας mid-tempo δίσκος µε κάποια µουσικά ξεσπάσµατα.

Η νέα δουλειά έρχεται εν µέσω πανδηµίας. Πώς ήταν η προετοιµασία του δίσκου µες στην καραντίνα;

Η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά µοναχική εµπειρία, η οποία όµως µου έδωσε τον χρόνο να πειραµατιστώ αρκετά για να βρω αυτό που τελικά θέλω να κάνω. Η πανδηµία ήταν για όλους µας πολύ περίεργη, πρωτόγνωρη κατάσταση. Είµαι από αυτούς που την αξιοποίησαν για να κάνουν δηµιουργικά πράγµατα.

Πώς σε επηρέασε προσωπικά και καλλιτεχνικά η καραντίνα; Σε δυσκόλεψε ή σε ενέπνευσε;

Με δυσκόλεψε όπως άλλωστε και όλο τον κόσµο. Προσπάθησα όµως να αξιοποιήσω αυτό τον χρόνο για µένα αρχικά – να παραµείνω δηµιουργικός για να µπορώ να είµαι καλά. Είχαµε αρκετό χρόνο ώστε να επαναπροσδιορίσουµε τη σχέση µε τον εαυτό µας. Ετσι έγραψα τον δίσκο µε τίτλο «Motion», για να θυµάµαι ότι ακόµη και µέσα σε ένα σπίτι µπορείς να είσαι υγιής και δηµιουργικός – αυτό δηλώνει και το εξώφυλλο του δίσκου το οποίο για άλλη µια φορά επιµελήθηκαν οι till noon: ένας άνθρωπος που το κεφάλι του είναι ένας ολόκληρος πλανήτης. Σίγουρα µας έλειψε η κοινωνικοποίηση… αυτό ήταν το πιο δύσκολο. Ας ελπίσουµε ότι τα έχουµε αφήσει όλα αυτά πίσω και θα βγούµε έξω πιο θετικοί για το µέλλον.

Τι σηµαίνει για σένα αυτός ο δίσκος; Τι άλλαξες σε σχέση µε το προηγούµενο άλµπουµ;

Κάθε δίσκος για µένα είναι µια καινούργια αρχή – ειδικά µετά την άρση των περιορισµών αυτό είναι πιο έντονο. Ξεκινήσαµε τα live· ήδη έχουµε κάνει δύο και είµαστε πολύ χαρούµενοι γι’ αυτό. Πέρα από αυτό έχω την ανυποµονησία να βγει ο δίσκος, να ακούσει ο κόσµος τι έγραφα έναν χρόνο, να κρατήσω το βινύλιο στα χέρια µου και να το µοιραστώ.

Συνεχίζεις να επιµένεις στις συνεργασίες. Πες µας λίγα πράγµατα για τις συνεργασίες σε αυτό τον δίσκο.

Μου αρέσει πολύ να συνεργάζοµαι µε άλλους καλλιτέχνες πρώτα απ’ όλα γιατί τους συµπαθώ ως ανθρώπους και στη συνέχεια γιατί τους θαυµάζω ως µουσικούς. Στην ουσία η συνεργασία έρχεται ως επακόλουθο της παρέας και της καλής επικοινωνίας. Σε αυτό τον δίσκο είχα τη χαρά να συνεργαστώ ξανά µε πολύ ταλαντούχους ανθρώπους. Αρχικά µε τα παιδιά από την µπάντα µου: την Thaliah, τον ∆ηµήτρη ∆ερµάνη και τον ∆ιονύση Μόρφη – έπειτα από πέντε χρόνια που παίζουµε µαζί είµαστε σαν οικογένεια. Εκτός από αυτούς συµµετέχουν στα φωνητικά η Irene, ο Lefteris Samson, o Mc Yinka και ο Αµερικανός mc Jb Nimble. Στο κοµµάτι «Way out» ήταν φοβερή εµπειρία να γράφω µε την ουτίστρια Βάσια Βουγιουκλή.

Και αυτό τον δίσκο τον έβγαλες µε γερµανική εταιρεία. Γιατί στράφηκες ξανά σε εταιρεία παραγωγής του εξωτερικού;

Ο βασικός λόγος που κυκλοφορώ ξανά στην Agogo Records τον δίσκο µου είναι ότι πρόκειται για εταιρεία η οποία γνωρίζει το συγκεκριµένο είδος µουσικής, ξέρει τον τρόπο που πρέπει να προωθηθεί η δουλειά µου. Επίσης, άλλος ένας πολύ σηµαντικός λόγος (ως µουσικόφιλος µιλώ) είναι το ότι τα βινύλια κυκλοφορούν σε δισκάδικα µε παγκόσµια διανοµή. Είναι φοβερό το συναίσθηµα όταν σου στέλνει κάποιος από την Αυστραλία π.χ. φωτογραφία που αγόρασε τον δίσκο σου από το δισκάδικο της περιοχής του. Εχω φοβερή συνεργασία µε τα παιδιά από την εταιρεία, µε πολλή εκτίµηση και αγάπη για τη µουσική.

Η µουσική σου ταυτότητα σε ποιους πυλώνες στηρίζεται; Πώς θα χαρακτήριζες τη µουσική σου;

Η µουσική µου ταυτότητα κινείται στον χώρο της electronica, χωρίς αυτό να µε περιορίζει καθώς υπάρχουν διάφορες επιρροές από πολλά ήδη. Μες στη µουσική µου µπορείς να ακούσεις και hip hop, blues, jazz, trip hop καθώς και πιο ελληνικούς µουσικούς δρόµους. Προσπαθώ να τα µιξάρω όλα αυτά κάτω από µια κοινή αισθητική.

Κορονοϊός και συναυλίες. Πώς βλέπεις αυτήν τη σχέση;

Με το που ανακοινώθηκε ότι θα ανοίξουν οι συναυλίες παίξαµε µε την µπάντα µου στο Ιδρυµα Πολιτισµού Σταύρος Νιάρχος. Τα συναισθήµατα ήταν ανάµεικτα: από τη µια ήµασταν πολύ χαρούµενοι που κάναµε ξανά ύστερα από ένα χρόνο αυτό που αγαπάµε on stage και από την άλλη ο κόσµος ήταν καθιστός και όλοι µε µάσκες. Ηταν περίεργο γιατί δεν µπορούσαµε να δούµε το πρόσωπό τους, τις εκφράσεις τους κ.λπ. Πιστεύω ότι όσο προχωράµε όλο και θα ανοίγει το θέµα µε τις συναυλίες και θα είναι καλύτερα.

Πώς κρίνεις την αντιµετώπιση των καλλιτεχνών από την κυβέρνηση στη συνθήκη της πανδηµίας;

Ηταν ίδια όπως και πριν από την πανδηµία: πλήρης αδιαφορία. Ζούµε στη χώρα που η επαγγελµατική ενασχόληση µε την τέχνη δεν θεωρείται επάγγελµα. Τις προηγούµενες ηµέρες είδαµε έναν πίνακα του Πικάσο να πέφτει και το θεωρήσαµε πολύ αστείο, αλλά δεν είναι. Είναι κανιβαλισµός, αν θες τη γνώµη µου.

Είσαι δραστήριος στα social media, µε αρκετές αναφορές στο ζήτηµα των γυναικοκτονιών. Τι έχεις να σχολιάσεις γι’ αυτή την κατάσταση;

Θεωρώ ότι κάθε υγιής άνθρωπος θα πρέπει να είναι δραστήριος απέναντι σε αυτό το θέµα και όχι µόνο στα social media αλλά και στην πραγµατική ζωή. Ζούµε σε µια κοινωνία που συζητάµε ακόµη για τι φορούσε η κοπέλα, τι ζωή έκανε κ.λπ. Αυτό είναι κατάντια. Αυτά δυστυχώς συνέβαιναν πάντα και πρέπει να σταµατήσουν. ∆υστυχώς στην Ελλάδα η πατριαρχία είναι σηµαία της κοινωνικής δοµής. Θα πρέπει να είµαστε ενωµένοι ενάντια σε αυτό, γιατί αν είµαστε διχασµένοι ήδη έχουµε χάσει. Πρέπει τουλάχιστον να το παλέψουµε όλοι µαζί.

Τι σχεδιάζεις για το µέλλον, τι θα ήθελες να σου συµβεί καλλιτεχνικά;

Στα άµεσα σχέδιά µου είναι να πραγµατοποιηθούν συναυλίες για την προώθηση του δίσκου. Στις 23 Ιουλίου θα παρουσιάσουµε τον δίσκο για πρώτη φορά (µαζί µε τους γκεστ) στο Gazarte και είµαι πολύ ανυπόµονος γι’ αυτό. Στη συνέχεια έρχεται ο δίσκος της Irene, στον οποίο έχω επιµεληθεί τη µουσική και την παραγωγή. Τέλος, έχω γράψει τη µουσική για µια ταινία η οποία είναι σχεδόν έτοιµη και θα µπορέσουµε να την ανακοινώσουµε σύντοµα.