Αιφνιδιαστικά ήρθε στην Αθήνα το περασµένο_x000D_
Σαββατοκύριακο ο Ρούπερτ Εβερετ για να προωθήσει τη νέα του ταινία_x000D_
«Ευτυχισµένος Οσκαρ» που αφηγείται την τρικυµιώδη ζωή του Οσκαρ Ουάιλντ, ο_x000D_
οποίος βίωσε εξίσου έντονα τα θετικά και τα αρνητικά τού να είσαι διάσηµος στην_x000D_
Αγγλία στα τέλη του 19ου αιώνα.
Οµως και η ίδια η υλοποίηση της ταινίας πέρασε από σαράντα κύµατα µέχρι να ολοκληρωθεί. Τον συνάντησα σε κεντρικό ξενοδοχείο και οφείλω να οµολογήσω ότι, αν και λίγο απόµακρος, η συζήτηση µαζί του υπήρξε πράγµατι απολαυστική. Αν µη τι άλλο, ο Ρούπερτ Εβερετ υπήρξε ιδιαίτερα κατατοπιστικός για τον ιδιοφυή προβοκάτορα Οσκαρ Ουάιλντ.
Γνωρίζουµε ότι αρχική σας απόφαση ήταν να αναλάβει κάποιος έµπειρος σκηνοθέτης το γύρισµα της ταινίας. Για ποιους λόγους δεν έγινε αυτό;
Είναι περίεργο το γεγονός ότι ενώ στις πρώτες επαφές που είχα για την υλοποίηση του φιλµ έλαβα µόνο θετικές γνώµες, στην πορεία αυτές διά µαγείας εξαφανίστηκαν. ∆υσκολεύτηκα λοιπόν να προσαρµοστώ στα νέα δεδοµένα, που έγιναν ακόµη πιο αισθητά και απογοητευτικά όταν διαπίστωσα ότι ακόµη και όταν πήρα την απόφαση να σκηνοθετήσω ο ίδιος το φιλµ δεν έβρισκα πλέον χρηµατοδότες-παραγωγούς.
Τι σας έλεγαν;
Οτι δεν υπάρχει περίπτωση να έχει επιτυχία µια τέτοια ταινία και πως ο Οσκαρ Ουάιλντ είναι ξεπερασµένος και δεν έχει απήχηση στο σύγχρονο κοινό.
Πόσα χρόνια χρειάστηκαν για να ολοκληρώσετε τελικά την ταινία;
Σχεδόν µια δεκαετία. ∆έκα πολύ ζόρικα και κουραστικά χρόνια, αλλά δεν άφησα την απογοήτευση να µε καταβάλει. Αντίθετα, όλα αυτά µε πείσµωσαν και δόθηκα ολοκληρωτικά στο φιλµ.
Θεωρείτε ότι είναι έργο ζωής για σας;
Και ναι και όχι. Με την έννοια ότι ήθελα πολύ να κάνω µια ταινία για τον ίδιο τον Οσκαρ Ουάιλντ ύστερα από τόσες φορές που τον έχω «συναντήσει» µέσω των ηρώων του σε ταινίες, σίριαλ και θεατρικά έργα, ενώ δεν ήταν λίγες οι στιγµές στην προσωπική ζωή µου που τον ένιωθα δίπλα µου. Οµως δεν παύει να είναι µια ακόµη ταινία, που απλώς έχει την ιδιαιτερότητα για µένα ότι είναι η πρώτη που σκηνοθετώ.
Είµαι βέβαιος ότι γνωρίζετε πολύ καλά ποιος ήταν ο Ουάιλντ. Αφήσατε κάποια κοµµάτια της ζωής του έξω από την ταινία ενώ αρχικά θέλατε να τα συµπεριλάβετε στο σενάριο;
Ναι, δυστυχώς αρκετά ήταν τα σηµεία της ζωής του που έµειναν έξω παρά την πρόθεσή µου να µπουν στο φιλµ. Οπως, για παράδειγµα, το κοµµάτι της αγάπης του για την Ελλάδα και τη γνωριµία του µε τους Ελληνες. Οµως έτσι θα ξέφευγε η ταινία σε άλλα επίπεδα και µετά θα έπρεπε να τη µετατρέψουµε σε σίριαλ.
Ποια θεωρείτε πιο σηµαντική πτυχή του χαρακτήρα του;
Την αξιοπρέπειά του. Ακόµη και όταν βρισκόταν στον βούρκο, ποτέ δεν παραπονέθηκε γι’ αυτό και ποτέ δεν σταµάτησε να κοιτάει τα αστέρια.
Η ζωή του όπως τη δείχνετε στο φιλµ σας είναι χωρισµένη στα δύο. Από τη µια τον βλέπουµε την εποχή της µεγάλης δόξας του να αποκτά τροµερή δηµοφιλία και απήχηση ειδικά στους καλλιτεχνικούς και αριστοκρατικούς κύκλους, από την άλλη στο τέλος της ζωής του, όταν ζει σε συνθήκες µεγάλης παρακµής και φτώχειας, να είναι εξίσου αγαπητός στους περιθωριακούς του Παρισιού. Πού πιστεύετε ότι αισθανόταν καλύτερα;
Παρότι η ζωή του είχε πάρει την κάτω βόλτα, το τέλος της (ειδικά µέσα σε αυτές τις συνθήκες εξαθλίωσης) περιβαλλόταν από ζεστασιά και ανθρωπιά που δεν τις βίωσε ίσως σε καµιά άλλη φάση της ζωής του. Και εκεί ένιωσε πραγµατικά ελεύθερος άνθρωπος, έχοντας πάντα βαθιά στην καρδιά του τη φρικτή εµπειρία της φυλακής.
Θεωρείτε ότι έχετε κοινά µαζί του;
Πολύ λίγα. Εκτός της οµοφυλοφιλίας και κάποιων βασικών αρχών που µε οδηγούν στον σεβασµό των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωµάτων δεν ξέρω πού αλλού συµφωνούµε µε τον Οσκαρ Ουάιλντ, ο οποίος ειδικά στο κοµµάτι της τέχνης του δεν ήταν απλώς µοναδικός, ήταν αξεπέραστος.
Ωστόσο, οφείλω να παρατηρήσω ότι το σοφιστικέ χιούµορ σας θυµίζει κάτι από τον Ουάιλντ.
Μπα, δεν νοµίζω. Προσωπικά µου αρέσει το γέλιο –και αυτός είναι ο λόγος που µε ενδιαφέρουν οι καλές κωµωδίες– αλλά δεν πιστεύω ότι µπορώ να συγκριθώ µαζί του. Οπως σας προείπα, ήταν µια κατηγορία από µόνος του.
Μια χολιγουντιανή κωµωδία σάς µετέτρεψε σε σούπερ σταρ. Μιλάω για τον «Γάµο του καλύτερού µου φίλου»…
Ναι, είναι καταπληκτική κωµωδία αυτή. Πέρασα θαυµάσια τότε.
Η προσωπική σας εµπειρία στο Χόλιγουντ τι σηµαίνει για σας; Σας βοήθησε ως ηθοποιό;
∆εν νοµίζω. Ηµουν ήδη διαµορφωµένος ηθοποιός. Βέβαια ήταν όµορφη εµπειρία να δουλεύω στο Χόλιγουντ. Γνώρισα πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους, έκανα καλούς φίλους και ταξίδεψα σε µερικά υπέροχα µέρη σε όλο τον κόσµο.
Τα παιδικά και νεανικά σας χρόνια πώς ήταν;
Ηµουν τυχερός γιατί µεγάλωσα σε ένα σπίτι που µου έδωσε τα εφόδια να ακολουθήσω το όνειρό µου µε όλες τις δυνάµεις µου. Ακόµη και όταν ο στρατιωτικός πατέρας µου αντέδρασε σε πολλές από τις επιλογές που έκανα, είχα την υποστήριξη της µητέρας και της υπόλοιπης οικογένειας. Ξέρετε, αγαπιόµαστε όλοι πολύ µεταξύ µας. Και µε τον πατέρα µου αγαπιόµαστε αρκετά και ας αργήσαµε πολύ να τα βρούµε.
Οι αριθμοί του Ρούπερτ Εβερετ
29 Μαΐου 1959 είδε το φως της ζωής
16 χρόνων εγκατέλειψε το σχολείο για να πάει στο Λονδίνο προκειμένου να γίνει ηθοποιός
1985 η χρονιά που απέρριψε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Δωμάτιο με θέα», τον οποίο τελικά ανέλαβε ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις
2 υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα: το 1997 για το «Ο γάμος του καλύτερού μου φίλου» και το 1999 για το «Ενας ιδανικός σύζυγος»
920 εκατομμύρια δολάρια ήταν οι εισπράξεις της πιο επιτυχημένης εμπορικά ταινίας στην οποία συμμετείχε. Ο λόγος για τον «Σρεκ 2» όπου δάνεισε τη φωνή του στον πρίγκιπα Γλυκούλη
73 φορές αναφέρεται το όνομά του σε credits μετά την πρώτη του εμφάνιση στην τηλεοπτική σειρά «Strangers» (1982)
3 φορές υποδύθηκε τον ηγεμόνα του Ηνωμένου Βασιλείου