Στα συστημικά Μέσα της Γαλλίας και πιθανόν κι άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όταν τα αποτελέσματα εκλογών δεν συμβαδίζουν με τους στόχους των ΗΠΑ και της «Δύσης», αναπτύσσονται θεωρίες ρωσικής συνωμοσίας ή αυταρχικών ηγετών που αλλάζουν με νοθεία τα «πραγματικά» αποτελέσματα, ενώ προωθούνται «κυρώσεις» για να τιμωρηθούν οι λαοί που δεν υπάκουσαν στις εντολές των ηγετών του «ελεύθερου κόσμου»!
Στη Βενεζουέλα οι εκλογές διεξάχθηκαν με τον αμερικανικό εκβιασμό ότι αν δεν βγει ο ακροδεξιός εκλεκτός τους, οι ψηφοφόροι θα συνεχίσουν να υποφέρουν από τις αμερικανικές κυρώσεις.
Το γεγονός ότι ο Μαδούρο ξαναβγήκε με 51,5% προκάλεσε μια καταιγίδα καταγγελιών για «νοθεία» δίχως καμία σοβαρή απόδειξη και μια εκστρατεία προετοιμασίας της κοινής γνώμης για συνέχιση των παράνομων κυρώσεων εναντίον του λαού αυτής της χώρας, στην οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση συμμετείχε με φανατισμό, δίχως σοβαρή αντίδραση της μεταλλαγμένης ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Στη Ρουμανία η νίκη στον πρώτο γύρο ενός «ακροδεξιού» εθνικιστή υποψηφίου, που σαν βασικό επιχείρημα για να τον διαλέξουν οι ψηφοφόροι ήταν ότι δεν ήθελε η Ρουμανία να μπλέξει σε σύγκρουση με τη Ρωσία και δεν ήθελε να συνεχίσει η χώρα να υποστηρίζει τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, είχε αποτέλεσμα μια «πολιτικώς ορθή» καταγγελία ότι είναι ένδειξη της ανόδου της άκρας Δεξιάς στη χώρα, ενώ το μόνο που δείχνει είναι ότι οι Ρουμάνοι δεν είναι ενθουσιώδεις υποστηρικτές μιας σύγκρουσης στην οποία θα είναι οι πρώτοι που θα υποστούν τις συνέπειες αν πάρει μορφή ανοιχτής σύγκρουσης ΝΑΤΟ – Ρωσίας. Ως απάντηση σ’ αυτήν την εκστρατεία η «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» της χώρας επέβαλε κατάργηση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου λόγω υποψιών ρωσικής παρέμβασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εντολή επανάληψης του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών. Δηλαδή, καλές οι εκλογές, αλλά μόνο αν δίνουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Στη γειτονική Μολδαβία, όπου υπήρχε ο κίνδυνος νίκης της αντιπολίτευσης στο δημοψήφισμα για είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως και στις εθνικές εκλογές, μια εκστρατεία σε όλη την Ευρώπη κατάφερε να αντιστρέψει με τις ψήφους των Μολδαβών του εξωτερικού τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος και των εκλογών που στο εσωτερικό της χώρας είχαν καταλήξει σε σαφή νίκη της αντιπολίτευσης (βαφτίστηκε «φιλορωσική» ενώ ήταν μόνο φιλειρηνική και δεν ήθελε να μπλέξει η χώρα σε πόλεμο με τη Ρωσία).
Για να σωθεί με την ψήφο των Μολδαβών του εξωτερικού η κυβέρνηση της Μολδαβίας έβαλε πάνω από είκοσι εκλογικά κέντρα στην Ιταλία, όπου νόμιζε ότι ήλεγχε την κατάσταση, γιατί οι μετανάστες στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ήθελαν να εξασφαλίσουν τη νομιμοποίησή τους αν η χώρα άρχιζε διαπραγματεύσεις για σύντομη είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ στη Ρωσία, όπου οι μετανάστες Μολδαβοί ήταν πολύ περισσότεροι, υπήρξαν για όλη τη χώρα μόνο δύο εκλογικά κέντρα.
Με λίγα λόγια, μόνο με την έμμεση νοθεία με τους ψηφοφόρους του εξωτερικού σώθηκαν η «ευρωπαϊκή πορεία» της χώρας και η φιλοαμερικανική κυβέρνηση μιας όμορφης νέας γυναίκας, που με υποτροφία στις ΗΠΑ σε κέντρα εκπαίδευσης νέων φιλοαμερικανών ηγετών προετοιμάστηκε για να εκτελέσει τα καθήκοντα πιστού φίλου των ΗΠΑ στους επερχόμενους πολέμους.
Τέλος, στη Γεωργία έχουμε την πιο ξεδιάντροπη αντίδραση στη δημοκρατική επιλογή ενός λαού. Η κυβέρνηση της χώρας από το κόμμα Γεωργιανό Ονειρο αρνήθηκε την ένταξη στο ΝΑΤΟ και δεν βιαζόταν για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση όσο συνεχιζόταν ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Οι εκλογές έδειξαν ότι πριν απ’ όλα ο λαός της Γεωργίας δεν ήθελε να μπλέξει σε πόλεμο με τη Ρωσία για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα ξένων δυνάμεων κι έδωσε καθαρή νίκη στο Γεωργιανό Ονειρο με 54%. Ως αντίδραση όλο το «πολιτικώς ορθό» φάσμα σχολιαστών και πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης ενστερνίστηκε τις καταγγελίες της αντιπολίτευσης για νοθεία.
Οι οπαδοί του αμερικανικού «ευρωπαϊκού» ονείρου –αν και διαιρεμένοι σε πολλά κόμματα– άρχισαν κινητοποιήσεις με στόχο να επαναλάβουν ένα Μαϊντάν και να ετοιμάσουν τη χώρα για ενδεχόμενο πόλεμο.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι πολιτικές δυνάμεις της κατηγόρησαν τους νικητές των εκλογών για ακροδεξιούς λόγω των συντηρητικών τοποθετήσεών τους σε διάφορα θέματα, ενώ το βασικό επίδικο ήταν ο πόλεμος. Προετοιμάζουν τα πνεύματα για να προχωρήσουν σε εκβιασμό κυρώσεων, όπως γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια για όλους τους «απείθαρχους» λαούς, και κάνουν τα πάντα για να «νομιμοποιήσουν» κάποια προσπάθεια πραξικοπήματος τύπου Μαϊντάν για να υπάρχουν δυνατότητες να ανοίξει και δεύτερο μέτωπο στον πόλεμο ΗΠΑ – Ρωσίας μέσω αντιπροσώπων.
Σε όλες αυτές τις καθαρά αντιδημοκρατικές κινήσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ευρωπαϊκή Αριστερά στην πλειοψηφία της, από τον φόβο να μη χαρακτηριστεί «πουτινική», δεν αντιδρά, αφήνοντας έτσι τον αγώνα για την ειρήνη σε κάποια κομμάτια της άκρας Δεξιάς που δεν ταυτίζονται με την πολιτική των ΗΠΑ. Στην Ελλάδα κινδυνεύουν να επωφεληθούν ακροδεξιοί πολιτικοί τύπου Βελόπουλου από την απραξία της Αριστεράς (εκτός «αριστεριστών και ΚΚΕ»). Η χαλαρή αντίδραση σε αυτές τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις υπέρ του «κόμματος του πολέμου» της πλειοψηφίας της ευρωπαϊκής Αριστεράς δείχνει εγκατάλειψη όχι μόνο του μετώπου της πάλης για την ειρήνη αλλά και του μετώπου της πάλης για να σωθούν όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία «αστικής δημοκρατίας».
* Ο Δημήτρης Σκαρπαλέζος είναι συνταξιούχος επίκουρος καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Paris Diderot
Διαβάστε επίσης
Επίδομα Επικινδυνότητας: Κατατέθηκε η τροπολογία για τα 100€ που οδηγεί σε… περισσότερους φόρους
Συρία: Fake φωτογραφίες και βίντεο από τις φυλακές «σφαγείο» του Άσαντ
Πρόστιμο – μαμούθ στο Netflix για παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων
Ουκρανία: Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι γεγονός – Το δημοσίευμα του Politico