«Όταν τσακώνονται οι ελέφαντες την πληρώνουν τα μυρμήγκια» αναφέρει μια λαϊκή ρήση. Και να που πριν τελειώσει το 2021 άρχισαν τα όργανα για την ελληνική οικονομία από τους συνήθεις υπόπτους το Eurogroup και το ΔΝΤ.
Και αυτό γιατί το μεν άτυπο όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που λαμβάνει όμως τις πιο επώδυνες για τα μέλη αποφάσεις κάλεσε τις χώρες με υψηλό χρέος να να σφίξουν το ζωνάρι στους προϋπολογισμούς τους και να χρησιμοποιήσουν μόνο τα χρήματα του Ταμείου Ανάπτυξης για πρόσθετες επενδύσεις, το δε δεύτερο ζήτησε η αναστολή των σκληρών κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας λόγω της πανδημίας να συνεχιστούν και το 2023 καθώς η μετάλλαξη Ο προελαύνει.
Κάπου εκεί λοιπόν βρίσκεται και η Ελλάδα. Με μια κυβέρνηση που παρά την άμετρη αισιοδοξία της για την ανάπτυξη δεν κάνει τίποτα το ουσιαστικό για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών και με έναν πληθωρισμό που συνεχίζει ανεξέλεγκτος την άνοδό του βυθίζοντας τα νοικοκυριά στη φτωχοποίηση.
Ουσιαστικά για ακόμη μια φορά η ελληνική οικονομία στηρίχθηκε στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού. Τομέας που πήγε απρόσμενα καλά τη φετινή χρονιά, αλλά με επιπτώσεις την ανεξέλεγκτη αύξηση της πανδημίας, τις δραματικές αυξήσεις στα καύσιμα και τα βασικά είδη διατροφής.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδιαφορεί πλήρως για την πορεία της οικονομίας την επόμενη χρονιά, συμβιβάζεται με τους σκληρούς βόρειους συμμάχους της στη θέσπιση μνημονιακών όρων, ενδιαφέρεται μόνο πως οι μεγαλοεπιχειρηματίες φίλοι της θα επενδύσουν τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης, αποσύροντας όπως φαίνεται πιο γρήγορα από όλους τα μέτρα στήριξης όπως έκανε με το κλείσιμο των λιγνιτικών εργοστασίων παραγωγής ενέργειας εκτινάσσοντας στα ύψη την τιμή του ρεύματος.
Αυτό όμως δεν είναι εθνική κυβέρνηση. Μια ΑΕ είναι που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το κέρδος., κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει σε όλους κατανοητό.
