Ο Αΐτο Ρενέσες μετράει σχεδόν 50 χρόνια στους πάγκους και συνεχίζει ακάθεκτος στην Άλμπα Βερολίνου, τη μοναδική ομάδα εκτός Ισπανίας που ανέλαβε στην καριέρα του. Το Eurohoops είχε την τιμή να συνομιλήσει μαζί του…
Ο Ισπανός τεχνικός μας μίλησε για την Ευρωλίγκα, τα ταλέντα που πάνε στο ΝΒΑ αλλά και τους Έλληνες παίκτες που ξεχώρισε στην καριέρα του. Δώσαμε βεβαίως έμφαση στον Γιώργο Πρίντεζη που είχε πάει στη Μάλαγα με ένα πανάκριβο συμβόλαιο αλλά από κάποια στιγμή και μετά δεν αγωνιζόταν.
Όλα αυτά στη συνέντευξη που ακολουθεί…
-Είστε στην προπονητική σχεδόν 50 χρόνια. Εκτός από την επιτυχία και τους τίτλους, σας αρέσει να θεωρείστε ένας προπονητής που είναι καλός στο να εξελίσσει νέα ταλέντα;
Είμαι υπερήφανος που έχω προπονήσει γνωστούς παίκτες που είναι στο ΝΒΑ και πολλούς άλλους για τους οποίους δεν ξέρει ο κόσμος.
Η δουλειά μας ως προπονητές είναι να προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερη μία ομάδα κι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσα από την εξέλιξη των παικτών ημέρα με την ημέρα.
Μπορεί να προπονείς ομάδες μίνι η εφήβων όπως έχω κάνει εγώ ή την καλύτερη ομάδα στον κόσμο, το ίδιο είναι. Ο βασικός στόχος του προπονητή είναι να βοηθά την ομάδα να παίζει στο 100% της και αν είναι δυνατό στο 100% κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο. Αν υπάρχει υπάρχει βελτίωση,είναι ό,τι καλύτερο, δε σε απασχολεί αν είσαι στο κορυφαίο επίπεδο ή με νέους παίκτες, που παίζουν σε μικρές κατηγορίες.
-Ποιο είναι καλύτερο συναίσθημα; Να βοηθάς νέους παίκτες να εξελιχθούν και να γίνουν αστέρες ή να κερδίζεις τίτλους;
Είναι το ίδιο για εμένα. Αν θες η ομάδα σου να είναι η καλύτερη, πρέπει να έχεις παίκτες που θέλουν να μάθουν, ασχέτως την ηλικία τους. Ο καλύτερος τρόπος για να έχεις την καλύτερη ομάδα είναι οι παίκτες να βελτιώνονται ημέρα με την ημέρα.
-Είναι πρόβλημα ότι τα μεγάλα ευρωπαϊκά ταλέντα χάνονται από μικρή ηλικία στο ΝΒΑ;
Κάποιες φορές είναι καλό, αλλά τις περισσότερες όχι. Τους ελκύουν όχι μόνο τα υψηλά συμβόλαια, αλλά κι η δημοφιλία του ΝΒΑ, τους κάνει να αισθάνονται ωραία. Μερικές φορές κάνουν το λάθος να πάνε εκεί και να χάσουν μερικά χρόνια, άλλες φορές πάλι όχι. Για εμένα ο καλύτερος τρόπος για να πάνε είναι αφότου έχουν επιτυχία στην Ευρώπη ή οπουδήποτε είναι και μετά να πάνε. Αλλά μερικές φορές πάνε τόσο νέοι που δεν είναι καλό για αυτούς.
-Πώς πιστεύετε πως το ευρωπαϊκό μπάσκετ κι οι ευρωπαϊκές ομάδες θα μπορούσαν να έχουν την ευκαιρία να κρατήσουν εδώ τα ευρωπαϊκά ταλέντα;
Πρώτα, πρέπει να σεβαστείς το ΝΒΑ. Δεύτερον, το ΝΒΑ έχει πολλά λεφτά, περισσότερα από την Ευρώπη. Πρέπει να έχεις υπομονή και να πηγαίνεις λίγο-λίγο, προσπαθώντας να απολαύσεις τις πιθανότητες που έχεις. Και να μην ανησυχείς για αυτό. Επίσης πρέπει να κρατήσεις τις διαφορές ανάμεσα στο μπάσκετ στο ΝΒΑ και στο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα. Το μπάσκετ είναι καλύτερο στην Ευρωλίγκα γιατί είναι ομαδικό κι όχι σχεδόν ατομικό παιχνίδι όπως στο ΝΒΑ. Για όλα αυτά, δεν πρέπει να αλλάζουμε τους κανόνες και να γίνονται κάθε φορά παρόμοιοι με του ΝΒΑ, γιατί αυτό θα καταστρέψει το καλύτερο μπάσκετ ή τη διαφορά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με αυτό στο ΝΒΑ.
-Έχετε τεράστια εμπειρία και ιστορία στη προπονητική, μπορείτε να διαλέξετε την καλύτερη και τη χειρότερη στιγμή στην προπονητική σας καριέρα;
-Έχω απολαύσει τα πάντα, από την αρχή μέχρι το τέλος. Στα χρόνια μου στη Μπαρτσελόνα υπήρχαν πολλοί που μου έλεγαν “πολύ άσχημα, πολύ άσχημα”, δεν πιστεύω πως είναι αλήθεια. Τελευταία όλοι λένε “πολύ καλά, πολύ καλά”, ούτε αυτό είναι πάντα αλήθεια. Πρέπει να είσαι ικανοποιημένος με τη δουλειά που κάνεις και για αυτό μου αρέσει να είμαι προπονητής.
-Ποιος είναι ο καλύτερος Έλληνας παίκτης που έχετε δει να παίζει;
-Ξέρω πως ο Νίκος Γκάλης ήταν πολύ ξεχωριστός για πολλά χρόνια, αλλά υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες στην Ελλάδα. Ελπίζω να συνεχίσουν να είναι καλοί, απλώς όχι στο παιχνίδι που έχουμε με τον Ολυμπιακό (σ.σ. η συνέντευξη πριν από το πρόσφατο παιχνίδι στο ΣΕΦ στις 14/1, στο οποίο η Άλμπα επικράτησε με 86-93). Ο Σπανούλης είναι πολύ καλός, ο Διαμαντίδης ήταν πολύ καλός και πολλοί άλλοι παίκτες, αλλά θέλω να μιλήσω συγκεκριμένα για δύο παίκτες που είχα, τον Οικονόμου κι ιδίως τον Ευθύμη Ρετζιά. Ήμουν πολύ χαρούμενος και με τους δύο στην Μπαρτσελόνα.
-Στην Μπαρτσελόνα.
Ναι.
-Θυμάμαι πως υπογράψατε τον Πρίντεζη στην Ουνικάχα Μάλαγα με συμβόλαιο-ρεκόρ για την ομάδα. Τι έγινε με εκείνον τότε; Γιατί βρέθηκε στο περιθώριο; Κάποια στιγμή σταμάτησε να παίζει. Εσείς τον είχατε επιλέξει.
Είναι πολύ δύσκολο.
-Είναι απορία μας.
Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις ποια είναι η φιλοσοφία κάθε ομάδας. Και αν αυτή αλλάξει είναι δύσκολο να την εξηγήσεις στον καθένα. Ο αντιπρόεδρος τον είχε υπογράψει. Μετά δεν ήταν ούτε αυτός στην ομάδα, ούτε ο general manager, ούτε ο αθλητικός διευθυντής δεν ήταν στην ομάδα…
-Άρα ήσασταν μόνο εσείς.
Μόνο εγώ ήμουν. Το δέχομαι, κάποιες φορές είναι πιθανό να γίνει, αλλά δεν είναι σημαντικό τώρα.
