Λίγα λόγια και αποκλειστικές φωτογραφίες από την πρώτη metal μέρα του Release Athens.
Φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης
Το ρολόι έδειχνε 10.20 και όσοι έκαναν τον βραδινό τους περίπατο ή είχαν βγάλει βόλτα τα σκυλιά τους στην πεζογέφυρα που ενώνει το Νιάρχος με το παραλιακό μέτωπο έβλεπαν απορημένοι έναν λαχανιασμένο πενηντάρη να επιταχύνει το βήμα του όσο πλησίαζε προς την είσοδο της πλατείας Νερού, την ώρα που στα μόνιτορ ηχούσαν οι καμπάνες από την εισαγωγή του «The Sick, the Dying… and the Dead!».
Ο «θείος Dave» και η παρέα του εφόρμησαν στη σκηνή στην ώρα τους αλλά μέχρι να καταφέρω να φτάσω σε σημείο οπτικής επαφής τελείωνε και το «Dread and the Fugitive Mind» που διαδέχτηκε το εναρκτήριο κομμάτι. Μικρό το κακό, θα πει κανείς, αφού ειδικά για εμάς τους μεγαλύτερους που αγαπήσαμε τους Megadeth μέσα από τα μνημεία της πρώτης περιόδου τα τελευταία άλμπουμ έχουν περισσότερο ρόλο να διατηρήσουν ζωντανό τον μύθο παρά να διεκδικήσουν μια θέση ανάμεσα στα κορυφαία άλμπουμ που μας έχει προσφέρει ο Dave Mustaine. Σε μια best off περιοδεία, όπως η «Crush the World» που έφερε ξανά τους Megadeth στα μέρη μας μετά από οκτώ χρόνια, πόσο εύκολο είναι σε ένα σετ που διαρκεί σκάρτα ενενήντα λεπτά να παραμερίσεις ύμνους του παρελθόντος για να συμπεριλάβεις σύγχρονο υλικό, όσο αξιοπρεπές κι αν είναι αυτό; ΟΚ, μπορεί να μας έλειψε κάτι από το «So Far, So Good… So What!» ή από το «Youthanasia» (όχι απαραίτητα το «A tout le monde» που μάλλον θυσιάστηκε για λόγους χρόνου), αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Ειδικά μάλιστα όταν το ένα τρίτο του σετλίστ είναι αφιερωμένο στο μεγαλειώδες και ανυπέρβλητο «Countdown to Extinction»…
Πλαισιωμένος από μουσικούς που είναι μαζί του από ένα (Teemu Mäntysaari, κιθάρα) έως οκτώ χρόνια (James LoMenzo, μπάσο – Dirk Verbeuren, ντραμς) ο Dave Mustaine έμοιαζε να είναι σε πολύ καλύτερη φόρμα από εκείνη που τον είδαμε τις τελευταίες φορές που μας επισκέφτηκε, με δεδομένο ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο 62 ετών με πολλά και ποικίλα σκαμπανεβάσματα στην καριέρα του. Έχοντας αφήσει για τα καλά πίσω του το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπώρησε (διαγνώστηκε με καρκίνο στον λαιμό το 2019) και με το «We’ ll be back» να αποτελεί για τον ίδιο ένα είδος προσωπικής εξομολόγησης, ο Mustaine φρόντισε να στείλει σε όλους το μήνυμα ότι είναι εδώ, είναι καλά, κάνοντας και εμάς να περνάμε καλά βλέποντάς τον να τιμάει το παρελθόν του και να σέβεται το παρόν.
Με αυτήν την υπόσχεση («We’ ll be back») έκλεισε και η πρώτη από τις τρεις metal μέρες του φετινού Release Athens, την οποία είχαν ανοίξει νωρίτερα οι Grand Magus και οι Blind Guardian. Μόνο που οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του λαχανιασμένου πενηντάρη δεν του επέτρεψαν να ξαναδεί τους Σουηδούς doomsters για πρώτη φορά μετά το 2009, ούτε να χάσει το μέτρημα με τις εμφανίσεις των Γερμανών βάρδων στη χώρα μας τα τελευταία δύο χρόνια. Βλέπετε, η συναυλιακή ζωή είναι σκληρή για όσους εργάζονται σε κυριακάτικες εφημερίδες που κλείνουν την ύλη τους Παρασκευή βράδυ…
Ραντεβού στους Judas Priest στις 21 Ιουλίου, από νωρίς!
Περισσότερες φωτογραφίες εδώ
