Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μια λανθασμένη εικόνα για το τι είναι αυτό που συντηρεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην εξουσία και τι τον απειλεί. Ερμηνεύοντας διάφορα πολιτικά και προσωπικά του χαρακτηριστικά, έχουν μεν κάθε λόγο να τον αντιλαμβάνονται ως ελλειμματικό, αλλά παραβλέπουν τη βιωματική σχέση που έχει με την εξουσία η οποία τον δίδαξε να είναι επίμονος, ανυποχώρητος, κυνικός και να στηρίζει τις επιλογές του.
Η ομιλία του Μητσοτάκη σήμερα στη Βουλή, ήταν η απόδειξη. Ανέβηκε στο βήμα για να μιλήσει για την λίστα Πέτσα και αντί να απολογηθεί ή να ρίξει έστω τη μπάλα στην εξέδρα, επέλεξε να είναι επιθετικός και επίμονος στην αντιστροφή της πραγματικότητας. Και τι έκανε η άλλη πλευρά που έχει το δίκιο με το μέρος της; Αυτολογοκρίθηκε, απολογήθηκε σε τύπους και σχήματα, προσευχήθηκε στο θαύμα που φημολογείται ότι θα επέλθει από την Αγία Αθανασία του Αιγάλεω τη Μεσαιοχωρίτισσα, αν τυχόν κόψει τις κακές και αμαρτωλές λέξεις (για τους νεώτερους που δε γνωρίζουν την Αγία Αθανασία και τα θαύματά της, ας προστρέξουν στη θαυματουργή Google).
Ο Μητσοτάκης είχε το θράσος να πει πως ο ΣΥΡΙΖΑ τον εγκαλεί γιατί έδωσε διαφήμιση σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης. Σε ένα κρεσέντο του μάλιστα ο πρωθυπουργός σήκωσε το Documento στη Βουλή (σιγά μην έλλειπε το Documento από ομιλία του) για να υποστηρίξει πως οι δημοσκοπήσεις της εφημερίδας έπεσαν έξω 6,5 μονάδες στις ευρωεκλογές. Δεν το έκανε για να στηρίξει την προσήλωσή του στις επιστημονικές σφυγμομετρήσεις, γιατί τότε θα έλεγε για το 95% των δημοσκοπήσεων το 2015 που έδιναν μικρή διαφορά της ΝΔ με το ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και προβάδισμα της ΝΔ. Το έκανε για να προαναγγείλει πως η Εξεταστική που προτείνει η ΝΔ ως αντιπερισπασμό σε αυτή του ΣΥΡΙΖΑ για τη λίστα Πέτσα, είναι για να ενοχοποιηθεί για κάτι ακόμη το μισητό Documento.
Στην άλλη πλευρά πάλι, υποτονικά, ο Αλέξης Τσίπρας, κατηγόρησε το Μητσοτάκη ότι με τη λίστα Πέτσα, έδωσε μόλις το 1% του ποσού που διατέθηκε, στα αντιπολιτευόμενα Μέσα Ενημέρωσης. Όχι αγαπητοί του ΣΥΡΙΖΑ. Η αθλιότητα της λίστας Πέτσα, αυτό που καθόρισε στη συνείδηση του κόσμου το χρηματισμό και το πέτσωμα, δεν ήταν το πρόβλημα σε κάποια μοιρασιά. Η λίστα Πέτσα, ήταν μια αντιδημοκρατική πρακτική με την οποία χρηματίστηκαν φίλια Μέσα Ενημέρωσης και αποκλείστηκε ένα ισχυρό αντιπολιτευτικό Μέσο, το Documento. Ο λόγος ήταν πως ευθύνεται για τις αποκαλύψεις που αφορούν τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη και τον ίδιο προσωπικά. Αποκαλύψεις για τα δάνεια του Κήρυκα Χανίων, τις οικογενειακές offshore , το Πόθεν Έσχες, το ΚΕΕΛΠΝΟ και τη Novartis, τον φίλο Νίκο Γεωργιάδη, τον εκλεκτό Λιγνάδη και τόσα άλλα.
Ο αποκλεισμός του Documento προκάλεσε επικρίσεις εναντίον της κυβέρνησης διεθνώς ( Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οργανώσεις και παρατηρητήρια Τύπου κλπ) και ήταν από τα θέματα που υποβάθμισε την Ελλάδα στην κατάταξη ελευθερίας του Τύπου.
Όποιος στήριξε το Documento, το έκανε γιατί υποστήριζε την ελευθερία του Τύπου και γιατί στεκόταν απέναντι στον αυταρχισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Όταν λοιπόν πας ως Αντιπολίτευση στη Βουλή και τοποθετείς τη λίστα Πέτσα στο επίπεδο μια κακής μοιρασιάς, τότε υποχωρείς από την πραγματικότητα, την πολιτική ουσία και το πλεονέκτημα που έχεις και γίνεσαι φοβική Αντιπολίτευση. Άσε που πρέπει να δώσεις και τα συγχαρητήρια στο Βαγγέλη Μαρινάκη ο οποίος επέστρεψε τα λεφτά από τη λίστα Πέτσα και κατήγγειλε «κακή μοιρασιά».
Για να μην μιλάμε περί διαγραμμάτων το θέμα είναι απλό. Ο Μητσοτάκης μπορεί να χαιρετάει κούκλες στο δρόμο, να εύχεται καλό καλοκαίρι το φθινόπωρο, να μην ξέρει να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρο όταν τον αφήσεις μόνο του, αλλά γνωρίζει πως η εξουσία είναι σύμφυτη με την επιμονή και την εικόνα κυριαρχίας. Γι αυτό θα αντιμετωπίζεται ως ηγέτης ακόμη και αν πολλοί στο ΣΥΡΙΖΑ γελάνε (και δικαίως) μαζί του. Ανέλαβε την εξουσία και την ασκεί, είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει. Τις αποφάσεις του δεν καθορίζουν οι φόβοι για το πώς θα χαρακτηριστεί από τους γύρω του και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια δική του αριθμητική συμφερόντων. Γι’ αυτό δεν τολμάει να του μιλήσει κανένας στο κόμμα από αυτούς που τον περιγελάνε σε αντίθεση με τον Τσίπρα που δεν τον περιγελά κανένας, αλλά οι αποφάσεις δεν είναι έκφραση των προσωπικών στοιχείων που τον οδήγησαν στην εξουσία.
Θυμηθείτε λίγο πώς ο Μητσοτάκης, πήγε κόντρα και στο κομματικό ρεύμα και έφτασε στο σημείο να στηρίζει τον καταδικασμένο για παιδοφιλία Νίκο Γεωργιάδη. Δείτε πώς τοποθετεί Σημιτικούς και φερτά υλικά από το Ποτάμι σε θέσεις ευθύνης, γράφοντας στις offshore του, το κομματικό δυναμικό.
Έφτασε στο σημείο, να ζητήσει συγγνώμη μέσα στη Βουλή από τον Γιάννη Κουρτάκη γιατί δεν ψηφίστηκε η άρση ασυλίας του Πολάκη. Έβαλε μάλιστα τη Βουλή να ψηφίσει για δεύτερη φορά μετά από την επαναληπτική κατάθεση της μήνυσης, για να μπορέσει να αρθεί η ασυλία του Πολάκη. Όλα αυτά για χάρη του Κουρτάκη ή μάλλον προς επίδειξη του ποιος είναι αφεντικό. Οποίος θεσμικός ξεπεσμός θα πουν οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Σωστά. Δεν εξετάζουμε όμως την θεσμική παρεκτροπή του Μητσοτάκη, αλλά την αποφασιστικότητα με την οποία συνοδεύει τις επιλογές του.
Αυτό το στοιχείο όχι μόνο λείπει από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συχνά, γίνεται επικοινωνιακά και πολιτικά, σαν το Χότζα, ο οποίος κατέληξε να χτίσει το σπίτι του πάνω σε ένα αραμπά και να τον γυρίζει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να ικανοποιήσει τους επικριτές και τους συμβουλάτορές του για τον τρόπο δόμησης. Ο Μητσοτάκης στέλνει Υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ σε δικαστήρια και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμά να κάνει μήνυση για το πόθεν έσχες του, ως κόμμα που υπερασπίζεται τη νομιμότητα, όπως έκανε για την περίπτωση της Νικολάου.
Δίπλα στα πολλά οργανωτικά και υπαρξιακά προβλήματα, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει αναπτύξει μια πρωτοφανή ιδιότητα για κόμμα εξουσίας. Είναι επιρρεπής στο μπούλινγκ και τις παρεμβάσεις του πολιτικού του αντιπάλου. Στην κοινή γνώμη ο Πολάκης είναι περισσότερο ενοχοποιημένος γιατί καπνίζει απ’ ό,τι ο Νίκος Γεωργιάδης που ασελγούσε σε ανήλικα. Γι αυτό δεν φταίνε τα Μέσα Ενημέρωσης μόνο, αλλά και η προσφερόμενη ευθιξία του ΣΥΡΙΖΑ. Για όποιον στοχοποιήσει το σύστημα Μητσοτάκη, οι φιλότιμοι του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγουν τα αυτιά και μετά από λίγο το στόμα για να συνταχθούν.
Ο Μητσοτάκης κάθε μέρα κάνει επίδειξη δύναμης και η επιτυχία του οφείλετε στο γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί που υποχωρούν. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν υποχωρεί το Documento.
