Ο ηθοποιός Αντίνοος Αλμπάνης, μίλησε στη Χρύσα Λύκου για την «κατάρα» του αρχαίου πολιτισμού στην Ελλάδα και το ξεγύμνωνα της πολιτικής, τονίζοντας ότι το πρέπει να μη ξεχνάμε να μένουμε μακριά από εθνικιστικές παγίδες. Αναφέρθηκε στη γενιά του σήμερα την οποία δεν θεωρεί καθόλου κοιμισμένη κάτι που αποδείχθηκε και στο δυστύχημα των Τεμπών. Μίλησε επίσης για τους ογκολογικούς ασθενείς που δεν περιμένουν το τέλος και δεν φοβούνται πλέον να πουν τη λέξη καρκίνος. «Οι φοβισμένοι άνθρωποι, είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μπορείς πολύ εύκολα να τους χειραγωγήσεις και όσο πιο μελετημένος είσαι σε σχέση με κάτι τόσο πιο πολύ θωρακίζεις το μυαλό σου και την ψυχή σου».
Για την πολιτική
«Αυτό το οποίο δεν αντιλαμβάνονται οι πολιτικοί σήμερα, είναι ότι τα εργαλεία που έχουν στα χέρια τους για να επικοινωνούν με το πόπολο είναι πολύ γνωστά πια στον κόσμο. Ο κόσμος μπορεί να διακρίνει αν κάτι είναι αποτέλεσμα ενός μαθήματος, σεμιναρίου από κάποιον επικοινωνιολόγο ή αν είναι ένα συναίσθημα το οποίο έχει γεννηθεί αυθόρμητα. Η αλήθεια στο μάτι δεν κρύβεται, όπως και το ψέμα. Παρατηρώ το πώς ξεγυμνώνεται η πολιτική και έχει ενδιαφέρον να δεις και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι ακόμα παρασύρονται από αυτά τα τρικάκια».
«Είναι σημαντικό να κρατάμε την ψυχραιμία μας να μη στρεφόμαστε σε διάφορες ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι θέλουν να προτάξουν την ελληνική σημαία και το πόσο απόγονοι του Περικλή είμαστε. Οι Έλληνες για του Έλληνες και καθαρότητα…ποια καθαρότητα; Να αντισταθούμε σε αυτό».
Για τα social media
«Το ότι είμαστε στο 2023 και μία γυναίκα δεν μπορεί να ανεβάσει μια φωτογραφία που φαίνεται η θηλή της, για εμένα είναι οριακά αστείο. Κι εγώ έχω θηλές. Μπορεί να μην τις χρησιμοποιώ, αλλά επιτρέπεται να τις δείξω. Έχω την αίσθηση ότι καταφεύγουμε στον συντηρητισμό όταν τα πράγματα κοινωνικά δεν πάνε καλά. Και δεν πάνε καλά πολύ καιρό τώρα».
Για τον καρκίνο
«Δεν είμαι σίγουρος ότι ο τρόπος που το αντιμετωπίζω ή σκέφτομαι όλα αυτά για την αρρώστια έχει να κάνει με την προσωπική μου εμπλοκή. Η φοβία του να εκφέρουμε τη λέξη καρκίνος έχει να κάνει με το άγνωστο και μπορώ με βεβαιότητα να σου πω πως άνθρωποι οι οποίοι έχουν υπάρξει ογκολογικοί ασθενείς ή φροντιστές αυτών δεν έχουν τόση μεγάλη φοβία με τη λέξη.
Τα πράγματα να τα λέμε όπως είναι, γιατί όσο τα στολίζουμε με διάφορα πραγματάκια είτε από φόβο, είτε από άγνοια, είτε από οτιδήποτε δεν τα κοιτάμε στα μάτια. Κι άμα δεν κοιτάμε κάτι στα μάτια δεν θα το μάθουμε ποτέ κι αν έρθει η κακιά ώρα και μας συμβεί κάτι θα νιώθουμε σαν κάποιοι ναυαγοί σε μια σχεδία στον Ειρηνικό Ωκεανό παντελώς απελπισμένοι περιμένοντας το τέλος».
Οι φοβισμένοι άνθρωποι, είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μπορείς πολύ εύκολα να τους χειραγωγήσεις και όσο πιο μελετημένος είσαι σε σχέση με κάτι τόσο πιο πολύ θωρακίζεις το μυαλό σου και την ψυχή σου.
