Σκηνοθέτης και ηθοποιός, συναντήθηκαν με τη Χρύσα Λύκου και κουβέντιασαν για το κίνημα των καλλιτεχνών, τον σύγχρονο πολιτισμό, το έγκλημα στα Τέμπη και το δεξιό μόρφωμα που ισοπεδώνει τις ζωές μας.
Ο Δημήτρης Καραντζάς, σχολίασε μεταξύ άλλων τα συνθήματα για τους απόφοιτους λυκείου, την καθεστωτική δεξιά, καθώς και στο αν μετάνιωσε για τη δημόσια στήριξη του στα θύματα βιασμού που κατήγγειλαν τον πρώην διευθυντή του Εθνικού, Δημήτρη Λιγνάδη, καθώς και για τις συνέπειες που είχε η στάση του αυτή.
«Το αιτούμενο και από τους σπουδαστές που ξεκίνησαν τις καταλήψεις και από το Σωματείο που στήριξε όλο αυτό στον βαθμό που το στήριξε και μετά από όλο τον κόσμο που άρχισε να στέκεται δίπλα στους καλλιτέχνες, ήταν σαφές, ότι δεν είναι Δ.Ε.
Και δεν είναι υποτιμητικό, γιατί εμένα με εκνευρίζουν και λίγο τα συνθήματα με τους απόφοιτους λυκείου. Είναι εκνευριστικό, είναι υποτιμητικό, δεν σημαίνει κάτι κακό να είσαι απόφοιτος λυκείου. Απλώς δεν μπορείς να έχεις κάνει μια σπουδή η οποία δεν εγγράφεται κατά κανέναν τρόπο. Αυτό είναι το θέμα κι όχι ότι με βάλανε να είμαι απόφοιτος λυκείου, σαν ο απόφοιτος λυκείου να είναι το τίποτα. Γιατί όταν το φωνάζουμε αυτό στον δρόμο, κάτι υποτιμούμε κι εμείς».
«Επειδή πάει να περάσει ότι επειδή δεν είναι μέσα στη φυλακή μέχρι το Εφετείο, είναι αθώοι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είναι αθώοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Φιλιππίδης καταδικάστηκε για τις απόπειρες και ο Λιγνάδης καταδικάστηκε για δύο βιασμούς ενώ ασκήθηκε νέα δίωξη που λέει ότι πρέπει να επανεξετάσουμε και την άλλη υπόθεση βιασμού για την οποία αθωώθηκε μιας και τα στοιχεία δείχνουν πως υπάρχει θέμα.
«Δεν μετανιώνω για απολύτως τίποτα. Είμαι πολύ χαρούμενος που δεν παίζω σε πολύ συγκεκριμένα έντυπα. Δεν ζεις για να αρέσει σε όλους, ζεις για να τα βάζεις με αυτούς που αντιλαμβάνονται με αυτόν τον τρόπο τη ζωή».
Ο Σταύρος Σβήγκος, σχολίασε όσους τον ρώτησαν για τα ανοιχτά θέατρα στο τριήμερο πένθος, τις σειρές που έχει συμμετέχει, αλλά και τον τρόπο που προσπαθεί να κρατήσει το παιδί του μακριά απ’ τα κόμπλεξ “της ηλίθιας κοινωνίας μας”.
«Να μπαίνει το παιδί σου σε ένα τραίνο και να μη γυρίζει ποτέ για κάτι το οποίο θα έπρεπε να υπάρχει εδώ και τόσα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε σε άγνοια και πηγαινοερχόμασταν με τραίνα.
Είναι χυδαίο αυτό το πράγμα. Είναι χυδαίοι. Δεν ασχολείται κανείς με το ότι όλα αυτά τα κονδύλια τα είχανε πάρει, δεν έκαναν τίποτα, δεν λειτουργούσε τίποτα, δεν είχανε πει τίποτα σε κανένα. Με ρωτήσανε και μου έφυγε το κεφάλι : «Τι έχετε να πείτε για κάποια θέατρα που παίξανε όταν είχαμε τριήμερο πένθος;». Δηλαδή, αλήθεια με ρωτάς αυτό το πράγμα; Αυτό σε ενδιαφέρει να ακούσει ο κόσμος όταν έχει συμβεί όλο αυτό το πράγμα, όλη αυτή η κρατική δολοφονία;
Ασχολούμαστε με τέτοια πράγματα ή αν θα δουλέψουν τα μπουζούκια ή όχι;
Τι με νοιάζει; Με νοιάζει το ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι δολοφόνοι, σφυρίζουν αδιάφορα δεξιά κι αριστερά και όλος ο υπόλοιπος κόσμος που έχει βήμα και μιλάει ή οι δημοσιογράφοι που δίνουν το βήμα παραπλανούν όλη αυτή την κατάσταση η οποία είναι ακραία και ρωτάνε μαλακίες.
Εδώ με ρωτήσανε για τη φωτογραφία που βγήκε το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών μπροστά στα Public και γελούσε. Κι έχουν κυκλοφορήσει χίλιες δυο φωτογραφίες από τους δολοφόνους που κάνουν ο,τι γουστάρουν, ακούγοντας: «Κυριάκο πιο χαμηλά το κεφάλι».
Λουλούδια μέσα στο τραίνο και να σταματάει ο απεγκλωβισμός ζωντανών ή νεκρών και να με ρωτάνε αυτά;».
«Προσωπικά έχω νιώσει ότι πολλές φορές συμμετέχω στο να κοιμίζω τον λαό σε κάποια μου δουλειά. Ναι ok, μπορεί να το κάνω για να φάω, αλλά δεν παύει να συμμετέχω. Όταν παρουσίασα τηλεπαιχνίδι, συμμετείχα. Τα βράδια ήταν δικό μου πρόβλημα αν θα κοιμάμαι ή όχι αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, να ξέρουμε τι κάνουμε.
Ναι, θα το κάνω γιατί έχω τις ανάγκες μου, ξέρω όμως ότι συμμετέχω σε αυτό και δεν θα βγάλω την ουρά μου από έξω. Έτσι νιώθω καλά μετά να ξανακατέβω στον δρόμο»
