Η πτήση που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα από τη Σαναά της Υεμένης στο Αμάν της Ιορδανίας μεταφέροντας οκτώ παιδιά που είχαν άμεση ανάγκη ιατρικής περίθαλψης αποτελεί είδηση.
Πρόκειται για την πρώτη πολιτική πτήση στην οποία δόθηκε άδεια τα τελευταία τρία χρόνια στη μαστιζόμενη από τον διεθνοποιημένο εμφύλιο Υεμένη. Τουλάχιστον τέσσερις αντίστοιχες πτήσεις έχουν ακυρωθεί την τελευταία στιγμή εξαιτίας των παιχνιδιών ισχύος μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών: των ανταρτών Χούθι, που ελέγχουν την πρωτεύουσα Σαναά, και της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης του προέδρου Μανσούρ Χάντι.
Θύματα πάντα οι ίδιοι οι ασθενείς, αρκετοί εκ των οποίων πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή την ασυνεννοησία των αντίπαλων πλευρών. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι προγραμματισμένη δεύτερη πτήση που θα μεταφέρει 24 ασθενείς στο Αμάν, ενώ δρομολογείται και τρίτη αντίστοιχη πτήση στο άμεσο μέλλον. Ευχάριστη είδηση, λοιπόν. Είναι όμως σταγόνα στον ωκεανό της ανθρωπιστικής κρίσης που πλήττει τη χώρα των 28 εκατομμυρίων κατοίκων τα τελευταία πέντε χρόνια που διαρκεί ο πόλεμος. Οι αριθμοί λένε την αλήθεια.
Ογδόντα τοις εκατό του πληθυσμού βρίσκεται στο έλεος της ανθρωπιστικής βοήθειας, ενώ τα δύο τρίτα των κατοίκων της Υεμένης δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν φαγητό. Οι «πτήσεις ελεημοσύνης», όπως ονομάζονται, δεν αρκούν. Οι διεθνείς και περιφερειακοί δρώντες πρέπει να δράσουν. Πώς; Ας αρχίσουν αφαιρώντας εαυτούς από την εξίσωση του πολέμου, ο οποίος χωρίς τη στρατιωτική και οικονομική στήριξή τους προς τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές δεν θα είχε οδηγηθεί σε αυτό το σημείο.
