Μόνο τα τοτέμ και τα πολιτικά πτώματα μπορούν να διεκδικούν το αλάθητο. Αν κάνουμε αυτή την παραδοχή, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε στρατηγικά λάθη στην πορεία για τις κάλπες της 21ης Μαΐου. Πόνταρε τα ρέστα του στην αδιέξοδη αναλογική, προκάλεσε ιδεολογική σύγχυση στην προσπάθεια να κερδίσει τη μάχη του Κέντρου, διαιώνισε τη διαχειριστική σχοινοβασία με τα μίντια και όλα αυτά συνέτειναν στο να επανέρχεται έκων άκων το «φάντασμα» του 2015, με το οποίο δεν αναμετρήθηκε ποτέ.
Αυτές οι τηλεγραφικές αναφορές μπορεί να μην αποτυπώνουν τα πάντα, αλλά συμπυκνώνουν εν πολλοίς τις βασικές αιτίες της απώλειας 596.727 ψηφοφόρων. Αν αντιστρέψουμε το σκεπτικό και αναζητήσουμε τους λόγους που εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ 1.184.330 ψηφοφόροι, τότε μία απάντηση μονοπωλεί: Αλέξης Τσίπρας. Όχι, δεν πρόκειται για αγνωμοσύνη έναντι όλων των στελεχών, απ΄ την κορφή μέχρι τα νύχια, που έδωσαν την προεκλογική μάχη. Κι ούτε το αυτογκόλ Κατρούγκαλου στο 90΄ ή η ταξική ξιπασιά της Φωτίου μπορούν να οδηγήσουν στην ατελή γενίκευση ότι όλοι οι υπόλοιποι, πλην Τσίπρα, είναι για τα λιοντάρια. Η αδιαμεσολάβητη επικοινωνία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον κοινωνικό παράγοντα και οι δεσμοί που έχει αναπτύξει με το λαϊκό στοιχείο ήταν ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε τον ρόλο του δεύτερου πόλου ακόμα και σε μια συνθήκη εκλογικής καθίζησης.
Η ισχυρή σύνδεση του Αλ. Τσίπρα με τους φτωχοδιάβολους που ανθίστανται στο τρίπτυχο Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια σε συνδυασμό με όσα έπραξε ως πρωθυπουργός αλλά και όσα δεσμεύτηκε πως θα πράξει ενάντια στους κατά συρροήν κερδοσκόπους και κομπραδόρους αποτελούν τους βασικούς λόγους που το λεγόμενο σύστημα επιδιώκει να τον αποκεφαλίσει πολιτικά. Νομοτελειακό είναι ότι τη δημοσιότητα θα κατακλύσει η παραμονή του Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό στις 25 Ιουνίου να δοθεί η χαριστική βολή. Εν προκειμένω, ο κίνδυνος μπορεί να γίνει ευκαιρία. Όχι για τους καταχραστές και λάτρεις των καρτέλ ενημέρωσης ή ενέργειας, αλλά για τον ίδιο τον Τσίπρα.
Το πλαίσιο που θα δημιουργήσει επικοινωνιακά αυτό που περιέγραφε ο Κηλαηδόνης ως σύστημα και σήμερα έχει ξεκάθαρη επιχειρηματικομιντιακή αποτύπωση μπορεί να μετατραπεί σε ένα τερέν, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πράξει άριστα ένα από τα λίγα πράγματα που μπορεί να πράξει άριστα. Να προστατέψει και να υπερασπιστεί μέχρις εσχάτων τον Τσίπρα. Τον άνθρωπο που πήρε έναν πολιτικό χώρο από το 3% και τον κατέστησε κόμμα εξουσίας, βγάζοντας τη χώρα από τα μνημόνια, ρυθμίζοντας το χρέος και αφήνοντας προίκα 37 δισ. ευρώ προκειμένου η χώρα να μην ξαναπεράσει δημοσιονομικές περιπέτειες. Τον άνθρωπο που συγκρούστηκε με τους μιντιάρχες και ρύθμισε το τηλεοπτικό τοπίο με όρους προσοδοφόρους για το δημόσιο, όπως επίσης αυτόν που έλυσε το Μακεδονικό με τη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία η ΝΔ «τηρεί και τιμά». Επιπλέον, να στηρίξει αυτόν που δεν έβλεπε τα τουρκικά ερευνητικά να περνούν ή να τα παίρνει ο άνεμος, αλλά που τους έκοβε τα καλώδια ντροπιάζοντας τον Ερντογάν. Αυτόν που πιστεύει ότι η Παιδεία δεν είναι προνόμιο και πως το ρεύμα και το νερό είναι δημόσια αγαθά.
Κοντολογίς, η μετατροπή της εμμονής των αντιπάλων στην πολιτική αποστράτευση Τσίπρα σε πρώτο τη τάξει θέμα θα μπορέσει να αναδείξει όχι μόνο τη στυγερή υστεροβουλία, αλλά την αναγκαιότητα να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης από τους αριστερούς, προοδευτικούς και εν γένει δημοκρατικούς πολίτες στον μόνο αντίπαλο του Μητσοτάκη. Κι όποιος σταθεί εσωκομματικό εμπόδιο σε αυτήν τη δύσβατη πορεία και επιδίωξη, μπορεί να κατέβει από το τρένο με ή χωρίς το κεφάλι στους ώμους.
