Eχουν γίνει ένα σωρό σηµαντικά ή ασήµαντα υπουργικά συµβούλια για τα οποία οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν είναι ελάχιστες. Ενας Μητσοτάκης που βγάζει λόγο, ένας Μητσοτάκης που χασκογελάει, ένας Μητσοτάκης που κάτι δείχνει και δυο τρία πλάνα υπουργών που τον παρακολουθούν. Αυτά και πάπαλα.
Και αίφνης στο πρώτο υπουργικό συµβούλιο µετά την τραγωδία στα Τέµπη, κατόπιν της οργής που πληµµύρισε τους δρόµους όλης της χώρας και της κατακραυγής από παντού, ο φωτογράφος πιάνει στασίδι και βγάζει φωτογραφία τους πάντες και τα πάντα από κάθε δυνατή γωνία, ώστε να µην υπάρξει άνθρωπος που δεν θα δει τις φάτσες των υπουργών οι οποίοι υποτίθεται ότι είχαν πλαντάξει στο κλάµα και ήταν έτοιµοι να πάθουν εγκεφαλικό.
Ηταν τόσο στενοχωρηµένοι όλοι αυτοί οι τύποι και οι τύπισσες που νόµιζε κανείς ότι µόλις εκείνη τη στιγµή είχαν πληροφορηθεί την τραγωδία και είχαν αρχίσει να συνειδητοποιούν το µέγεθός της. Σαν να µην ήταν αυτοί οι ίδιοι που –έστω χωρίς τις συνήθεις τσιρίδες– είχαν ήδη βγει αρκετές φορές χωρίς να σπαράζουν στο κλάµα σε κανάλια και ραδιόφωνα για να µας πουν το αφήγηµα ηµέρας του Μαξίµου. Σαν να µην είχαν σπεύσει πολύ ψύχραιµα να υπερασπιστούν τους διάφορους Πρετεντέρηδες και Πορτοσάλτε, που κι εκείνοι βέβαια είχαν σπεύσει να υπερασπίσουν µε αισχρότητες και αήθεις εξυπνακισµούς το σύστηµα της ιδιοτέλειας. Κράτα µε να σε κρατώ δηλαδή να ανεβούµε το βουνό.
Αλλά δεν πρόκειται! Καµιά κυβέρνηση που κρατάει τη στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και παλινωδεί από την «κακιά ώρα» στην «αντικειµενική ευθύνη» ενός και µόνο υπουργού και από τις υποκριτικές συγγνώµες στα «ανακαλέστε την ερώτησή σας», για να καταλήξει να κρύβεται πίσω από φωτογραφίες µε κλαµένες φάτσες υπουργών, δεν µπορεί να αποφύγει την πληρωµή του πολιτικού λογαριασµού που έχει ήδη εκδοθεί.
Γιατί υπάρχουν στιγµές και γεγονότα τόσο κρίσιµα που αλλάζουν όλο το πολιτικό σκηνικό και υπό ορισµένες προϋποθέσεις όλη την κοινωνία. Και η τραγωδία των Τεµπών είναι ένα από αυτά τα γεγονότα.
Προ Τεµπών η κυβέρνηση Μητσοτάκη µπορούσε να ελπίζει ότι µε µερικά επιδόµατα, ορισµένες προσλήψεις, µπόλικη καταστολή και πολλές υποσχέσεις γι’ αυτό ή εκείνο που τάχα θα γίνουν στο µέλλον ίσως και να τη σκαπούλαρε.
Κατόπιν Τεµπών, όµως, όλα αυτά φαίνονται όπως ακριβώς ήταν πάντοτε: µικρότητες, τεχνάσµατα και επικοινωνιακά τερτίπια. Και η κυβέρνηση ό,τι κι αν κάνει πλέον θα φαίνεται αυτό που από την πρώτη στιγµή ήταν: ιδιοτελής, έρµαιο των συµφερόντων και ακραία διχαστική.
Αλλά πια δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες «πολιτικές» και τέτοιους «εκπροσώπους». Κι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν οι πάντες. Γιατί το σύστηµα στο οποίο κόβουν και ράβουν κάποιοι «από πάνω», αδιαφορώντας για τη ζωή των «αποκάτω», έχει αρχίσει να µετράει µέρες. Και οι τάχα µου κλαµένες φάτσες στο υπουργικό συµβούλιο κάνουν αυτές τις µέρες ακόµη λιγότερες.
