Πριν από τριάμισι χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμπεριέλαβε στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του το αίτημα του Κορυδαλλού και ευρύτερα της Β΄ Περιφέρειας Πειραιά για απομάκρυνση των φυλακών από την πόλη. Ο λόγος που το έκανε είναι απλός: οι δηλώσεις –ακόμη κι αν είναι προγραμματικές μιας «επιτελικής» κυβέρνησης– δεν κοστίζουν ούτε μια δεκάρα και ο Μητσοτάκης ήταν από τότε αποφασισμένος να ταΐσει με σανό τον κόσμο που θα έβαζε στην πρίζα για τα συμφέροντα των φίλων του.
Επιπρόσθετα ήθελε να τη βγει στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είχε καταφέρει να απομακρύνει τις φυλακές και να πατήσει κάπως πιο στέρεα στη Β΄ Περιφέρεια Πειραιά, η οποία παρά την εκλογική επιτυχία της ΝΔ, είχε δώσει την πρωτιά (και μάλιστα με μια καθαρότατη διαφορά 8%) στην αξιωματική πλέον αντιπολίτευση.
Μετά βέβαια, όπως έκανε με όλες τις εξαγγελίες του που δεν είχαν σχέση με εξυπηρέτηση «φίλιων» συμφερόντων και την προαγωγή υπερσυντηρητικών και ακροδεξιών ιδεολογημάτων, ξέχασε όσα είχε πει και οι φυλακές Κορυδαλλού έμειναν στη θέση τους.
Τώρα βέβαια ξανάρχονται εκλογές και η Νέα Δημοκρατία δεν αντέχει μια νέα –και πιθανότατα βαρύτερη– ήττα στη Β΄ εκλογική περιφέρεια του Πειραιά. Οπότε εκών άκων ο Μητσοτάκης ξαναβρήκε τον δρόμο για τις ξεχασμένες από την κυβέρνησή του γειτονιές και ξαναπήγε στον Κορυδαλλό, όπου ξαναϋποσχέθηκε ό,τι είχε υποσχεθεί τον Ιούλιο του 2019, δηλαδή ξαναδεσμεύτηκε ότι οι φυλακές ΘΑ φύγουν. Με άλλα λόγια, ξαναπούλησε ό,τι είχε πουλήσει και πριν από ακριβώς 43 μήνες.
Και μάλιστα θεωρώντας ότι είναι εξυπνότερος από τους πλεμπαίους των λαϊκών δήμων του Πειραιά, αυτήν τη φορά πουλάει πολύ ακριβότερα το σανό! Γιατί τότε είχε εξαγγείλει την απομάκρυνση των φυλακών σαν πρωθυπουργός που βάζει στο τραπέζι την άμεση υλοποίηση του σχεδίου, ενώ τώρα δεν είναι παρά ένας απερχόμενος που αφού αποδεδειγμένα «ξέχασε» τις χτεσινές «δεσμεύσεις» του, (ξανα) υπόσχεται κυριολεκτικά το μακρύ και το κοντό του μήπως και παραμείνει στην εξουσία.
Για να λέμε όλη την αλήθεια, πάντως, ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ Σκέρτσοι, Γεραπετρίτηδες, Μπρατάκοι, Βορίδηδες και οι άλλοι οργανοπαίκτες της επιτελικής κομπανίας, παρότι λένε ψέματα καθ’ έξιν, δεν είναι ψεύτες γενικώς και απέναντι σε όλους, αλλά μόνο απέναντι στους πολλούς που δεν έχουν μπάρμπα στην Κορώνη.
Απέναντι στο 10% που κατέχει το 42% του πλούτου της χώρας, όπως λέει και ο (δικός τους) ΣΕΒ, όλο αυτό το νεοφιλελεύθερο τσούρμο δεν διανοείται να πει ψέματα ούτε, πολύ περισσότερο, να ξεχάσει ό,τι τους υποσχέθηκε. Γι’ αυτό και το καρτέλ της ενέργειας, οι μεγαλοεργολάβοι, οι εκπρόσωποι των μεγάλων αλυσίδων τροφίμων και λιανικής και όλοι οι «πετσωμένοι» κραυγάζουν εν χορώ «αγάντα Ρόμελ» – τόσο βολική κυβέρνηση δεν πρόκειται να ξαναβρούν.
