Η γη είναι ένα παγκόσμιο χωριό όπου η δράση μιας χώρας επιδρά στις υπόλοιπες. Ολες οι οικονομίες είναι διασυνδεδεμένες σε τέτοιο βαθμό ώστε η όποια συμφωνία σε διακρατικό επίπεδο φέρνει αλλού την κερδοφορία και αλλού την καταστροφή. Αυτό ακριβώς γίνεται με την πρόσφατη απαίτηση της Ρωσίας να πληρώνονται οι παραδόσεις φυσικού αερίου σε ρούβλια ή χρυσό αντί για ευρώ ή δολάρια.
Η αιτία της απόφασης, που αν μη τι άλλο ξάφνιασε κράτη και αγορές, βρίσκεται στις συμφωνίες με την Ινδία για πώληση τεράστιων ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην πεινασμένη για ενέργεια ινδική οικονομία. Το κλειδί που επέτρεψε στη Ρωσία να πάρει τα δικά της αντίμετρα στις δυτικές οικονομικές κυρώσεις και να ξαφνιάσει τις αγορές αλλά και τα κράτη είναι ότι το τίμημα για τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες θα το καταβάλει η Ινδία σε ρούβλια ή ινδικές ρουπίες. Παράλληλα η Μόσχα συζητά και σχεδόν καταλήγει σε παρόμοιες συμφωνίες με χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής.
Υπό αυτά τα δεδομένα, η Ρωσία παίζει το χαρτί της πληρωμής των καυσίμων της από «εχθρικές χώρες» με την καταβολή του τιμήματος σε ρούβλια ή χρυσό, στέλνοντας το δικό της μήνυμα στην Ευρώπη, που παλεύει με λεονταρισμούς να διασωθεί από τις επερχόμενες συνέπειες. Ηδη η Γερμανία ανακοίνωσε σχέδιο έκτακτης ανάγκης αφού πλέον απειλείται σοβαρά με… πάγωμα της τσιμινιέρας.
Oσο για την Ελλάδα, όπου τα πράγματα ήταν δύσκολα προτού ξεσπάσει ο πόλεμος, πλέον η κατάσταση έχει πάρει την άγουσα προς την καταστροφή. Μέχρι τον Φεβρουάριο η όποια ακρίβεια ταλάνιζε την κοινωνία ήταν κατά τεράστιο ποσοστό προϊόν των επιλογών Μητσοτάκη – Χατζηδάκη – Σκρέκα στον χώρο της ενέργειας. Τώρα η απαίτηση του Κρεμλίνου να πληρωθεί το εκ Ρωσίας καύσιμο σε ρούβλια ή χρυσό συνιστά ταφόπλακα της κοινωνίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως συνεχίζει να προστατεύει τους φίλους του, ειδικά με την επιλογή για απότομη διακοπή της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη, που αποδεικνύεται εθνικά καταστρεπτική.
Την Πέμπτη, σε μια κίνηση πανικού ενόψει της διακοπής της παροχής του ρωσικού φυσικού αερίου, «διατάχτηκε» αρμοδίως η ΔΕΗ μέχρι μεθαύριο να γνωστοποιήσει το ετήσιο πλάνο εξόρυξης λιγνίτη. Αυτήν τη στιγμή είναι άγνωστο αν μπορεί η ΔΕΗ να ενεργοποιήσει τις λιγνιτικές μονάδες της και σε ποιο βαθμό. Οταν τον Φεβρουάριο προσπάθησε να τις ενεργοποιήσει και αύξησε την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος (μη φανταστούμε κάτι τεράστιο: από τη ζώνη του 5% έως 6% στο 15%) ήταν τέτοια τα τεχνικά προβλήματα και η έλλειψη τροφοδοσίας με λιγνίτη που η συνέχιση της παραγωγής κατέστη αδύνατη. Αλλωστε σε μια μακρόπνοη παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από λιγνίτη απαιτούνται εξορύξεις που χρειάζονται χρόνο, ενώ συγχρόνως ενδέχεται οι ροές ρωσικών καυσίμων να σταματήσουν αμέσως.
Οσο για τις άλλες λύσεις που προκρίθηκαν, όπως η πλωτή δεξαμενή στη Ρεβυθούσα, η αποθήκευση στρατηγικών αποθεμάτων φυσικού αερίου σε υπόγειες αποθήκες στην Ιταλία ή η αύξηση της εισαγωγής υγροποιημένου αερίου από άλλες χώρες, προφανώς είναι λύσεις που ανάγονται στο μέλλον και συνεπάγονται τεράστιο κόστος το οποίο σίγουρα θα επωμιστούν οι καταναλωτές με τη ρήτρα αναπροσαρμογής. Είπαμε, ο Κυρ. Μητσοτάκης ακόμη και τώρα κάνει τον μπάτλερ στο καρτέλ του φυσικού αερίου. Εις βάρος της κοινωνίας βέβαια!