Ο Καβάφης αναβάθμισε σε περίοπτη θέση τους βαρβάρους ως απαραίτητο αντίπαλο δέος. Ως πολιτικό διακύβευμα σήμερα είχαν ήδη τεθεί πριν από τη διαφαινόμενη κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Το φώναζαν ή το ψιθύριζαν άρθρα ή αναλυόταν πίσω από τις κουίντες της εξουσίας. Αφενός η τεράστια φθορά του 41% που διαμορφώνει συνθήκες πολιτικού απρόβλεπτου ή απαιτεί κοντρολάρισμα ενός αλαζονικού ηγεμονισμού, αφετέρου η ανάγκη δημιουργίας ενός «βαρβάρου» που θα οδηγεί τα θύματα του σοκ και δέους σε αναγκαστική συσπείρωση υπό τον ολετήρα τους.
Το πολιτικό «ατύχημα» δεν φαντάζει απίθανο με τα ποσοστά δυσαρέσκειας να αγγίζουν ταβάνι τη στιγμή που τα νούμερα ευημερούν και τα διαφημίζει ως πολιτική επιτυχία ο πρωθυπουργός στους φτωχοποιημένους. Το δημόσιο ταμείο εξαρτάται απόλυτα από την απομύζηση των νοικοκυριών στην κατανάλωση μέσω ΦΠΑ και από τα επισφαλή κέρδη του τουρισμού. Η παραγωγή μαζί με τις εξαγωγές εξανεμίζονται, τα αντιπαραγωγικά ακίνητα αποτελούν τον κανόνα της κερδοφορίας λες και είμαστε στην Κατοχή, το χρέος είναι σταθερά υψηλό ενώ η ΕΚΤ προειδοποιεί για αναταράξεις. Η εναλλακτική λύση προβάλλει επομένως απόλυτα αναγκαία σε επίπεδο οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης. Μπορεί να την εκφράσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που μετά τις ενδοκομματικές εκλογές βρίσκεται σε μια άτυπη εποπτεία πολιτικής «ορθοφωνίας»; Μπορεί να την εκφράσει ο συρρικνούμενος ΣΥΡΙΖΑ ή το πολιτικό ερώτημα Κασσελάκης; Ο Σαμαράς και το τραμπικό κύμα νεοσυντηρητισμού μέσα κι έξω από τη ΝΔ εκφράζουν άλλο μείγμα κοινωνικών πολιτικών ή ποντάρουν μόνο μέσω «εθνικών θεμάτων»;
Οι προσεισμοί έχουν ενεργοποιήσει ρήγματα που κατευθύνονται προς τραμπικές λύσεις. Μέχρι τώρα, το συλλογικό υποσυνείδητο της αντίδρασης στο έγκλημα των Τεμπών αποτελεί τη μόνη αντίσταση για να μην πέσουμε στο χαώδες κενό. Προκαλεί μεν πολιτικά γεγονότα αλλά όχι πολιτικούς φορείς «βαρβάρων», ήτοι εναλλακτικών μοντέλων διακυβέρνησης.
Διαβάστε επίσης
Μια γκιλοτίνα για τον Ρωμανό για να μην ταλαιπωρούμαστε
Έβαλαν νέο πρόστιμο στο Documento με τέχνασμα που τους στέλνει εισαγγελέα
Μαζική φυγή χρηστών από το «Χ» του Έλον Μασκ – Κερδισμένο το Bluesky