Ο χρόνος που φεύγει μας αφήνει με ανάμικτα συναισθήματα και εντυπώσεις.
Από τη μία, ήταν ο χρόνος που έγιναν περισσότερο ορατοί οι καρποί της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Μίας διακυβέρνησης που αξιοποίησε τον αγώνα και τις θυσίες του ελληνικού λαού, βγάζοντας την κοινωνία από την κρίση, σταθεροποιώντας τη χρεοκοπημένη οικονομία και παραδίδοντας την στα μέσα του 2019 με δέκα συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης και με μείωση της ανεργίας κατά 10 μονάδες.
Μια διακυβέρνηση που έβαλε στο επίκεντρο τον άνθρωπο, έθεσε τις βάσεις για τη συγκρότηση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, υλοποίησε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία και προστάτευσε τα δικαιώματα των εργαζομένων. Που χάραξε μία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, σύναψε πολυμερείς συνεργασίες με γειτονικές χώρες και εδραίωσε τη χώρα μας ως παράγοντα σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή, με κορυφαία στιγμή αυτή της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Και μέσα στον ίδιο χρόνο, από την 7η Ιουλίου και ύστερα, βλέπουμε την εφαρμογή από την κυβέρνηση της ΝΔ ενός αντικοινωνικού, νεοφιλελεύθερου προγράμματος, εμμονικά προσηλωμένου στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και ισχυρών.
Βλέπουμε το διαφημισμένο δόγμα της αριστείας να εκφυλίζεται σε υπουργούς που ψεύδονταν για τα βιογραφικά τους, νοσταλγούς της χούντας να καταλαμβάνουν κομβικές κρατικές θέσεις και τη μετατροπή της δημόσιας διοίκησης σε ένα λούνα παρκ αποκατάστασης του σκληρού πυρήνα της παλιάς δεξιάς.
Βλέπουμε το συστηματικό φλερτ της κυβέρνησης της ΝΔ με την άκρα δεξιά, την υιοθέτηση του δόγματος «νόμος και τάξη» ως υπέρτατο δόγμα της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να εφαρμόσει τη σκληρή, αντικοινωνική πολιτική της. Την καταψήφιση στη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για προστασία όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου.
Τη μυωπική και αναποτελεσματική πολιτική διαχείρισης του προσφυγικού, που οδηγεί σε διχασμό την κοινωνία, διασύρει τη χώρα στο εξωτερικό και καταδικάζει τους πρόσφυγες σε εφιαλτικές συνθήκες παραμονής στο ελληνικό έδαφος.
Την εγκατάλειψη των μέτρων ελάφρυνσης δρομολογημένα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θα έδιναν ανάσα στα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Την καταγραφή, τον προηγούμενο Οκτώβρη, ρεκόρ 18ετίας στις απολύσεις με 126.000 χαμένες θέσεις εργασίας και τη μεγαλύτερη έκρηξη της μερικής και εκ περιτροπής εργασίας. Το κουτσούρεμα του κοινωνικού μερίσματος, που συμβαδίζει με μια ευρύτερη επίθεση στην πολιτική της κοινωνικής αλληλεγγύης και προκλητικές δηλώσεις ότι «δεν έχουμε ανάγκη τα επιδόματα για να επιβιώσουμε».
Είδαμε την συνεχώς αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα να αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση με αδράνεια και αλλεπάλληλες παλινωδίες και τα ελληνοτουρκικά να χρησιμοποιούνται για να λύσει ο κ. Μητσοτάκης τις εσωκομματικές του συγκρούσεις.
Απέναντι στην απόπειρα μιας νεοφιλελεύθερης, συντηρητικής παλινόρθωσης, ο νέος χρόνος μας βρίσκει αποφασισμένους και αισιόδοξους.
Αποφασισμένους να μην επιτρέψουμε την επιστροφή στο παρελθόν. Να μην ακυρωθεί η τεράστια προσπάθεια του ελληνικού λαού να βγει από την κρίση και να αφήσει πίσω του την εικόνα της καταστροφής στην οποία μας είχε οδηγήσει το παλιό πολιτικό σύστημα.
Αισιόδοξους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να εκφράσει εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που έχουν ως στόχευση την κοινωνική πλειοψηφία. Ότι θα καταφέρουμε να διευρύνουμε τον ουσιαστικό και ισότιμο διάλογο με όσους ελπίζουν σε μια εναλλακτική πολιτική πρόταση για μια προοδευτική διακυβέρνηση με ριζοσπαστικές τομές.
Δημοκρατία, αλληλεγγύη, ισότητα, κοινωνική προκοπή και ένα καλύτερο μέλλον για όλες και όλους. Αυτές είναι οι ευχές μας για τον καινούριο χρόνο που έρχεται.
Καλή χρονιά, με υγεία και δύναμη.
