Εξι μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη έφταναν για να αποδειχτούν η αφωνία και οι εν κρυπτώ αποφάσεις του πρωθυπουργού σε μια ευρεία γκάμα θεμάτων αλλά και η πλήρης διαστρέβλωση των προεκλογικών προταγμάτων των κυβερνητικών στελεχών.
Για ορισμένους η σιωπή είναι χρυσός, για τον κόσμο όμως και τους ψηφοφόρους η σιωπή και δη η μετεκλογική είναι έως και ύποπτη. Μετρ του είδους, έξι μήνες μετά την εκλογή του, ο σημερινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος φαίνεται να πατά σε δύο βάρκες: η μία είναι η ολική διάψευση μιας σειράς από βασικά προεκλογικά του προτάγματα. Αλλα υποσχέθηκε και άλλα έκανε. Κάποια μάλιστα τα είχε αναγάγει σε βασικούς πυλώνες της αντιπολιτευτικής τακτικής. Η δεύτερη είναι οι αποφάσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες. Οσα μαθαίνουμε εκ των υστέρων χωρίς να προηγηθεί κάποιος διάλογος ή η δημοσιοποίηση των όποιων προθέσεων.
Το χειρότερο είναι ότι ο καμβάς πάνω στον οποίο πολιτεύεται, όπως πολιτεύεται, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι στρωμένος από τους Ελληνες ολιγάρχες και τα ιδιοκτησίας τους media. Για παράδειγμα έχει μεγαλύτερη σημασία για εκείνον η εικόνα του την ώρα που εξέρχεται του Λευκού Οίκου και πάει να πάρει την ομπρέλα από τα χέρια του πεζοναύτη απ’ όσα ειπώθηκαν –αν ειπώθηκαν– εντός, στη συνάντησή του με τον Ντόναλντ Τραμπ. Εχει μεγαλύτερη σημασία η εικόνα του σώματος και το περίφημο mirroring και μικρότερη η καταδίκη ή μη της τουρκικής προκλητικότητας ή το 5G, για να θυμηθούμε και τη σκηνή με το ποτήρι με τον Κινέζο πρόεδρο.
Ο γόνος από το «Κολάμπια»
Με απλά ελληνικά ο κ. Μητσοτάκης πολιτεύεται ως κλασικός γόνος μιας συντηρητικής πολιτικής οικογενειακής μοναρχίας. Ενας απόφοιτος του «Κολάμπια», ένας αριστοκράτης που ενδιαφέρεται περισσότερο για το ποστ και λιγότερο για το σακάκι.
Γι’ αυτό μπορεί να μη μάθαμε ή να μάθουμε στο εγγύς μέλλον από τις εξελίξεις τι συζητήθηκε εντός του Λευκού Οίκου αλλά τη φωτογραφία με τη σύζυγό του με φόντο το Blair House (σαν το ζευγάρι από την επαρχία που επισκέφτηκε την πρωτεύουσα) μια χαρά τη μάθαμε! Και το πιο ωραίο είναι ότι βρέθηκαν και κάποιοι να τη σχολιάσουν δίνοντας συγχαρητήρια στον πρωθυπουργό και ευχόμενοι «και νέες (εθνικές) επιτυχίες ενδεχομένως και μπροστά από το Μπιγκ Μπεν»!
Το ρεπορτάζ για το ταξίδι Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον θα το διαβάσετε δίπλα, οι ταξιδιωτικές του επιδόσεις σε βου-νά και παραλίες από τη στιγμή που κέρδισε τις εκλογές δημοσιεύονται σε άλλες σελίδες, ας δούμε μερικές από τις στιγμές που ζήσαμε χωρίς να το ξέρουμε.
Οι στιγμές της αφωνίας
Πρώτη και καλύτερη η συμφωνία των Πρεσπών. Τυπικά παραμένουμε ακόμη στην προεκλογική θέση της ΝΔ περί «κατάπτυστης» και εθνικά επιζήμιας συμφωνίας. Ουσιαστικά, ούτε μία ούτε δύο τα κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εμφανίστηκαν ως θεματοφύλακές της, με αποκορύφωμα τη δήλωση Μητσοτάκη στους ομογενείς ότι πρέπει να δουν τη συμφωνία ως μέρος ενός ευρύτερου πλέγματος εθνικών συμφερόντων.
Από το ταξίδι στις ΗΠΑ μάθαμε και την απόφαση για τη συμμετοχή μας στο πρόγραμμα των F-35. Μέχρι πρότινος ξέραμε ότι με απόφαση του ΚΥΣΕΑ (πέρασε και από τη Βουλή) προχωράμε στην αναβάθμιση των F-16 σε F-16 Viper. Μια λύση σχετικά φτηνή η οποία διατηρεί την όποια ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει ποιος και γιατί αποφάσισε να προμηθευτούμε και τα F-35.
Η απόλυτη αφωνία του πρωθυπουργού έκανε την εμφάνισή της πρώτη φορά στη συνάντησή του με τον Τούρκο πρόε-δρο στη σύνοδο τον ΟΗΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη. Εκεί, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας στην κρατική ΕΡΤ, ο κ. Μητσοτάκης δεν είπε κουβέντα για τις προκλητικές ενέργειες των Τούρκων στο Αιγαίο και τις παραβιάσεις του FIR Αθηνών. Ο κ. Πέτσας απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου είπε επί λέξει: «Αυτή η συνάντηση ήταν μια συνάντηση που έμεινε στα θέματα που είπαμε και πριν, δηλαδή προσφυγικό, κυ-πριακό, ζήτημα οικονομικής συνεργασίας, αντιμετώπιση θρησκευτικών συμβόλων. Δεν πήγαμε σε θέματα όπως αυτά που αφορούν το Αιγαίο. Δεν συζητήθηκαν επομένως ζητήματα του Αιγαίου, κοιτάζουμε να χτίσουμε πάνω σε μια θετική και ειλι-κρινή πρώτη συνάντηση, μια θετική ατζέντα και θα δούμε πώς θα εξελιχθεί το επόμενο διάστημα».
Οπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από όσα συνέβησαν το επόμενο διάστημα, τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν διόλου καλά, παρά την κυβερνητική έμπνευση να μην αναφερθούν στις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο.
Οσο για τις εξελίξεις στην περιοχή μας, η αφωνία μετατρέπεται σε απραγία. Τον Σεπτέμβριο η κυβέρνηση ήταν απούσα από τη διάσκεψη των έξι για το προσφυγικό στη Μάλτα. Κανείς δεν μπορεί να τη δικαιολογήσει ως αστοχία καθώς έως τώρα η Ελλάδα λάμπει διά της απουσίας της και από τη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, με ανοιχτό μάλιστα το μείζον θέμα καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ Αγκυρας και Τρίπολης.
Αλλα λένε, άλλα εννοούν
Στο κέντρο της αντιπολιτευτικής κριτικής της ΝΔ στην προηγούμενη κυβέρνηση βρέθηκε η περίφημη «αριστεία», το δίδυμο αδερφάκι της αξιοκρατίας. Εδώ η υπόσχεση ήταν ότι θα επιστρέψουμε σε επιλογές με βάση την αξία του καθενός και θα αφήναμε πίσω μας τους «Καρανίκες» που τόσο πολύ ενόχλησαν τη ΝΔ και τον φιλικό της Τύπο.
Τι έγινε όμως από τότε μέχρι σήμερα; Τι έγινε αυτό το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Μητσοτά-κη; Διορίστηκαν στο δημόσιο ακόμη και τα πόμολα της Πειραιώς. Ογδοντάχρονοι με μοναδικό προσόν τις στρατιές ψηφοφόρων που διέθεταν στις εκλογικές τους περιφέρειες, υφυπουργοί με ψεύτικα πτυχία και διδακτορικά, στελέχη της ΝΔ που απέτυχαν να εκλεγούν και πολλοί δημοσιογράφοι που περιφέρονταν στα κανάλια προεκλογικά στηρίζοντας τη ΝΔ και κυρίως υβρίζοντας την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά. Το πιο ωραίο είναι ότι όλοι αυτοί λοιδορούσαν διαρκώς το δημόσιο, μέχρι φυσικά να βρουν στέγη σε αυτό.
Στις ελληνικές καλένδες παραπέμφθηκε και το «ευέλικτο» και μικρό «επιτελικό κράτος» το οποίο μας προέκυψε και «βαρύ» και κοστοβόρο και φιλικό στα περίφημα golden boys. Μόλις προ ημερών με βάση τις διατάξεις του νόμου 4643/2019, που εισηγήθηκε ο αρμόδιος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, αποφασίστηκε ότι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Γιώργος Στάσσης θα λαμβάνει ετήσιες αποδοχές 200.000 ευρώ και μπόνους έως 100.000. Εννοείται ότι οι γενναιόδωρες αυξήσεις επεκτείνονται στους αναπληρωτές διευθύνοντες, συμβούλους και στα υπόλοιπα διευθυντικά στελέχη. Ο κ. Χατζηδάκης βέβαια προ τεσσάρων μηνών έλεγε ότι η ΔΕH βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, καταρρέει και μαζί της καταρρέει η χώρα!
Τέλος, στο θέμα της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας η αφωνία Μητσοτάκη ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Μία θα τον βγάλει το βουνό, μία η παραλία, μία το Μπιγκ Μπεν, μία η Φώφη του ΚΙΝΑΛ, ακόμη δεν μάθαμε τι σκέφτεται ο πρωθυπουργός για μας πριν από μας.
Τα έδωσε όλα και πήρε… φωτογραφίες
Ρεπορτάζ: Σπύρος Γκουτζάνης
Είθισται όλοι οι Ελληνες πρωθυπουργοί να επιδιώκουν πρόσκληση από τον Λευκό Οίκο και να προσέρχονται είτε ως ηγέτες που διαπραγµατεύονται, στο µέτρο των δυνατοτήτων τους βέβαια, είτε ως ικέτες ζητώντας από τον πλανητάρχη απλώς να τους δεχτεί για να αντλήσουν νοµιµοποίηση για το εσωτερικό της χώρας. Η εικόνα του Ελληνα πρωθυπουργού να παρακολουθεί επί είκοσι λεπτά τον Ντόναλντ Τραµπ να αναφέρεται στο Ιράν, σηκώνοντας το χέρι για να πάρει τον λόγο, σε κάθε περίπτωση δεν είναι κολακευτική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτού ξεκινήσει το ταξίδι για την Αµερική είχε δώσει ό,τι απαιτούσε η υπερδύναµη, ενώ κατά τη συνάντηση δεν έβαλε κάποιο θέµα και κυρίως δεν ζήτησε µια δήλωση αποδοκιµασίας του Λευκού Οίκου για την αναβαθµισµένη επιθετικότητα της Τουρκίας. Τα διαδικαστικά της συνάντησης είχαν κανονιστεί πριν από το πλήγµα Τραµπ κατά του Ιρανού στρατηγού. Ακόµη και τότε όµως η ελληνική αποστολή δεν είχε ζητήσει κοινές δηλώσεις, γιατί θεωρούσε ότι ο Τραµπ θα αναφερόταν στον «φίλο Ερντογάν» και «θα τίναζε στον αέρα την επίσκεψη».
Εκαψε το χαρτί
Στην παρούσα συγκυρία η Ελλάδα είχε µόνο ένα διαπραγµατευτικό χαρτί προκειµένου να ζητήσει τη στήριξη των ΗΠΑ: τη συµφωνία αναβάθµισης της αµυντικής συνεργασίας που περιλαµβάνει τις βάσεις στη Σούδα, την Αλεξανδρούπολη, στο Στεφανοβίκειο και στη Λάρισα. Θα µπορούσε η στάση της ελληνικής κυβέρνησης να είναι πολύ απλή προς τους Αµερικανούς συνοµιλητές τους: εµείς είµαστε έτοιµοι να δώσουµε τις βάσεις. Οταν είστε κι εσείς έτοιµοι να δώσετε στήριξη έναντι της Τουρκίας για τα κυριαρχικά µας δικαιώµατα, τότε η συµφωνία τίθεται σε ισχύ. Αντί γι’ αυτό, ο κ. Μητσοτάκης έκανε µια πρωτοφανή δήλωση: «Η Ελλάδα είναι ο πιο αξιόπιστος και προβλέψιµος σύµµαχος των ΗΠΑ στην περιοχή…».
Η πιο θετική αναφορά που απέσπασε ήταν του υπουργού Εξωτερικών Μάικ Ποµπέο, ο οποίος ανέφερε: «Υποστηρίζουµε την Ελλάδα ως πυλώνα ασφάλειας […] θα συνεχίσουµε να στηρίζουµε την ευηµερία, την ασφάλεια και τη δηµοκρατία σας». Πουθενά οι λέξεις κυριαρχικά δικαιώµατα και Τουρκία.
Δεδοµένη η Ελλάδα
Εν ολίγοις ο Κυρ. Μητσοτάκης διακήρυξε µε τον πλέον επίσηµο τρόπο ότι η Ελλάδα είναι δεδοµένη. Εάν όµως ισχύει αυτό, γιατί οι Αµερικανοί αξιωµατούχοι να διακινδυνεύσουν µια επιπλέον προστριβή µε την Τουρκία, που η συµπεριφορά της δεν είναι καθόλου προβλέψιµη και δεδοµένη; Το αντίθετο είναι κάτι περισσότερο από πιθανό: θα ασκήσουν πιέσεις για εκχωρήσεις της Ελλάδας, που είναι δεδοµένη, προκειµένου να κατευνάσουν την απρόβλεπτη, αναξιόπιστη και µη δεδοµένη Τουρκία. Γι’ αυτή την προοπτική είχαν προειδοποιήσει τον κ. Μητσοτάκη, ο καθένας µε τον τρόπο του, οι δύο πρώην πρωθυπουργοί Κώστας Καραµανλής και Αντώνης Σαµαράς. Επιπλέον ο κ. Μητσοτάκης πρότεινε µόνος του να αγοράσουµε και F-35, ένα πανάκριβο όπλο που δεν το επιτρέπουν τα δηµόσια οικονοµικά και που επιπλέον είναι επιθετικό και προϋποθέτει προσαρµογή του αµυντικού στρατηγικού δόγµατος της χώρας.
Ο πρωθυπουργός θέλησε να εστιάσει στα οικονοµικά και στην προσέλκυση επενδύσεων και υπογράµµισε τις κοινές πολιτικές µε την Αµερική του Τραµπ στη φορολογία και την επιχειρηµατικότητα. Τον Οκτώβριο του 2013 ο κ. Σαµαράς είχε συγκεντρώσει τους µεγαλύτερους επενδυτές των ΗΠΑ και ίσως παγκοσµίως στον 50ό όροφο του πύργου της JP Morgan. Ανάµεσά τους ο mister Bic και οι CEO των Morgan Stanley, Goldman Sachs, Dow Chemical και πολλών άλλων οι οποίοι έδωσαν την εµπιστοσύνη τους τότε στην Ελλάδα. Τα αποτελέσµατα στο πεδίο των επενδύσεων ήταν πενιχρά. Εµπειρος πολιτικός της Ν∆ που έχει περάσει παρόµοιες καταστάσεις σχολίαζε: «Εµείς πάντα είµαστε έτοιµοι για επενδύσεις και τους δίνουµε ό,τι ζητήσουν, εκείνοι δεν είναι. Μια από τα ίδια και τώρα».
Εν κατακλείδι, το µόνο όφελος ήταν οι ωραίες φωτογραφίες των δύο ζευγαριών στο σαλονάκι του Λευκού Οίκου που συνοδεύτηκαν µε το «χρίσµα της πρώτης κυρίας της Ελλάδας που απένειµε ο Ντόναλντ Τραµπ» στη Μαρέβα Γκραµπόφσκι-Μητσοτάκη, σύµφωνα µε τις διαρροές από το κυβερνητικό επιτελείο.
