Πλέον έχουμε συνηθίσει και δεν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το υπουργείο Πολιτισμού πρώτα νιώθει την πίεση από φορείς και σωματεία εργαζομένων στον χώρο των τεχνών (αφού στην πρώτη φάση το φίλιο μιντιακό σύστημα έχει επιχειρήσει να αποδομήσει αιτήματα και διεκδικήσεις), στη συνέχεια βιαστικά και πρόχειρα εξαγγέλλει μέτρα (νερό στον μύλο των φίλιων Μέσων, τα οποία με προθυμία οικοδομούν την επιχειρηματολογία περί καλύτερης κυβέρνησης από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους στον πλανήτη), για να καταλήξει σε διευκρινίσεις και επιπρόσθετες δηλώσεις του τύπου «δεν εννοήσατε», «παρερμηνεύσατε», «και διορθώσεις θα κάνομεν και συμπληρώσεις θα προσφέρομεν, δεν χανόμαστε».
Άνοιξε λοιπόν η πλατφόρμα για την εγγραφή στο μητρώο καλλιτεχνών την εβδομάδα που πέρασε –εκκρεμεί ακόμη μια απάντηση από την προηγούμενη κυβέρνηση γιατί δεν υλοποίησε το πάγιο αίτημα των εργαζομένων στον χώρο του πολιτισμού– και τότε ανακάλυψαν «ελλείψεις και αρρυθμίες στη διατύπωση επαγγελματικών κλάδων και ειδικοτήτων», οι οποίες φυσικά θα αποκατασταθούν και αν δεν αποκατασταθούν, τα φίλια ΜΜΕ θα ερμηνεύσουν την πραγματικότητα κατά το (φιλοκυβερνητικό) δοκούν. Στο μεταξύ οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί συνεχίζουν να αγωνιούν για την επόμενη ημέρα (αν και έχουν υποστείλει τη σημαία των διεκδικητικών αγώνων) και γνωρίζουν πως στον τόπο που τα δεδομένα αλλάζουν μέρα με τη μέρα δεν θα διαμορφωθούν προς τα συμφέροντά τους.
ΥΓ.: Ο τελευταίος λόγος ανήκει στην Αριστοτελία Δόγκα, την εισαγγελέα στη δίκη για τον βιασμό, τον βασανισμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, η οποία με την αγόρευσή της δικαίωσε όχι μόνο την Ελένη αλλά και όλες τις γυναίκες που αφού έπεσαν θύματα έμφυλης βίας, στις αίθουσες του δικαστηρίου δεν βρήκαν τη δικαιοσύνη παρά τη διαπόμπευση. Αν τα συστημικά ΜΜΕ αναζητούν «αγίους», η περίπτωση της κ. Δόγκα προσφέρεται. Αλλά προφανώς δεν εξυπηρετεί το αφήγημα περί «καλύτερης κυβέρνησης ever», οπότε… ας επιστρέψουμε στον κ. Τσιόδρα.
