Ένα αδιανόητο περιστατικό σημειώθηκε την προηγούμενη Παρασκευή στην είσοδο της Ακρόπολης που στο άκουσμα του κάνει αρχικά τον οποιοδήποτε να γελά και στην συνέχεια να γεμίζει οργή.
Όπως καταγγέλλει με επίσημη ανακοίνωσή του το ΓΕΛ Πύλου μια υπάλληλος της εισόδου (αναφέρεται ως αρχαιοφύλακας με ερωτηματικό σε παρένθεση) δεν είδε καν τα ψηφιακά εισιτήρια των μαθητών και των εκπαιδευτικών, αλλά ζήτησε μια αναλυτική- ονομαστική κατάσταση των μαθητών από τους 8 συνοδούς εκπαιδευτικούς.
Τι και αν οι καθηγητές του σχολείου είχαν κλείσει online τα εισιτήρια από τις 23 Οκτωβρίου, αυτό δεν ήταν αρκετό για να μπουν στον ιερό βράχο. Οι εκπαιδευτικοί απευθύνθηκαν σε μια υπηρεσία που τους παρέπεμψε η αρχαιοφύλακας με ένα ηχογραφημένο μήνυμα να είναι η μόνη η απάντηση. Κι όλα αυτά στη χώρα που ηγείται της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης όπως αρέσκεται να βαυκαλίζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Εν τέλει μέχρι να λυθεί η παρεξήγηση παρήλθε η ώρα της επίσκεψης με τους 140 μαθητές και τους 8 εκπαιδευτικούς να μην μπαίνουν στην Ακρόπολη. Διένυσαν 300 χιλιόμετρα για να μην μπουν στο κορυφαίο αρχαιολογικό χώρο της χώρας. Άραγε αν ήταν τουρίστες από την Σαουδική Αραβία ή αν κάποιος οίκος μόδας ήθελε να κάνει πασαρέλα στην τσιμεντωμένη Ακρόπολη της Λίνας Μενδώνη θα δημιουργούνταν τόσο μεγάλο κώλυμα; Οι καθηγητές των παιδιών αναφέρουν χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση: «Μήπως πρέπει να τους διδάξουμε ότι το χρήμα των τουριστών είναι πολυτιμότερο από τη μόρφωση των μαθητών; Μήπως να τους διδάξουμε ότι μπορούσαμε με «μέσον» και άνωθεν παρεμβάσεις να πετύχουμε τον στόχο μας. Αυτό συνιστά παιδεία;».
Ολόκληρη η ανακοίνωση του ΓΕΛ Πύλου:
«Πατρίκιοι τουρίστες- Πληβείοι μαθητές
ήτοι πως διώχνουν τους μαθητές από την Ακρόπολη….
Αναζητώντας, εν πολλοίς, τα αίτια όπου οι μαθητές αδιαφορούν για την εθνική μας παράδοση και τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς, φτάνουμε και στην αδιαφορία του σχολείου όπου οι «τεμπέληδες» και «βολεμένοι» εκπαιδευτικοί (για πολλούς και δη πολιτικούς) δεν διδάσκουν αλλά και δεν εμφυσούν την αγάπη για την εθνική μας κληρονομία.
Μήπως όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά; Μήπως, πολλές φορές, το όραμα και το μεράκι των εκπαιδευτικών συνθλίβεται από γραφειοκρατικές διαδικασίες;
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Είμαστε ένα περιφερειακό σχολείο από την Πύλο Μεσσηνίας, το ιστορικό Ναβαρίνο όπου αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Ακρόπολη των Αθηνών την Παρασκευή 13-12-2024. Να σημειώσουμε ότι ήμασταν μια πολυπληθής ομάδα που αποτελείτο από 140 μαθητές και 8 εκπαιδευτικούς. Η εκπαιδευτική αυτή επίσκεψη ήταν προετοιμασμένη εδώ και δύο μήνες. Αφού βγάλαμε τα προβλεπόμενα εισιτήρια από την επίσημη ιστοσελίδα, μέσω του myschool, σύμφωνα με το νέο νομοθετικό πλαίσιο, για ηλεκτρονική κράτηση εισιτηρίων, περιμέναμε με ανυπομονησία την στιγμή όπου θα πραγματοποιούσαμε την εκδρομή μας. Σημειωτέον ότι η κράτηση των εισιτηρίων έγινε στις 23 Οκτωβρίου έτσι ώστε να είμαστε βέβαιοι. Στη συνέχεια οργανώσαμε την επίσκεψη μας έχοντας φτιάξει ομάδες ξενάγησης από τους ίδιους τους μαθητές της κατεύθυνσης ανθρωπιστικών σπουδών, υπό την επίβλεψη φιλολόγου- ιστορικού και έχοντας κατεβάσει ειδική εφαρμογή (cosmote chronos) στα κινητά για την καλύτερη κατανόηση αλλά και πλοήγηση στον χώρο.
Μετά από πέντε ώρες ταξίδι και έχοντας διανύσει περισσότερα από 300 χιλιόμετρα με ανακούφιση αλλά και χαρά φτάσαμε στον ιστορικό χώρο της Ακρόπολης. Η αναγραφόμενη ώρα των εισιτηρίων ήταν 13:00-14:00 με περιθώριο εισόδου έως τις 13:15. Φτάνουμε μπροστά στα εκδοτήρια, εγκαίρως, με την πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά. Καμία αμφιβολία αφού είχαν γίνει όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Δυστυχώς όμως, στην είσοδο, μια αρχαιοφύλακας (;) χωρίς καν να ζητήσει να δει τα εισιτήρια, τα οποία είχαμε στα κινητά μας, ζήτησε αναλυτικές- ονομαστικές καταστάσεις των μαθητών. Κατί που φυσικά δεν είχαμε αφού δεν μας είχαν ενημερώσει περί αυτού. Στην απάντηση μας ότι δεν διαθέτουμε τέτοιες καταστάσεις αλλά μπορούμε να φτιάξουμε χειρόγραφη κατάσταση των εκπαιδευτικών καθώς και να τους δείξουμε τις καταστάσεις των μαθητών που διαθέταμε για να έχουμε φυσικά την εποπτεία τους στα λεωφορεία αλλά και στους χώρους της επίσκεψης, αρνήθηκε, λέγοντας ότι θέλει επίσημη και ηλεκτρονική κατάσταση και όχι χειρόγραφη. Η απάντηση μας ήταν ότι δεν είμαστε τρομοκράτες αλλά εκπαιδευτικοί και μαθητές όπου τα στοιχεία μας εύκολα αναβρίσκονται από όποιον αρμόδιο τα χρειαστεί.
Ενδιαφέρον μηδέν, ενσυναίσθηση μηδέν!!! Μπροστά στην απαίτηση μας να μπούμε με τις αστυνομικές μας ταυτότητες και σκανάροντας μεμονωμένα το κάθε εισιτήριο αρνήθηκε ή καλύτερα αδιαφόρησε. Τονίσαμε επανειλημμένως ότι έχουμε διανύσει 300 χιλιόμετρα για να επισκεφτούμε την Ακρόπολη, ότι διαθέτουμε εισιτήρια και μπορούμε να μπούμε ως μεμονωμένοι επισκέπτες. Η απάντηση ήταν ότι αυτή είναι αρμόδια μόνο για να ελέγχει τα εισιτήρια και δεν γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο κλείνονται οι σχολικές επισκέψεις. Αυτό είναι αρμοδιότητα άλλου γραφείου. Στη συνέχεια πήραμε τηλέφωνο- σύμφωνα με την υπόδειξη της- στο support μήπως και βρούμε κάποια λύση. Η απάντηση ήταν ηχογραφημένο μήνυμα το οποίο δεν έδινε καμία βοήθεια. Στις εκκλήσεις μας για να υπάρξει κάποια λύση η κυρία αρχαιοφύλακας είπε ότι θα προωθήσει το αίτημα μας μήπως γίνει κάτι. Σημειωτέον ότι υπήρχε και άλλο σχολείο που προηγείτο και το οποίο αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα, αναζητώντας και αυτό ανάλογη λύση.
Βλέποντας την ώρα να περνά και εφόσον είχαμε κατά πολύ υπερβεί την επιτρεπόμενη ώρα εισόδου, ρωτούσαμε σε τακτά διαστήματα για το τι μέλει γενέσθαι. Απάντηση μηδέν ή μάλλον η απάντηση ήταν ότι οι μαθητές μας ενοχλούν μια και δεν αφήνουν τους τουρίστες να εισέρχονται και να εξέρχονται ήσυχα. Επαναλαμβάνουμε ότι είχαμε υπό την επίβλεψη μας 140 μαθητές, όρθιους, όπου τους μετακινούσαμε σύμφωνα με τα κελεύσματα της εν λόγω κυρίας, κάτω από τον ήλιο, αναζητώντας κάποιο χώρο παραμονής χωρίς να δημιουργούμε προβλήματα στους υπόλοιπους επισκέπτες.
Έτσι πέρασε η ώρα που προβλεπόταν για την επίσκεψη η οποία τελικά δεν επιτεύχθη. Στη συνέχεια αναζητώντας τι δεν πήγε καλά ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν δύο τουλάχιστον υπηρεσίες οι οποίες όμως δεν συνεργάζονται με αποτέλεσμα να δίνουν διαφορετικές οδηγίες.
Τα ερωτήματα που δημιουργούνται, τελικά, είναι τα εξής:
Θέλουμε ή δεν θέλουμε μαθητές στην Ακρόπολη; Μήπως προτιμάμε καλύτερα τους πατρίκιους τουρίστες οι οποίοι έχοντας πληρώσει τα 20 ευρώ του εισιτηρίου είναι πιο ευπρόσδεκτοι από τους πληβείους μαθητές οι οποίοι, φυσικά, εισέρχονται δωρεάν; Μήπως οι μαθητές των δημόσιων ελληνικών σχολείων είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού;
Πόσες υπηρεσίες εμπλέκονται στην ρύθμιση των σχολικών επισκέψεων; Υπάρχει συνεργασία μεταξύ τους διότι εμείς αντιληφθήκαμε ανεξάρτητες κινήσεις οι οποίες μάλιστα αλληλοσυγκρούονται.
Πως, εμείς οι εκπαιδευτικοί, θα αποζημιώσουμε ηθικά τους μαθητές μας; Πως θα τους κοιτάξουμε στα μάτια και θα πούμε ότι η σχολική επίσκεψη δεν επιτεύχθη λόγω ασυνενοησίας και έλλειψης συντονισμού μεταξύ των υπηρεσιών; Με τι ψυχικά αποθέματα θα προσπαθήσουμε να οργανώσουμε ανάλογες επισκέψεις; Μήπως πρέπει να τους διδάξουμε ότι το χρήμα των τουριστών είναι πολυτιμότερο από τη μόρφωση των μαθητών; Μήπως να τους διδάξουμε ότι μπορούσαμε με «μέσον» και άνωθεν παρεμβάσεις να πετύχουμε τον στόχο μας. Αυτό συνιστά παιδεία;
Τα διδάγματα που αποκόμισαν οι μαθητές μας ήταν σπουδαία σε επίπεδο πολιτικής παιδείας, γραφειοκρατίας και καρεκλοκενταυρισμού. Τα πορίσματα δικά σας όσον αφορά τη διαχείριση της εθνικής μας κληρονομίας.
(τα εισιτήρια καθώς και τα στοιχεία του άλλου σχολείου, που αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα, είναι στη διάθεση μας και μπορούν εύκολα να διασταυρωθούν)».
Διαβάστε επίσης:
Το προφητικό επώνυμο του «Μισέλ ντε Γκρες» που υιοθέτησαν Παύλος και Νικόλαος!
Τέμπη: Καταρρίπτεται το αφήγημα για το έλαιο σιλικόνης – Δεν προκάλεσε αυτό την έκρηξη
Καιρός: Ραγδαία αλλαγή με ισχυρές καταιγίδες – Πού θα είναι έντονα τα φαινόμενα
