Πριν από δέκα χρόνια ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), ως αντιμνημονιακή Αριστερά του… εφικτού, διεκδίκησε να γίνει κυβερνώσα δύναμη και κατάφερε να καταγραφεί τον Ιανουάριο του 2015 ως κόμμα-φαινόμενο την εποχή της συνεχιζόμενης καπιταλιστικής κρίσης που είχε απλωθεί παντού. Η «Πρώτη φορά Αριστερά» στην κυβέρνηση είχε ανέβει στο κύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας την εποχή των μνημονίων, με την κοινωνική πλειοψηφία να φτωχοποιείται. Τα λαϊκά στρώματα, χωρίς προσδοκία, ένιωθαν στο πετσί τους αυτό που οι μαρξιστές πολιτικοί επιστήμονες λένε πιο περίπλοκα: η λιτότητα για δημοσιονομική «ανάταξη» ως επιβολή των κυρίαρχων τάξεων είχε πάρει μορφή μιας συνειδητής αναδιανομής πλούτου υπέρ των οικονομικά ισχυρών, για τους οποίους αστικά κόμματα έκαναν το σέρβις στην καπιταλιστική κρίση.
Είχε εγκολπωθεί πολιτικά τη δυναμική του «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» από το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης, Γένοβα 2001, είχε εντάξει από αντικαπιταλιστικές συνιστώσες μέχρι και ελευθεριακά σχήματα. Τομή ήταν το 2008, με την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία και τη νεολαιίστικη εξέγερση για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Με την επίθεση των μνημονίων ο ΣΥΡΙΖΑ προσέλκυσε ψηφοφόρους με αντισυστημική ρητορική αλλά με στρατηγική πρόταση κυβερνητικής διαχείρισης. Από πέμπτο κόμμα με 4,60% και 13 βουλευτές το 2009 κατάφερε να γίνει πρώτο κόμμα, φτάνοντας στο 36,34% και στους 149 βουλευτές στις 25 Ιανουαρίου 2015, συγκροτώντας κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κρατήθηκε στην κυβέρνηση (35,46% και 145 βουλευτές) και μετά το δημοψήφισμα του 2015. Η «συνθηκολόγηση», η ήττα, ο συμβιβασμός, ανάλογα με την πολιτική ανάλυση που ο καθένας έχει, οι συνταγές του μνημονιακού νεοφιλελευθερισμού και των προγραμμάτων λιτότητας που επέβαλαν η τρόικα, οι «θεσμοί» κ.ά. στοίχισαν στον αριστερό κόσμο.
Και τώρα το «κόμμα-φαινόμενο» και η «πτώση» αναλύονται είτε με πρόταγμα κοινωνικοπολιτικούς αγώνες με σοσιαλιστικό/κομμουνιστικό όραμα απέναντι στη μοιρολατρία και στις «αυταπάτες» της όποιας συστημικής αριστεράς είτε σαν μάθημα «διαχειριστικών» λαθών των κομμάτων της κεντροαριστεράς που αναζητούν πεδίο εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, την ώρα που ακροκεντρώοι, δεξιοί και ακροδεξιοί λένε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στον καπιταλισμό.
Γράφει ο δρ. Κωνσταντίνος Θ. Παπαδημητρίου
Αναλαµβάνοντας ο ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015, στον πολύπαθο χώρο της δηµόσιας διοίκησης είχαν ήδη τρέξει τέσσερα προγράµµατα µεταρρύθµισης: Το «Κλεισθένης» 1996-2000, το «Πολιτεία» 2001-2004, το αναθεωρηµένο «Πολιτεία» 2004-2007 («επανίδρυση του κράτους») και το σηµαντικότερο όλων, το «Επιχειρησιακό 2007-2013».
Η αποτυχία τους, παρά τα βαρύγδουπα λόγια που είχαν εκφωνήσει οι κυβερνώντες των ετών 1996-2014 και την αδρή χρηµατοδότηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καταδείχθηκε στην ειδική µελέτη που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011, όπου γίνεται λόγος για «παταγώδη αποτυχία» όλων των εγχειρηµάτων…
Με αυτή την κατάσταση συσσωρευµένων αποτυχιών και µια παράδοση κοµµατοκρατίας και ευνοιοκρατίας να κυριαρχεί, οι ηγεσίες των υπουργείων ∆ιοικητικής Ανασυγκρότησης και Εσωτερικών επιχείρησαν, από την άνοιξη του 2015, να αλλάξουν το κυρίαρχο θλιβερό τοπίο. Το πρώτο θετικό βήµα πραγµατοποιήθηκε µε τη µη αντικατάσταση των προϊσταµένων από άλλους ευνοϊκά/ευνοϊκότερα διακείµενους προς τη νέα κυβέρνηση. Ηταν µια καινοφανής πρακτική, αφού τόσο το 1990 (Ν∆), το 1993 (ΠΑΣΟΚ), το 2004 (Ν∆) και το 2009 (ΠΑΣΟΚ) είχαν σπεύσει να καταργήσουν (µε νόµο) τις θητείες όσων υπηρετούσαν και να τους αντικαταστήσουν µε άλλους που επιλέγονταν από ελεγχόµενα υπηρεσιακά συµβούλια. Την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ δεν διώχθηκε κανένας προϊστάµενος αλλά, αντίθετα, τέθηκε σε ευρεία διαβούλευση, τον χειµώνα 2015-16, και τελικά ψηφίστηκε ένα νέο θεσµικό πλαίσιο, µε το οποίο ενισχυόταν το αξιοκρατικό σύστηµα που είχε θεσπιστεί το 2011 και εφαρµοστεί περιορισµένα ως το 2014. Με αυτό το σύστηµα πραγµατοποιήθηκαν αξιοκρατικές επιλογές 89 γενικών διευθυντών και ξεκίνησαν εκείνες των διευθυντών.
Στον άλλο κρίσιµο τοµέα, αυτόν της οργάνωσης των φορέων της δηµόσιας διοίκησης, όπου η κατάσταση ήταν χαώδης το 2011 (βλ. Εκθεση ΟΟΣΑ) και η προηγούµενη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – Ν∆ είχε αποτύχει να επιλύσει το πρόβληµα συντάσσοντας νέους, ορθολογικά επεξεργασµένους οργανισµούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τον µεγαλύτερό της άθλο. Για πρώτη φορά στη µεταπολιτευτική ιστορία του ελληνικού κράτους συντάχθηκαν µε όρους εµπειρογνωµοσύνης και διαφάνειας νέοι οργανισµοί για όλα τα υπουργεία (!), πολλά ΝΠ∆∆ και άλλοι φορείς (περιφέρειες και δήµους). Σηµειωτέον ότι το ίδιο έργο είχε επιχειρηθεί το 1975-77 (Ν∆ µε Κ. Καραµανλή) και το 1997-98 (ΠΑΣΟΚ µε Κ. Σηµίτη), χωρίς όµως επιτυχία… Οι ευρωπαϊκοί θεσµοί-δανειστές της χώρας αναγνώρισαν την επιτυχία, µειώνοντας τις απαιτήσεις τους στη σχετική λίστα (Ιούνιος 2018).
Οσον αφορά το θέµα της στελέχωσης των δηµόσιων υπηρεσιών, παρά τον χαλκά του πέντε (αποχωρήσεις) προς µία πρόσληψη, οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, πέραν λίγων ενισχυτικών προσλήψεων στους κρίσιµους τοµείς της υγείας και της παιδείας, πέτυχαν να αναζωογονήσουν την Εθνική Σχολή ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης, η οποία µε τις γνωστές αδιάβλητες διαδικασίες της πραγµατοποίησε τρεις διαγωνισµούς, εκπαίδευσε µε ανανεωµένα προγράµµατα πάνω από 300 ειδικευµένα στελέχη και τα απέδωσε στις υπηρεσίες. Επιπλέον, τον Φεβρουάριο 2019, οπότε το ασφυκτικό καθεστώς χαλάρωσε σε 1/1, θέσπισαν νέο θεσµικό πλαίσιο για τον στρατηγικό προγραµµατισµό των προσλήψεων υπό την εποπτεία, πάντα, του ΑΣΕΠ, το οποίο είχε ήδη ενισχυθεί.
Με τα παραπάνω δεδοµένα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έβρισκε όλο και περισσότερο τον απαιτούµενο βηµατισµό για την περαιτέρω προώθηση της αναγκαίας διοικητικής µεταρρύθµισης. Τον Αύγουστο 2018 παρουσίασε το δικό της σχέδιο («∆ιοίκηση 2020»), ωστόσο ο χρόνος δεν της δόθηκε.
Μικρό µέτρο σύγκρισης του σηµαντικού έργου που υλοποιήθηκε την περίοδο 2015-19 µπορούµε να έχουµε βλέποντας ότι σήµερα το αρµόδιο για την οργάνωση του συνόλου της διοίκησης υπουργείο Εσωτερικών δεν έχει καταφέρει να συντάξει νέο ενιαίο οργανισµό µετά τη συνένωσή του το 2019 µε εκείνο της ∆ιοικητικής Ανασυγκρότησης…
Διαβάστε επίσης:
Ιαπωνία: Αγωνία για παγιδευμένο οδηγό στο Τόκιο – Τεράστια τρύπα κατάπιε το φορτηγό του (Video)
Liang Wenfeng: Ο 40χρονος «σπασίκλας» της DeepSeek που φέρνει πανικό στις ΗΠΑ
Ηράκλειο: Αγωνία για το 3χρονο παιδί – Μη αναστρέψιμες βλάβες φοβούνται οι γιατροί
Έγκλημα Τέμπη: 200.000 ευρώ για το μπάζωμα σε εταιρεία που χρωστούσε στο δημόσιο (Εγγραφα – Video)
Ο Τραμπ ανοίγει τις πόρτες του Λευκού Οίκου σε influencers και podcasters
