Την πρωταπριλιά του 1935 η «Μόνα Λίζα» του Λεονάρντο ντα Βίντσι έβαλε το χέρι της ή μάλλον το χαμόγελό της σε μια από τις πιο επιτυχημένες φάρσες όλων των εποχών. Συγκεκριμένα, το γερμανικό εικονογραφημένο περιοδικό «Berliner Illustrirte Zeitung» (εκδιδόταν στο Βερολίνο από το 1892 έως το 1945) έγραφε πως οι συντηρητές του Μουσείου του Λούβρου ανακάλυψαν μέσω ακτινών Χ ότι στο αυθεντικό πορτρέτο η Μόνα Λίζα απεικονίζεται συνοφρυωμένη. Το πρωταπριλιάτικο αφήγημα ανάφερε πως ο πίνακας αλλοιώθηκε κατόπιν εντολής του βασιλιά Φραγκίσκου Α΄ ο οποίος ήθελε να τη βλέπει χαμογελαστή.
Σύμφωνα με το «ρεπορτάζ» οι υπεύθυνοι του μουσείου αποκατέστησαν το αρχικό πορτρέτο αφαιρώντας το χαμόγελο. Ωστόσο, η παρέμβασή τους αφαίρεσε τη γοητεία της Μόνα Λίζα κι έτσι σκέφτονταν σοβαρά το ενδεχόμενο να το ξαναπροσθέσουν.
Αυτή δεν ήταν η μοναδική φορά που η Μόνα Λίζα πρωταγωνίστησε σε φάρσα. Την πρωταπριλιά του 1990 ο «Independent» δημοσίευσε άρθρο στο οποίο αναφερόταν πως συντηρητές οι οποίοι αποκατέστησαν το διάσημο πορτρέτο ανακάλυψαν πως στον αρχικό πίνακα την απεικονίζεται σκυθρωπή.
Το άρθρο είχε την υπογραφή του Άντριου Γκράχαμ Ντίξον, ενός από τους πιο γνωστούς κριτικούς τέχνης της Βρετανίας. Μεταξύ άλλων έγραφε: «Όπως αποκαλύπτουν οι φωτογραφίες μας, η Μόνα Λίζα δεν φαίνεται πλέον χαρούμενη, αλλά μάλλον σκεπτική. Ίσως διακρίνεται το ίχνος μιας σκυθρωπότητας. Κατά τα άλλα ο πίνακας παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητος, αν και τα χρώματα έχουν γίνει πιο φωτεινά έπειτα από την αφαίρεση πολλών στρωμάτων βερνικιού που εφαρμόστηκαν στον καμβά ανά τους αιώνες».
