Ο «εκτσογλανισμός» έχει πολλές εκφάνσεις αλλά μόνο μία μήτρα. Είναι δηλαδή σαν τις διαφορετικές εκδόσεις της Barbie. Κυκλοφορεί –σε παραλλαγές– με διαφορετικά ρούχα, αναλαμβάνοντας ρόλους και εκτελώντας πάσης φύσεως εργασίες, αλλά από μέσα είναι απαράλλακτα ίδια. Πότε κομμώτρια, πότε δακτυλογράφος, πότε αεροσυνοδός, πότε τραγουδίστρια και πότε νοσοκόμα.
Ετσι λειτουργεί και ο «εκτσογλανισμός», άλλοτε γίνεται «novartisμός», άλλοτε «λιγναδισμός», άλλοτε «uberισμός», άλλοτε «powerpassισμός», αλλά πάντα είναι «πολιτικοαπατεωνισμός».
Η μήτρα του «εκτσογλανισμού» της πολιτικής ζωής είναι μία και είναι το καθεστώς Μητσοτάκη.
Η μητσοτακική ΝΔ από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι είναι ικανότατη για ένα και μόνο πράγμα: να εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα, που τα ονομάζει πότε «ανάπτυξη», πότε «επενδύσεις» και πότε «μεταρρυθμίσεις», σε επίρρωση της ρήσης του Γάλλου πολιτικού Μιραμπό: «Υπάρχει κάποιος χειρότερος από τον δήμιο. Είναι ο βοηθός του».
Η αποκάλυψη του σκανδάλου της Uber έφερε στη μνήμη όλων μας τις αφόρητες πιέσεις που ασκούσε ως αξιωματική αντιπολίτευση η ΝΔ στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά στον αρμόδιο υπουργό Χρήστο Σπίρτζη για την καθιέρωση της πολυεθνικής εταιρείας και στην Ελλάδα κι ενώ η (τότε) κυβέρνηση με νόμο το είχε απαγορεύσει.
Ελεγε ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης: «Ημουν νωρίτερα, σήμερα, με τον διευθυντή της εταιρείας Uber εδώ στην Ελλάδα. Τι μπορούν να κάνουν νέα παιδιά τα οποία είναι άνεργα, τα οποία θέλουν να δουλέψουν και θέλουν ενδεχομένως να μπουν στην εταιρεία και να βγάλουν λίγα χρήματα παραπάνω; Να πάρουν το ΙΧ τους και να το κάνουν Uber».
Συμπλήρωνε ο Αδωνης Γεωργιάδης: «Για την Uber υπάρχει απόφαση των ευρωπαϊκών οργάνων που δίνει τη διέξοδο για το πώς θα αντιμετωπιστεί αυτή η εταιρεία και ο τρόπος που χρησιμοποιεί αυτές τις υπηρεσίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Και στηρίζουμε αυτήν τη λύση».
Υπερθεμάτιζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η κυβέρνηση απεχθάνεται την αξιολόγηση, τις ελεύθερες επιλογές, ταυτίζεται με στενά συντεχνιακά συμφέροντα μιας μειοψηφίας συνδικαλιστών που μας γυρνούν στο χθες. Ο κ. Τσίπρας, που παριστάνει τώρα ότι στηρίζει την υγιή επιχειρηματικότητα και την καινοτομία, θα πρέπει αν έχει ίχνος αξιοπιστίας να σταματήσει κάθε σχέδιο που ακυρώνει στην πράξη αυτή την καινοτόμα πλατφόρμα».
Σήμερα όλοι αυτοί έχουν πιει τ’ αμίλητο νερό και το κρασί της λησμονιάς και κουβέντα δεν λένε για το «έγκλημα» της πολυεθνικής Uber που ενέπλεξε στα πλοκάμια της ακόμη και τον πρόεδρο Μακρόν.
Σήμερα –από την άλλη– απέναντι στη λαϊκή οργή και στο αίτημα «οι βιαστές πρέπει να είναι φυλακή», η υπουργός Πολιτισμού (;) δηλώνει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να μετατρέψει τις θεατρικές σκηνές σε λαϊκά δικαστήρια. Σε αυτόν τον κατήφορο δεν πρόκειται να τους ακολουθήσουμε».
Σήμερα οι θύτες αποκαλούν τα θύματά τους «τσογλάνια» γιατί όσο περισσότεροι τους αναγνωρίζουν από τον στίχο του Μανόλη Αναγνωστάκη «Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το ’ξερα τι κάθαρμα ήσουν» τόσο περισσότερο επικίνδυνοι γίνονται.
«Προσοχή, ο σκύλος δαγκώνει».
