Είμαστε χώρα απόρων και λαθρεμπόρων. Μαύρισε ο Σαρωνικός από το μαζούτ, αλλά δεν θα λεκιάσουν τα λευκά κολάρα που βρίσκονται πίσω από τις εταιρείες οι οποίες πάνε και φέρνουν πετρέλαιο και χρησιμοποιούν τους νόμους ως απλή γραφειοκρατική διεκπεραίωση. Το ατύχημα ή «ατύχημα» (όπως φοβούνται οι πραγματογνώμονες) στον Σαρωνικό δεν απέδειξε πόσο ανυπεράσπιστοι μπορεί να βρεθούμε απέναντι στο κακό, το κακό το ριζικό και την ακόμη πιο κακή ώρα.
Απέδειξε πόσο ανυπεράσπιστη είναι η χώρα απέναντι στον κυνισμό και το θράσος. Το ίδιο το πλοίο που πήγε να αντλήσει το μαζούτ από τις δεξαμενές του «Αγία Ζώνη ΙΙ», που πήρε μέρος δηλαδή σε μια επίσημη επιχείρηση απορρύπανσης, κατηγορήθηκε για λαθρεμπόριο. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία, που Κύριος οίδε (και εννοώ κάποιον αφανή κύριο με κουστούμι που ξέρει όσα εμείς δεν ξέρουμε) σε ποιον πραγματικά ανήκει , είχε στο παρελθόν ένα άλλο πλοίο που ανήκε στον ιδιοκτήτη του «Αγία Ζώνη ΙΙ», το οποίο όταν πέρασε σε κάποια άγνωστη εταιρεία (πάλι ο κύριος με το κουστούμι οίδε αλλά δεν είδε) πιάστηκε δύο φορές για λαθρεμπόριο.
Στο μεσοδιάστημα ανήκε σε έναν επιχειρηματία γνωστής και σοβαρής επιχειρηματικής οικογένειας, του οποίου η ρότα, ενδεχομένως τυχαία, συναντήθηκε με αυτή των άλλων περίεργων πετρελαιάδων. Ως εδώ λες συμβαίνουν αυτά, μέχρι που κάτι γίνεται και η καλή προαίρεση πέφτει στα βράχια και μαζί με το μαζούτ αρχίζουν και σε ζώνουν και τα φίδια.
Οι αρχές φτάνουν εκεί, επιτόπου, φοράνε χειροπέδες σε μέλη του πληρώματος και σε αυτοφωράκηδες, τραβάνε και οι κάμερες την κινητοποίηση, κάνει ενδεχομένως δηλώσεις και ο υπουργός για το μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκαλο και ελπίζεις απλώς να μην καταλήξει να κάνει το κόκαλο σούπα. Αν όμως αρχίσεις να ψάχνεις, φρίττεις. Εταιρείες-μπάμπουσκα, η μία μέσα στην άλλη, πρόσωπα που είναι ιδιοκτήτες, διαχειριστές, αντίκλητοι και όπως αλλιώς λέγονται συνθέτουν τον λαβύρινθο μέσα στον οποίο χάνεται η πραγματικότητα.
Ανάμεσά τους κάποιοι επιφανείς και νόμιμοι, που καταλαβαίνεις πως σίγουρα έχουν σχέση αλλά δεν αποδεικνύεται κιόλας. Και δεν θα ψάξει κανένας αν έχουν σχέση γιατί όλοι φοβούνται, γιατί έπειτα από τόσα χρόνια επικράτησης αυτής της λειτουργίας φτάνουν να πιστεύουν πως είναι όχι μόνο λογικό αλλά επιβεβλημένο και νόμιμο να γίνονται έτσι οι δουλειές.
Γιατί όταν έχει σαλπάρει το λαθρεμπορικό και το πειρατικό και δεν βγαίνει κανένας στον δρόμο του για να ελέγξει ή να ρωτήσει έστω, όταν οι αχυράνθρωποι αγκαλιά με τα πραγματικά αφεντικά τραπεζώνονται με τους διώκτες τους, είναι εύκολο να μπερδέψεις το λαθρεμπόριο με την επιχειρηματικότητα.
Ενα πλοίο βούλιαξε στον Σαρωνικό με τη θάλασσα λάδι. Οχι, δεν βουλιάζουν έτσι τα πλοία. Αυτό το ξέρουν οι λιμενικοί. Το ερώτημα είναι αν θέλουν να μείνουν στις πραγματογνωμοσύνες και στα σενάρια ή να κάνουν φύλλο και φτερό τα αμπάρια και τα γραφεία αυτών που έπαιξαν τόσο βρόμικα με ό,τι έπαιξαν. Δεν έχει νόημα να «οδηγηθούν στον εισαγγελέα» οι κατά τα χαρτιά υπαίτιοι. Πρέπει να ερευνηθούν τα πρόσωπα, οι πορείες στη ζωή και στις θάλασσες, οι εταιρικές αλλαγές και πού οδηγεί το χρήμα. Δεν μπορεί τα πλοία να αλλάζουν ιδιοκτησία κάθε πέντε μήνες και να εντοπίζονται τρεις φορές για λαθρεμπόριο, αλλά οι αρχές να τα αντιμετωπίζουν ως μεμονωμένα συμβάντα που δεν έχουν σύνδεση.
Η Ελλάδα είναι ναυτική χώρα, με ισχυρούς επενδυτές στον τομέα που σέβονται και τον εαυτό τους και τη χώρα. Είναι όμως και η χώρα όπου οι κομπραδόροι και οι πειρατές έχουν φτιάξει τη δική τους χώρα, απρόσβλητη και προστατευμένη. Η εξουσία την προστατεύει, κανένας άλλος. Δεν είναι πάντα και μόνο οι κυβερνήσεις. Είναι λιμενικοί, τελωνειακοί, διώκτες στην αντίληψη του κόσμου. Πριν από μερικά χρόνια συνελήφθησαν άντρες των Ειδικών Δυνάμεων του Λιμενικού να προστατεύουν διαδικασία λαθρεμπορίας. Οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα αλλά έπειτα από μερικούς μήνες επώνυμοι δημοσιογράφοι άρχισαν να κάνουν «ρεπορτάζ» αποδόμησης για τους απλούς λιμενικούς που είχαν συλλάβει τους συναδέλφους τους. Σε λίγο καιρό μετατέθηκαν όλοι τους. Δεν θέλει πολλή φιλοσοφία. Το σύστημα έχει τον τρόπο του και κυρίως τα χρήματα.
Η λύση δεν μπορεί να δοθεί από τους τίμιους ανθρώπους που παίζουν με τη ζωή τους, αλλά από το επίσημο κράτος που θα πάρει αποφάσεις και μέτρα.
Είναι σχεδόν δέκα χρόνια που συζητιέται η τοποθέτηση συστημάτων GPS σε βυτιοφόρα. Ενα τσιπάκι δηλαδή που θα δείχνει αν το βυτιοφόρο με τα καύσιμα είναι σε πρατήριο ή σε κάποια δεξαμενή λαθρεμπόρων. Γιατί δεν προχωρά η υπόθεση;
Γιατί δεν εκσυγχρονίζεται τόσα χρόνια το νομοθετικό πλαίσιο ελέγχων και αφήνεται το παράθυρο μέσα από το οποίο η νομιμοφάνεια πηδάει και κατασκευάζει τη συστηματική παρανομία;
Η κουβέντα που έχει ανοίξει για την επιχειρηματικότητα σήμερα στρέφεται στα προβλήματα της γραφειοκρατίας και της φορολόγησης. Δεν μπορεί να υπάρξει όμως πραγματική ανάπτυξη χωρίς χτύπημα της διαφθοράς στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Οποιος το κρύβει αυτό εκχωρεί την επιχειρηματικότητα στις αντανακλαστικές λειτουργίες της διαπλοκής. Είναι δύσκολο και στη στεριά και στη θάλασσα. Στη θάλασσα πάντως θέλει καλό καπετάνιο.
