Ο,τι και να υποστηρίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπουργοί του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας η πραγματικότητα στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό καθημερινά τον διαψεύδει.
Ο πληθωρισμός για έναν ακόμη μήνα καταγράφει διψήφιο νούμερο, από τα μεγαλύτερα στην Ευρωζώνη, με τις τιμές στα βασικά είδη να αυξάνονται συνεχώς· άνοδος η οποία σύμφωνα με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδoς Γιάννη Στουρνάρα θα συνεχίζεται μέχρι και το 2024. Τα μηνύματα από το εξωτερικό επίσης δεν είναι καθόλου θετικά. Ο διευθύνων σύμβουλος της Shell, σχολιάζοντας ένα μέλλον χωρίς ρωσικό φυσικό αέριο, δήλωσε ότι «εάν πιστεύουμε ότι θα είναι μόνο ένας δύσκολος χειμώνας και μετά η κρίση θα τελειώσει, τότε μιλάμε για φαντασίωση».
Κι έδωσε λύσεις που μας γυρίζουν πολλές δεκαετίες πίσω μιλώντας ακόμη και για επιβολή δελτίου. Το αναπτυξιακό μοντέλο που εφαρμόζεται σχεδόν από όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις έφερε μνημόνια και φτωχοποίηση. Τα δισεκατομμύρια ευρώ που δίνονται από την ΕΕ μπαίνουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο καταλήγοντας ουσιαστικά στις τσέπες γνωστών τζακιών.
Ταυτόχρονα έχουμε έλλειμμα εργατικού δυναμικού σε πολλούς τομείς της οικονομίας κι ένα συνεχώς αυξανόμενο κύμα φυγής επιστημονικού δυναμικού προς το εξωτερικό, λόγω κυρίως της χαώδους διαφοράς στους μισθούς.
Στην πολλαπλή κρίση που πλήττει τη χώρα δεν μπορεί να βρει λύση η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεν θέλει και δεν είναι στη λογική της να βρει τις κατάλληλες πολιτικές για την έξοδο από αυτήν. Τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ πρέπει να αξιοποιηθούν με παραγωγικούς τρόπους και σε έργα δομικών παρεμβάσεων.
Η αλλαγή μοντέλου επιβάλλεται αν η χώρα θέλει να επιβιώσει σε έναν κόσμο που αλλάζει με πρωτόγνωρους ρυθμούς.
