Με την αναστολή όλων των αθλητικών εκδηλώσεων και την λειτουργία των περισσότερων κέντρων προπόνησης και των εθνικών σταδίων, τι κάνουν οι αθλητές με τον αναγκαστικό ελεύθερο χρόνο τους; Θα αναρωτιούνται αρκετοί! Μα για ποιόν ελεύθερο χρόνο μιλάμε;
Γράφει η Ελπίδα Τόκα*
Αυτή τη στιγμή, υπό καθεστώς lockdown, προπονούμαι. Προπονούμαι καθημερινά, ανεξάρτητα από το οτιδήποτε. Τουλάχιστον μία φορά την ημέρα για περίπου 3 ώρες.
Είμαι ταυτόχρονα ευγνώμων που ο τραυματισμός που με ταλαιπωρούσε έχει ήδη υποχωρήσει σε βαθμό που να μπορώ να συνεχίσω την προετοιμασία μου. Και αυτή είναι η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό κάθε πρωί που ξυπνάω. Κανένας τραυματισμός δεν μπορεί να με κάνει να τα παρατήσω.
Μια αυστηρή και καλά προγραμματισμένη ρουτίνα και πολλές έντονες προπονήσεις είναι απαραίτητες στην καθημερινή μου ζωή. Με μεθοδικότητα, πίστη και σεβασμό στο σώμα μου, βρίσκομαι στην τελική ευθεία που θα με οδηγήσει στην κούρσα των ονείρων μου, δουλεύοντας τα αδύνατα σημεία μου.
Πάντα μαζί με τη μαμά-προπονήτρια που εξακολουθεί να κάνει καθημερινά μεγάλα δρομολόγια για να παρευρεθεί στις προπονήσεις μου και να με καθοδηγήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, εντός και εκτός σταδίου. Ναι, εκτός σταδίου. Εδώ και ένα χρόνο περίπου, με την εμφάνιση της πανδημίας, έχουν ενταχθεί υποχρεωτικά στο εβδομαδιαίο πρόγραμμά μου και οι εκτός σταδίου προπονήσεις.
Το ραντεβού μας για προπόνηση, παρότι σταθερό κάθε πρωί, δεν έχει μόνιμη έδρα. Άλλες φορές είναι στο ΟΑΚΑ ή σε οποιοδήποτε στάδιο τυγχάνει να είναι διαθέσιμο και να εξυπηρετεί τη συγκεκριμένη προπόνηση, και άλλες φορές στην ύπαιθρο, σε ανηφόρες ή αλάνες. Ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς. Ο τόπος διεξαγωγής της επόμενης προπόνησης βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη και αποτελεί φλέγον ζήτημα μεταξύ εμού και της μητέρας προπονήτριας μου.
Η επαγγελματική μου ενασχόληση ως Βιολόγου στον εκπαιδευτικό τομέα, είναι και αυτή στην καθημερινότητα μου. Μπορεί ο συνδυασμός να είναι εξαντλητικός αλλά συχνά αναζωογονητικός και μου δίνει ένα δυνατό ψυχικό ερέθισμα να συνεχίσω να κυνηγάω τους στόχους μου. Αυτή η απομάκρυνση μου από την προπόνηση είναι ευπρόσδεκτη, κυρίως όταν προέρχομαι από μια κακή ή μια δύσκολη ημέρα προπονητικά.
Πολλές φορές, όταν το σώμα φτάνει στα όριά του αρκεί να απασχολήσεις το μυαλό για να πάρεις δύναμη. Άλλωστε έτσι έχω συνηθίσει και από μικρό παιδί. Πάντα, παράλληλα με τις προπονήσεις στο στίβο είχα και τη μελέτη, είτε αυτή ήταν στο σχολείο είτε αργότερα στο πανεπιστήμιο. Είναι μια αδιάκοπη, επαναλαμβανόμενη διαδικασία που με βοηθάει να διατηρώ νου και σώμα υγιή.
Μετά την συμμετοχή μου στην Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα στο Ταϊπέι το 2017 και την κατάκτηση του Πανελληνίου πρωταθλήματος το 2018, το επόμενο βήμα δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο παρά η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες. Είναι καθημερινό όραμα. Αν και είναι αδύνατο να προβλεφθεί τι θα συμβεί πραγματικά, έχοντας οραματιστεί τον εαυτό μου να το κάνει με επιτυχία αυξάνει την πιθανότητα για ένα θετικό αποτέλεσμα. Πιστεύω ακράδαντα ότι η οπτικοποίηση επίσης του οράματος προωθεί τη θετική σκέψη, η οποία είναι ένα σημαντικό στοιχείο για την επίτευξη του στόχου.
Έχοντας πολύ φιλόδοξους στόχους, που μπορεί να φαίνονται πολύ υψηλοί και ανέφικτοι, συχνά με αποθαρρύνουν. Εάν όμως τους αναλύσω σε μικρότερους στόχους που μπορώ να εργαστώ και να επιτύχω κάθε μέρα, τότε ο τελικός μου στόχος γίνεται πιο εφικτός. Εστιάζοντας στους μικρότερους στόχους, μπορώ επίσης να μετρήσω την πρόοδο με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ότι εάν επιτύχω καθένα από αυτούς τους μικρότερους στόχους, θα επιτύχω αυτόματα και τον μεγαλύτερο. Αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω πράξη στην καθημερινότητα μου.
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες στο στίβο και δεν υπάρχει εύκολη διαδρομή για να επιτύχω το αποτέλεσμα που επιθυμώ. Υπάρχει το σώμα και όσα είσαι πρόθυμος να κάνεις για να κερδίσεις τα επιτεύγματα σου και για αυτό το λόγο έχω εντάξει τον στίβο στην καθημερινότητα μου και τον λατρεύω.
* Η Ελπίδα Τόκα είναι αθλήτρια στίβου, μέλος της εθνικής ομάδας και Πρωταθλήτρια Ελλάδος στα 400μ εμπόδια.
Πηγή: ruunfun.gr
https://runnfun.gr/proponisi-stous-dromous-alanes-olympiakoi-tokio/
