Μόλις επτά μέρες πέρασαν από την Κυριακή 23 του Ιούλη, όταν επιχειρήθηκε μέσα από τούτες εδώ τις στήλες του Documento η αποκωδικοποίηση της στρατηγικής που εφαρμόζουν απαρέγκλιτα σε βάθος 25ετίας στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις στην πυροπροστασία, τη δασοπροστασία και γενικότερα στον τομέα της πολιτικής προστασίας. Τι και αν δεν έχει μείνει άκαυτο ούτε κολυμπηθρόξυλο και το πένθος από την εγκληματική τους πολιτική φωλιάζει σε όλο και περισσότερες οικογένειες από τις εκατόμβες των θυμάτων της. Βγήκε ο νέος υπουργός που ηγείται του υπουργείου με την ονομασία-άλλοθι που απέκτησε από το 2021, το… Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, για να ανακοινώσει με αφορμή όσα καταστροφικά έγιναν και τούτη την πυρική περίοδο (γιατί το «αντί» έχει καταστεί ανενεργό πλέον εδώ και χρόνια) τους τρεις άξονες που αποτελούν κυβερνητική προτεραιότητα.
Οι προτεραιότητες που θέτει η κυβέρνηση όχι μόνο επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις για την ουσία της στρατηγικής που θέλουν να εφαρμόσουν, αλλά ήταν απόλυτα αναμενόμενες. Γιατί όμως;
Επειδή αποτελεί πάγια τακτική των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια να αξιοποιούν τις μεγάλες καταστροφές που οι ίδιοι δημιουργούν με τις εγκληματικές πολιτικές τους, για να πλασάρουν στον ελληνικό λαό ως λύση το επόμενο βήμα που οδηγεί στην πλήρη υλοποίησή της.
Ποιοι είναι οι βασικοί στόχοι της στρατηγικής τους; Εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση – ανταποδοτικότητα.
Ποιους τομείς αφορά; Καταστολής και προκαταστολής, δηλαδή της πυροπροστασίας και της προστασίας και διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων, δηλαδή της δασοπροστασίας.
Τι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα;
Εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση
Υποβαθμίζοντας συνειδητά από το 1998 την πυροπροστασία και τη δασοπροστασία της χώρας με τη διάσπαση της πρόληψης από την καταστολή, την υποχρηματοδότηση του πυροσβεστικού σώματος και της δασικής υπηρεσίας και επιταχύνοντας την πλήρη απαξίωσή τους μέσα από τις μεγάλες ελλείψεις που ταλανίζουν τους δύο κρατικούς φορείς σε προσωπικό, μέσα και υποδομές, διατηρώντας και εμπλουτίζοντας συνεχώς το αντιδασικό νομοθετικό πλαίσιο ευνόησαν στα πλαίσια της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης να αναπτυχθούν: •14 ιδιωτικές πυροσβεστικές υπηρεσίες. Οι 13 (2017) στα αεροδρόμια της Fraport και μία στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» (2001) με την παραχώρηση από την ελλειμματική δύναμη του ΠΣ περίπου 700 πυροσβεστών, καταβάλλοντας ως αντίτιμο τους μισθούς τους στο ελληνικό δημόσιο.
• 11 ιδιωτικά πυροσβεστικά κλιμάκια στους ιδιωτικούς κεντρικούς οδικούς άξονες της χώρας, πρώην εθνικούς, με παραχώρηση περίπου 400 πυροσβεστών καταβάλλοντας και γι’ αυτούς τους μισθούς τους. Και στις δύο περιπτώσεις οι σχετικές συμβάσεις παραμένουν ακόμη και από τους εκπροσώπους του ελληνικού κοινοβουλίου μυστικές με ρήτρα εχεμύθειας! Πέτυχαν επίσης:
• Την πλήρη μεταφορά του κέντρου βάρους της αεροπυρόσβεσης από τα εθνικά εναέρια μέσα στα ιδιωτικά, με αυξητική αριθμητική κλιμάκωση και σημαντική μεταφορά οικονομικών πόρων στις εταιρείες ενοικίασης, που αντιστοιχούν για φέτος στο 44,51% των λειτουργικών δαπανών του ΠΣ.
• Την εμπλοκή ιδιωτών μέσω ΣΔΙΤ στη δημιουργία υποδομών στο ΠΣ.
Ανταποδοτικότητα και για την πυροπροστασία
Στα πλαίσια της στρατηγικής τους επιδίωξης για την εδραίωση της ανταποδοτικότητας στην παροχή υπηρεσιών πυροπροστασίας μέσω του α΄ και β΄ βαθμού τοπικής διοίκησης, με στόχο τη μείωση των δαπανών του προϋπολογισμού και τη μεταφορά με ανταποδοτικά τέλη του κόστους στους πολίτες, αφού απέτυχαν ύστερα από ισχυρές αντιδράσεις του αγωνιστικού συνδικαλιστικού κινήματος στο ΠΣ:
• Να υλοποιήσουν την πρόταση του προεδρείου της τότε ΚΕΔΚΕ που έγινε αμέσως μετά τις μεγάλες καταστροφικές – φονικές πυρκαγιές του 2007 για την ντε φάκτο μεταφορά των αρμοδιοτήτων πυρασφάλειας στους δήμους.
• Να καταργήσουν ή να συγχωνεύσουν 45 δομές του πυροσβεστικού σώματος την περίοδο 2010-2012 με σχετικό κατά παραγγελία πόρισμα του αρχηγείου του πυροσβεστικού σώματος. Προσπάθησαν στη συνέχεια εμπλουτίζοντας το νομοθετικό πλαίσιο (ν. 2612/98, ν. 4029/2011, ν. 4662/2020, ν. 4937/2022) να αναθέσουν στους δήμους και στις περιφέρειες την υποχρέωση για τη συντήρηση υποδομών και μέσων του ΠΣ. Να έχουν τη δυνατότητα για προμήθεια εξοπλισμού και δημιουργία υποδομών. Δημιουργώντας προϋποθέσεις ανάληψης αρμοδιοτήτων πυρασφάλειας να ιδρυθούν μέχρι στιγμής περίπου 30 εθελοντικά πυροσβεστικά κλιμάκια με αποκλειστική ευθύνη των δήμων όπου εδρεύουν και δεκάδες άλλα κλιμάκια πολιτικής προστασίας με στελέχωση από εθελοντές.
Εκεί ακριβώς στοχεύουν και οι δύο από τις τρεις προτεραιότητες της κυβέρνησης όπως εκφράστηκαν από τον αρμόδιο υπουργό Βασίλη Κικίλια:
• Στην εμπλοκή των δύο βαθμών της τοπικής αυτοδιοίκησης μέσα από ένα σύγχρονο οργανωμένο μοντέλο πρόληψης και απόκρισης.
• Στην αναβάθμιση και στην οργάνωση της συμμετοχής των εθελοντών και των εθελοντικών οργανώσεων στην πρόληψη και την αντιμετώπιση.
• Να υλοποιηθεί πάση θυσία η στρατηγική μεταφοράς αρμοδιοτήτων πυροπροστασίας και δασοπροστασίας στους δήμους, στις περιφέρειες, τις ΜΚΟ και τις εθελοντικές οργανώσεις με παράλληλη κατάργηση κρατικών δομών, με απολύσεις, μετατάξεις και εθελουσίες εξόδους προσωπικού τους, όπου στην πλήρη εξέλιξή της θα πάρει ανταποδοτικό χαρακτήρα.
• Η όλο και πιο βαθιά εμπλοκή των επιχειρηματικών ομίλων σε όλο το φάσμα της πολιτικής προστασίας και της εκμετάλλευσης των δασικών οικοσυστημάτων. Οσον αφορά την πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης «Ο επανασχεδιασμός της πρόληψης και της αντιμετώπισης κυρίως μέσα από την ενίσχυση των αντιπυρικών ζωνών σε δασικές περιοχές» αποκαλύπτει τον υποκριτικό της χαρακτήρα, αφού εξαντλεί την όποια προσπάθεια στις αντιπυρικές ζώνες και όχι συνολικότερα στον καθαρισμό των δασικών οικοσυστημάτων και στην ορθολογική τους διαχείριση προς όφελος του λαού.
*Ο Μιχάλης Μιχαήλ είναι ανθυποπυραγός ε.α. του ΠΣ
