Ένα προκλητικό κείμενο -μετά την επανάληψη από την Ελλάδα του αιτήματος των γερμανικών επανορθώσεων- που δημοσιεύει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (F.A.Z) έρχεται να ταράξει τα νερά αφού πέραν των άλλων σημειώνει πως αν κάποιος «εξακολουθεί να σκέφτεται με όρους απαιτήσεων για πληρωμή της ιστορικής αδικίας, θα έπρεπε να ζήσει και με ανταπαιτήσεις (από την Γερμανία)». Παράλληλα, όπως φαίνεται το θέμα «αναστατώνει» ακόμα τη σημερινή Γερμανία.
Το κείμενο υπογράφει ο Reinhard Müller, ο αρμόδιος συντάκτης της F.A.Z. για Θέματα κράτους και δικαστικού και έχει χαρακτηριστικό τίτλο «Η Γερμανία δεν οφείλει τίποτα πια». Σημειώνει μάλιστα πως η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση δεν συμβολίζει ένα τέλος αλλά ένα κοινό νέο ξεκίνημα «που δεν συνίσταται στη συνεχή παράθεση ξεθωριασμένων λογαριασμών.»
Διαβάστε επίσης: «Αιφνιδιασμό» είδαν τα γερμανικά ΜΜΕ στις υπενθυμίσεις για τις πολεμικές επανορθώσεις που άκουσε ο Σταϊνμάιερ στην Ελλάδα
Σημειώνει συγκεκριμένα:
«…Όποιος εξακολουθεί να σκέφτεται με όρους απαιτήσεων για πληρωμή της ιστορικής αδικίας, θα έπρεπε να ζήσει και με ανταπαιτήσεις (από την Γερμανία). Όχι, δεν πρέπει να γίνει συμψηφισμός. Αλλά και τα εγκλήματα κατά των Γερμανών παραμένουν εγκλήματα. Η εκδίωξη και η δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων (Γερμανών) , ο πόλεμος βομβαρδισμών κατά του άμαχου πληθυσμού (του γερμανικού), η κακομεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου (των Γερμανών) και η απώλεια του ενός τετάρτου της επικράτειας της χώρας (της Γερμανίας) – και αυτά δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν. Η Eυρωπαϊκή Eνοποίηση δεν συμβολίζει ένα τέλος. Σηματοδοτεί όμως ένα κοινό νέο ξεκίνημα που δεν συνίσταται στη συνεχή παράθεση ξεθωριασμένων λογαριασμών.»
Ακολουθεί όλο το κείμενο:
Η Γερμανία δεν οφείλει τίποτα πια
Του Reinhard Müller
Σήμερα δεν υπάρχει πλέον χώρος για ιστορικές διεκδικήσεις. Η μόνιμη δέσμευση της Γερμανίας πρέπει να επανεξεταστεί. Διότι είναι σαφές ότι ξεθωριάζει.
Πόσο ακόμα μπορεί να συνεχιστεί αυτό; Κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Αθήνα, ο Γερμανός πρόεδρος έλαβε αμέσως έναν λογαριαμό για τις αποζημιώσεις από το υψηλότερο επίπεδο. Πάντως χωρίς ποσά. Ωστόσο, το Ελληνικό Κοινοβούλιο είχε μιλήσει το 2019 για το ανεξίτηλο γερμανικό χρέος για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – τότε γινόταν λόγος για 400 δισεκατομμύρια ευρώ. Προφανώς δεν βοηθάει και πολύ όταν ο Σταϊνμάγερ, ο οποίος αιφνιδιάστηκε από την απαίτηση με τόση σαφήνεια, επισημαίνει τώρα ότι η Γερμανία θεωρεί ότι το θέμα των επανορθώσεων έχει κλείσει με βάση το διεθνές δίκαιο, αλλά βεβαίως στέκεται στην ιστορική και ηθική της ευθύνη.
Η ειρήνη δεν έχει ακόμη επιτευχθεί
Ωστόσο, αυτή η μόνιμη δέσμευση πρέπει να επανεξεταστεί. Διότι είναι σαφές ότι ξεθωριάζει. Άλλωστε, η γερμανική στάση είναι σαφές ότι δεν οδηγεί σε ειρήνη ούτε στην Πολωνία και την Ιταλία. Βέβαια, η έκταση της γερμανικής πολιτικής εξόντωσης και κατοχής και η εμπλοκή της Βέρμαχτ σε αυτήν έχουν αναλυθεί μόνο σταδιακά. Πώς μπορούμε να επανορθώσουμε; Πέρα από την ατομική δίωξη των δραστών και τη συγκεκριμένη βοήθεια για τα θύματα, υπάρχει αναμφίβολα μια ευθύνη βάσει του διεθνούς δικαίου: ήταν η Γερμανία, το γερμανικό κράτος, το οποίο υπάρχει ακόμη και σήμερα. Αλλά το ζήτημα των αποζημιώσεων έχει από καιρό διευθετηθεί. Και αν δεν είχε διευθετηθεί, δεν θα είχε πλέον καμία θέση.
Όποιος εξακολουθεί να σκέφτεται με όρους απαιτήσεων για πληρωμή της ιστορικής αδικίας, θα έπρεπε να ζήσει και με ανταπαιτήσεις (από την Γερμανία). Όχι, δεν πρέπει να γίνει συμψηφισμός. Αλλά και τα εγκλήματα κατά των Γερμανών παραμένουν εγκλήματα. Η εκδίωξη και η δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων (Γερμανών) , ο πόλεμος βομβαρδισμών κατά του άμαχου πληθυσμού (του γερμανικού), η κακομεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου (των Γερμανών) και η απώλεια του ενός τετάρτου της επικράτειας της χώρας (της Γερμανίας) – και αυτά δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν συμβολίζει ένα τέλος. Σηματοδοτεί όμως ένα κοινό νέο ξεκίνημα που δεν συνίσταται στη συνεχή παράθεση ξεθωριασμένων λογαριασμών.
Διαβάστε επίσης:
