Η αδιάλλακτη αντιρωσική στάση των μεγάλων κομμάτων στον πόλεμο της Ουκρανίας γύρισε μπούμερανγκ, καθώς ενίσχυσε σημαντικά τα ποσοστά της φιλορωσικής ακροδεξιάς
Με τις πολιτικές δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη να ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο μετά τις ευρωεκλογές, η μεταβατική αυτή περίοδος μέχρι την ανάδειξη της σύνθεσης των νέων οργάνων της ΕΕ και ιδιαίτερα της Κομισιόν θεωρείται κρίσιμη για μια σειρά από ζητήματα, με πρώτο και βασικότερο τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Το γεγονός ότι το πολιτικό μπλοκ που στηρίζει εμπράκτως την ουκρανική πλευρά στον πόλεμο με τη Ρωσία και αντιτίθεται επικοινωνιακά και πολιτικά σε οποιαδήποτε πιθανότητα διαλόγου με τη Μόσχα μετά τις ευρωεκλογές συνεχίζει να έχει τον έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές δεν αναμένονται σοβαρές εκπλήξεις προς αυτή την κατεύθυνση.
Η αντιρωσική στάση των μεγάλων πολιτικών ομάδων και των πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης, δηλαδή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D), του φιλελεύθερου Renew και των Πρασίνων, θεωρείται δεδομένο ότι δεν θα αλλάξει. Ομως είναι ακριβώς αυτή η αντιρωσική στάση που ενίσχυσε μεγάλο μέρος της ακροδεξιάς στις ευρωεκλογές.
Τους έφεραν στο προσκήνιο
Οι καλές σχέσεις μέρους της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς με τη Μόσχα έχουν καταγραφεί και έχουν γίνει γνωστές εδώ και πολλά χρόνια, όμως μόνο έπειτα από αυτές τις ευρωεκλογές οι σχέσεις αυτές απέκτησαν δυναμική που θα μπορούσε να απειλήσει την πορεία της ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στη Ρωσία. Βασικός παράγοντας γι’ αυτό δεν είναι άλλος από την τεράστια νίκη της γαλλικής ακροδεξιάς του Ζορντάν Μπαρντελά, προστατευόμενου της Μαρίν Λεπέν. Η νίκη της ακροδεξιάς στη Γαλλία, η νίκη του Βίκτορ Ορμπάν, η πολιτική κατάσταση στη Σλοβακία, η σκεπτικιστική στάση της δεύτερης πολιτικής δύναμης στη μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ, της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), η κριτική του ηγέτη της ολλανδικής ακροδεξιάς Χέιρτ Βίλντερς (το κόμμα του οποίου ήρθε δεύτερο στις ευρωεκλογές) στη χρηματοδότηση του πολέμου αλλά και η αντίστοιχη στάση του ακροδεξιού Αυστριακού Κόμματος της Ελευθερίας (FPÖ) συνθέτουν τον ευρύτερο χάρτη της αντίδρασης απέναντι στην κεντρική πολιτική της ΕΕ στο θέμα της Ουκρανίας.
Σχεδόν όλα αυτά τα κόμματα μέχρι πριν από μερικά χρόνια βρίσκονταν στο περιθώριο της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής. Τα χρόνια πριν από τη ρωσική εισβολή το 2022, που η κόντρα μεταξύ της ΕΕ και της Ουκρανίας περιοριζόταν σε έναν ανταγωνισμό με επίκεντρο την Κριμαία, τις επαρχίες Λουχάνσκ και Ντονιέτσκ, αλλά και στην ενέργεια, έδειξαν τη δυναμική των πολιτικών αυτών δυνάμεων, που έδρασαν γρήγορα και καρπώθηκαν την απόγνωση των Ευρωπαίων πολιτών σε σχέση με τα αποτελέσματα της κόντρας αυτής. Από το 2022 και έπειτα τα ποσοστά τους εκτινάχθηκαν.
Ακριβός ο πόλεμος
Αιτία ο αντίκτυπος της ευρωπαϊκής αλλά και της αμερικανικής πολιτικής στο θέμα της Ουκρανίας κυρίως στο θέμα της ενέργειας, με τις ΗΠΑ να μετατρέπονται στον βασικό τροφοδότη της Ευρώπης παρέχοντας ακριβότερο υγροποιημένο φυσικό αέριο, το οποίο έκανε σαφέστατα πιο «τσουχτερή» την καθημερινότητα των πολιτών για να… κερδίσει τον πόλεμο το Κίεβο.
Η πραγματικότητα του πολέμου στην Ουκρανία, που δεν είναι άλλη από το ότι για πρώτη φορά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ δύο κρατών διεξάγεται σε αμιγώς ευρωπαϊκό έδαφος πλέον και επίσης για πρώτη φορά επηρεάζει την κεντρική πολιτική σκηνή στην Ευρώπη.
Σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η ανησυχία για την άνοδο των φιλορωσικών ακροδεξιών κομμάτων, πολλοί αναλυτές και ειδικοί έσπευσαν μετά τις ευρωεκλογές να τονίσουν ότι η ακροδεξιά στο Ευρωκοινοβούλιο δεν μπορεί και δεν θα δράσει ως ενιαίο μπλοκ. Σύμφωνα με την εκτίμηση αυτή, το θέμα της Ουκρανίας διχάζει ακόμη και την ίδια την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, της οποίας μεγάλα κομμάτια παραμένουν φιλοδυτικά και φιλονατοϊκά.
Στην ουσία αυτό που τονίζει η ανάλυση αυτή είναι πως η Τζόρτζια Μελόνι, παρότι είναι ακροδεξιά και προέρχεται από τις νεοφασιστικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας, δεν θα ενώσει τις δυνάμεις της με τους υπόλοιπους ακροδεξιούς λόγω των δεσμεύσεων της Ιταλίας συνολικά απέναντι στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Αντίστοιχα τονίζει ότι η Λεπέν και το AfD, όπως έχει φανεί ήδη, θα συνεχίσουν να μην μπορούν να συνεργαστούν.
Αυτό που δεν φαίνεται όμως να λαμβάνει υπόψη η ανάλυση αυτή είναι πως ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται και ότι με τη σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου όπως προέκυψε μετά τις ευρωεκλογές δεν αναμένονται μεγάλες αλλαγές στη γενική κατεύθυνση, κάτι που σημαίνει ότι το οικονομικό κόστος, αν δεν αλλάξει κάτι, θα συνεχίσει να φορτώνεται στους ώμους των Ευρωπαίων πολιτών. Η πίεση αυτή είναι δεδομένο ότι θα μεταφραστεί σε περαιτέρω άνοδο των ποσοστών της φιλορωσικής ακροδεξιάς και προοδευτικά ο Πούτιν, πέρα από την Ουκρανία, μπορεί να αποκτήσει άμεση πρόσβαση και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, αντίστοιχη με αυτήν που έχει στην Ουγγαρία του Ορμπάν.
Δείτε επίσης: Ρωσία: Σφοδρή αντίδραση για τις δηλώσεις Στόλτενμπεργκ περί πυρηνικών – «Συνιστούν κλιμάκωση»
Κίνα: «Γεμάτο αλαζονεία, προκαταλήψεις και ψεύδη το τελικό ανακοινωθέν της G7»
Le Figaro: «Δεν θα δυσκολευτούμε να σχηματίσουμε κυβέρνηση», λέει η Λεπέν
Πέταξε καφέ σε εργαζόμενη και εκείνη του έσπασε το παρμπρίζ με σφυρί (Video)
Η φον ντερ Λάιεν θάβει έκθεση για το Κράτος Δικαίου στην Ιταλία επιδιώκοντας την ψήφο της Μελόνι