Στις τελευταίες «τάσεις» του Ινστιτούτου Nίκος Πουλαντζάς καταγράφονται μεσοσταθμικά τα αποτελέσματα 51 δημοσκοπήσεων. Προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία παίζει στα ίσα τη ΝΔ.
Σε επίπεδο πρόθεσης ψήφου η διαφορά κυμαίνεται στο στατιστικό λάθος. Το ίδιο και στην ερώτηση για πρωθυπουργό. Επίσης, οι ερωτώμενοι εμφανίζονται πιο ικανοποιημένοι, έστω με μικρή διαφορά, από την αξιωματική αντιπολίτευση παρά από την κυβέρνηση. Το κλείσιμο της ψαλίδας έρχεται, σύμφωνα με τους ερευνητές, από τρία κρίσιμα στοιχεία: πληθωρισμός/ακρίβεια, Τέμπη, υποκλοπές.
Είναι όμως η ΝΔ πράγματι μπροστά;
Το 2019 επικρατούσε μια αντιΣΥΡΙΖΑ μανία, εστιασμένη στις Πρέσπες, στο Μάτι, στη φορολόγηση της μεσαίας τάξης. Παρ’ όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ πήρε 31,5%, ποσοστό ψηλό.
Τι έχει κάνει η ΝΔ ως κυβέρνηση;
Τη Συμφωνία των Πρεσπών και την εφαρμόζουν και την τιμούν. Ετσι λένε.
Εκεί που κάγχαζαν στη Βουλή «εμείς μετράμε στρέμματα (από πυρκαγιές), εσείς μετράτε φέρετρα (στο Μάτι)», τώρα μετρούν φέρετρα στα Τέμπη.
Οσο για τη μεσαία τάξη, οι όποιες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις δεν είναι τίποτε συγκριτικά με τον πληθωρισμό/ακρίβεια, προπαντός με την εγχώρια αισχροκέρδεια, με τους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ και ΕΦΚ) που εκτοξεύονται ως χρέωση στον καταναλωτή λόγω των ακραίων τιμών σε ενέργεια, τρόφιμα, κατανάλωση, με την αύξηση των δανειακών δόσεων. Σε αυτά πάνω στοιβάζεται επιπλέον πολιτικό κόστος από τους Πάτσηδες, το ελληνικό Watergate, τους 35.000 νεκρούς Covid κ.ά.
Στην καθημερινότητα σπάνια έως ποτέ συναντά κανείς ψηφοφόρο του Τσίπρα το 2019 να λέει ότι δεν θα τον ξαναψηφίσει τώρα. Με τον Μητσοτάκη συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Σε μεγάλη κλίμακα.
«Ναι, αλλά προηγούμαστε ακόμη, έστω στο στατιστικό λάθος» επιμένει η ΝΔ. Σοβαροί ερευνητές, αντλώντας δείγμα μέσα από καταλόγους κατόχων σταθερών τηλεφωνικών συνδέσεων, παραδέχονται ότι χάνουν πολύ κόσμο. Για την ακρίβεια δεν μετρούν τη νεολαία, τους ανέργους, φτωχά και πολύ φτωχά νοικοκυριά: «προνομιακές» για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ εκλογικές ομάδες δηλαδή, μεγάλες σε μέγεθος.
Για παράδειγμα, οι 430.000 νέοι ψηφοφόροι δεν μετριούνται. Και τι δεν έχουν υποστεί από τις πολιτικές Μητσοτάκη τα τελευταία τέσσερα χρόνια! Τράπεζες θεμάτων στις εξετάσεις, βάση 10 για εισαγωγή στα πανεπιστήμια, ιδιωτικοποίηση των σπουδών τους ή κατευθείαν ψυκτικοί στο Περιστέρι, 28 μαζί σε μία σχολική αίθουσα υπό συνθήκες πανδημίας εναλλάξ με «Μένουμε σπίτι», ξύλο από την αστυνομία και συλλήψεις: στα πανεπιστήμια, στις πορείες, τις πλατείες, ακόμη και μέσα στα σινεμά. Και στα Τέμπη νέοι άνθρωποι και φοιτητές ήταν τα θύματα. Πόσοι από αυτούς τους 430.000 δεν έχουν τραγουδήσει το γνωστό σύνθημα σε ρυθμούς «Seven nation army» των White Stripes; Οχι για χαβαλέ, αλλά για χλεύη. Νιώθοντας θυμό και εκπέμποντας απόρριψη. Εναντίον του Μητσοτάκη.
Επιπλέον, σοβαροί –ιδίως ειλικρινείς– ερευνητές θα σου πουν ότι από το δείγμα επτά στους δέκα κλείνουν τo τηλέφωνο. Θεωρούν τα γκάλοπ εργαλείο του συστήματος και μέσο χειραγώγησης και αρνούνται να συνεργαστούν. Ισως φοβούνται πως μπορεί ακόμη και να φακελώνονται πολιτικά – σε εποχές ΚΥΠ έχουμε επιστρέψει άλλωστε.
Επομένως, τι ακριβώς μετρούν οι μετρήσεις;
Περίπου έτσι διαψεύστηκαν οικτρά οι έρευνες του 2015 στις διπλές εθνικές εκλογές και στο δημοψήφισμα. Αλλά και στην τελική ευθεία για τις εθνικές εκλογές, το 2019, οι έρευνες υποεκτιμούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Τώρα η ΝΔ καρπώνεται επικοινωνιακά αυτήν τη στρέβλωση για ακόμη μία φορά. Στην κάλπη τα πράγματα ενδέχεται να εξελιχθούν διαφορετικά, ειδικά από τη στιγμή που οι έρευνες, με όλες τις αδυναμίες σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ που περιγράφηκαν παραπάνω, παίζουν στο στατιστικό λάθος.
*Ο Γιάννης Μοίρας είναι πολιτικός αναλυτής, μέλος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, πρώην γενικός γραμματέας των Ανεξάρτητων Ελλήνων
