Η χώρα μας έμεινε με το «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία» έναντι Αγκυρας και Βερολίνου
Εάν κάτι πέτυχε η κυβέρνηση Μητσοτάκη στους επτά μήνες της διακυβέρνησής της είναι να κάνει την Ελλάδα προβλέψιμη και δεδομένη αλλά όχι περισσότερο ασφαλή, όπως δείχνει η έξοδος του τουρκικού ερευνητικού «Ουρούτς Ρέις» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Γενικότερα η ελληνική εξωτερική πολιτική αρχικά αιφνιδιάστηκε από τις εξελίξεις και την αύξηση της προκλητικότητας της Τουρκίας και έκτοτε αυτοσχεδιάζει με το βλέμμα περισσότερο στραμμένο προς το εσωτερικό για να συγκρατήσει την κοινή γνώμη και την εσωκομματική δυσαρέσκεια του δεξιού και σαμαρικού τμήματος και λιγότερο προκειμένου να διαμορφώσει έστω και με καθυστέρηση μια στρατηγική αντιμετώπισης. Στο πλαίσιο αυτό έχασε μια ευκαιρία να διαπραγματευτεί την επέκταση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ μέσω της αναβάθμισης της αμυντικής συνεργασίας ζητώντας αυξημένες εγγυήσεις για την εθνική μας κυριαρχία.
Με τη δεύτερη επίσκεψή του στο Παρίσι από τη στιγμή που ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να αξιοποιήσει τη διαχρονική «Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία» ως αντίβαρο στην αρνητική έως εχθρική γερμανική τοποθέτηση απέναντι στη χώρα μας τόσο για τα οικονομικά ζητήματα όσο και για τα ελληνοτουρκικά. Φάνηκε αυτό στον υποτιμητικό αποκλεισμό την Ελλάδας από τη διάσκεψη του Βερολίνου για το λιβυκό.
Περιμένει ανταπόδοση
Άλλωστε η σχέση του κ. Μητσοτάκη με την Ανγκελα Μέρκελ δεν είναι όπως του Αλέξη Τσίπρα, ενώ αντίθετα νιώθει πιο κοντά με τον Εμανουέλ Μακρόν, με τον οποίο αφενός γνωρίζονται από την εποχή που ήταν υπουργός Οικονομίας του Ολάντ και αφετέρου μοιράζονται τις ίδιες απόψεις για τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Ο κ. Μακρόν περιμένει ευνοϊκή μεταχείριση των όποιων γαλλικών συμφερόντων θελήσουν να τοποθετηθούν
στην Ελλάδα –με ανοικτό το θέμα της εκμετάλλευσης του νερού που επιθυμούν οι Γάλλοι– και βέβαια να πουλήσει τις δύο φρεγάτες, θέμα για το οποίο συζήτησε με τον Κυρ. Μητσοτάκη και τις δύο φορές που ο Ελληνας πρωθυπουργός επισκέφθηκε το Παρίσι και όπως όλα δείχνουν έχει αποφασιστεί. Ο Κυρ. Μητσοτάκης έθεσε το θέμα της μείωσης των πλεονασμάτων που θα είναι σημαντικό για την οικονομική του πολιτική και κυρίως για να πουλήσει κάτι στο εσωτερικό της χώρας όσο θα περιμένει τις μπουλντόζες στο Ελληνικό. Φυσικά το θέμα περνά πάντα από το Βερολίνο, ωστόσο ο κ. Μητσοτάκης εκτιμά ότι μια ισχυρή γαλλική στήριξη θα παίξει ρόλο για να καμφθούν οι γερμανικές επιφυλάξεις. Πάντως πολιτικοί που γνωρίζουν τη συμπεριφορά της κ. Μέρκελ σημειώνουν ότι θα πρέπει να πάρει κάτι σε αντάλλαγμα για να δώσει την έγκρισή της.
Εκεί που τα πράγματα είναι πιο καθαρά για τον Ελληνα πρωθυπουργό είναι σε σχέση με τη συγκυριακή τουλάχιστον σύμπλευση στο γεωπολιτικό πεδίο έναντι της Τουρκίας.
Η Γαλλία έχει τους δικούς της λόγους και συμφέροντα στην ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη –στην οποία είχε διεκδικήσει έλεγχο μεταπολεμικά– ώστε να είναι σε αντιπαράθεση με την επεκτατικότητα του Ερντογάν. Φυσικά ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε τα σχετικά ασφάλιστρα με την αγορά των δύο γαλλικών φρεγατών, ωστόσο είναι αμφίβολο εάν και αυτό θα αποτελέσει ανάσχεση στην τουρκική προκλητικότητα. Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση αξιολογεί ως θετικό τον διάπλου του αεροπλανοφόρου «Σαρλ ντε Γκολ» με τον συνοδευτικό πλου της ελληνικής φρεγάτας όπως και τον κατάπλου του γαλλικού ελικοπτεροφόρου στο λιμάνι του Πειραιά. Θεωρεί ότι επηρεάζεται η ισορροπία στην ανατολική Μεσόγειο και στέλνεται έμπρακτο μήνυμα στην Αγκυρα μετά τη σαφή καταδίκη εκ μέρους Μακρόν των παράνομων κινήσεων της Τουρκίας τόσο στην κυπριακή ΑΟΖ όσο και στη Λιβύη και την υπογραφή του συμφώνου.
Οι κινήσεις της Γαλλίας, που φυσικά δεν είναι αμελητέες, δεν αναιρούν ότι ο κυρίαρχος γεωστρατηγικός παίκτης στην ανατολική Μεσόγειο είναι πάντα οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες παρά την προπαγάνδα της κυβέρνησης, στα ελληνοτουρκικά τηρούν στάση «ευμενούς ουδετερότητας» έναντι της Αγκυρας και ωθούν προς μια συνολική διαπραγμάτευση που θα συμπεριλάβει τις τουρκικές αξιώσεις, από την οποία η Ελλάδα έχει μόνο να χάσει.
Το «βρείτε τα» του Τραμπ
Η έξοδος του τουρκικού ερευνητικού στην ελληνική υφαλοκρηπίδα καταρρίπτει τις προσδοκίες που καλλιέργησε το «επιτελικό κράτος» για τις «πρωτοβουλίες και τις εγγυήσεις» των ΗΠΑ μετά την επίσκεψη του Κυρ. Μητσοτάκη στην Ουάσινγκτον και τη διαβεβαίωσή του ότι «η Ελλάδα είναι ο πλέον προβλέψιμος σύμμαχος στην ευρύτερη περιοχή». Στο τηλεφώνημα Τραμπ – Ερντογάν η παραίνεση του Αμερικανού προέδρου ήταν «βρείτε τα». Είναι χαρακτηριστικό, όπως διέρρευσε από το Μέγαρο Μαξίμου, ότι όταν στο τετ α τετ που είχαν ο Κυρ. Μητσοτάκης είπε στον Ντόναλντ Τραμπ ότι σε περίπτωση κλιμάκωσης από την Τουρκία η Ελλάδα δεν θα υποχωρήσει, ο Αμερικανός πρόεδρος τον ρώτησε «κι αν χάσεις;». Οι τοποθετήσεις αυτές του Αμερικανού προέδρου σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνουν την κυβερνητική προπαγάνδα περί μεσολάβησης υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Αλλωστε ούτε πρωτοβουλία διαμεσολάβησης σε επίπεδο υπουργού ή υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, όπως είχε δηλώσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, εκτυλίχθηκε μετά την επίσκεψη στην Ουάσινγκτον. Η δε επιστολή Πομπέο επαναλαμβάνει τα γνωστά, ότι οι ΗΠΑ θα εγγυηθούν την ασφάλεια και την ευημερία της Ελλάδας, αλλά καμία νύξη κατά της Τουρκίας ή ευνοϊκή τοποθέτηση έναντι των απειλών κατά των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Φυσικά οι ΗΠΑ, τόσο στο επίπεδο της διπλωματικής γραφειοκρατίας όσο και στο πολιτικό του προέδρου Τραμπ, δεν επιθυμούν κραδασμούς στο ΝΑΤΟ και εντάσεις μεταξύ εταίρων στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά δεν φτάνουν στο να διακινδυνεύσουν τη σχέση τους με τον καθόλου προβλεπόμενο και δεδομένο σύμμαχο Ερντογάν.
