Οι ελέω Μητσοτάκη εργαζόμενοι συνταξιούχοι κρατάνε ψηλά τα ποσοστά ανεργίας των νέων
Οπως προκύπτει από τα στοιχεία του συστήματος Ηλιος που καταγράφει τις συντάξεις, το 62,8% των συνταξιούχων λαμβάνει συντάξιμο μισθό κάτω των 1.000 ευρώ. Ολοι αυτοί δεν μπορούν να βγάλουν τον μήνα εξαιτίας της ακρίβειας. Πολλοί εξ αυτών θα πρέπει να εργαστούν πάλι για να επιβιώσουν. Ομως είναι γνωστό ότι κάθε δράση έχει και αντίδραση. Το βιώνουν έντονα στην αγορά εργασίας κλάδοι όπως ο τουρισμός, οι κατασκευές και η πρωτογενής παραγωγή, στους οποίους εξαιτίας της καθήλωσης των αμοιβών και του ελαστικού οκταώρου (πληρωμή υπερωριών με ρεπό για να μαζευτούν οι ελιές) καταγράφεται μαύρη τρύπα άνω των 350.000 κενών θέσεων εργασίας (ποιος θα εργαστεί έναντι πενιχρών αποδοχών;). Τώρα με τη δήθεν στήριξη στους συνταξιούχους που τους σπρώχνουν να εργαστούν έρχεται η αντίδραση. Ο λόγος για την ανεργία των νέων που βρίσκεται στο 24%. Αναφερόμαστε στις ηλικίες 15-24 και 25-29 ετών, που εμφανίζουν πολύ μικρά ποσοστά απορρόφησης στην αγορά εργασίας.
Η συντριπτική πλειονότητα των νέων αυτών των ηλικιών αναγκάζεται να εισέλθει στην αγορά εργασίας σε θέσεις μερικής ή προσωρινής απασχόλησης (εργασία η οποία παρέχεται για περιορισμένο χρονικό διάστημα από μισθωτό σε έναν έμμεσο εργοδότη μέσω εταιρείας προσωρινής απασχόλησης). Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας που τηρούνται στο σύστημα Εργάνη, το τετράμηνο Ιανουαρίου – Απριλίου του 2023 καταγράφηκαν 929.112 προσλήψεις και 748.546 αποχωρήσεις. Η μερική και εκ περιτροπής απασχόληση αντιστοιχούσε στο 44,7% των νέων προσλήψεων το πρώτο τετράμηνο του 2023, αυξημένη 42,4% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2022.
Πείρα VS απειρία
Είναι πανθομολογούμενο ότι οι νέοι έως 29 ετών εισέρχονται στην αγορά εργασίας μέσω θέσεων μερικής απασχόλησης ώστε να αποκτήσουν πείρα. Τώρα με όσα σκοπεύουν να νομοθετήσουν οι Μητσοτάκης και Γεωργιάδης, όπως έχουν αναφέρει στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, αυτοί οι νέοι αποκτούν έναν έμπειρο ανταγωνιστή. Τους εργαζόμενους συνταξιούχους που θα διευκολυνθούν στην εύρεση εργασίας ώστε να τροφοδοτηθεί η φορομπηχτική ανάπτυξη του ΑΕΠ με διεύρυνση της φορολογικής βάσης της άμεσης φορολόγησης. Οι ίδιοι συνταξιούχοι δεν μπορούν παρά να εισέλθουν εκ νέου στην αγορά εργασίας για να επιβιώσουν από την κρίση κόστους ζωής και να μην πεινάσουν.
Βολική εξέλιξη
Οπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, η «κοινωνική ευαισθησία» των Μητσοτάκη και Γεωργιάδη απέναντι στους συνταξιούχους προκαλεί ασφυξία στους νέους που ψάχνουν εργασία για να εκκινήσουν αξιοπρεπώς την ενήλικη ζωή τους και ανοίγει την πόρτα για νέο brain drain. Αυτό άλλωστε βολεύει τα μέγιστα το αφήγημα της μείωσης της ανεργίας, αφού όταν μειώνεται το παραγωγικό δυναμικό αντίστοιχα μειώνεται και ο δείκτης ανεργίας. Για να ξέρουμε τι λέμε, τον Μάιο του 2018 το σύνολο του παραγωγικού δυναμικού καταγράφηκε στα 7,97 εκατ. (απασχολούμενοι, άνεργοι, εκτός δυναμικού) και τον Μάιο του 2023 ήταν στα 7,8 εκατ., εμφανίζοντας μείωση 176.066 ανθρώπων ή ποσοστιαία πτώση 3,5%. Είναι προφανές πως η μείωση της ανεργίας για την οποία πανηγυρίζουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη εδράζεται στο φευγιό των ανθρώπων σε παραγωγική ηλικία στο εξωτερικό.
Η ίδια φορομπηχτική πρακτική και στα αναδρομικά
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο τέλος του 2020, «υπακούοντας εν μέρει» στην απόφαση του ΣτΕ, επέστρεψε αναδρομικά από τις αντισυνταγματικές μειώσεις συντάξεων του 2012 (νόμοι Κουτρουμάνη και Βρούτση) 1,3 δισ. ευρώ σε 1,1 εκατ. συνταξιούχους. Το 2020 έλαβαν 1,197 δισ. ευρώ, ενώ το 2021 άλλα 110 εκατ. ευρώ. Συνεπώς το σύνολο των καταβληθέντων αναδρομικών ανήλθε σε 1,3 δισ. ευρώ. Τα ποσά καταβλήθηκαν άτοκα.
Συγκεκριμένα, επιστράφηκαν τα αναδρομικά μόνο για τις κύριες συντάξεις με υπουργική απόφαση που δημοσιεύτηκε στις 14 Οκτωβρίου 2020. Στην πράξη ο Κυρ. Μητσοτάκης «αποφάσισε και διέταξε» αυθαίρετα να επιστρέψει μόνο τις αντισυνταγματικές περικοπές στην κύρια σύνταξη, να αφήσει απέξω δώρα κύριων και επικουρικών συντάξεων, καθώς και τις περικοπές στην επικουρική. Με βάση την απόφαση θα έπρεπε να επιστραφούν 2,4 δισ. ευρώ και επιστράφηκε 1,3 δισ. ευρώ.
Η παγίδα της φορολόγησης
Η κυβέρνηση για να παγιδεύσει τους συνταξιούχους δεν φορολόγησε τα συγκεκριμένα ποσά την ώρα της εκταμίευσης και αυτοτελώς ώστε να πληρωθεί ο φόρος γι’ αυτές τις παράνομες παρακρατήσεις, αλλά τα θεώρησε εισόδημα και τα φορολόγησε το 2021 (εισοδήματα του φορολογικού έτους 2020). Αυτό είχε αποτέλεσμα να αλλάξουν οι φορολογικές κλίμακες (φόρος εισοδήματος και εισφορά αλληλεγγύης). Ετσι, εν έτει 2021, οι συνταξιούχοι που έλαβαν αναδρομικά για τις παράνομες παρακρατήσεις των κυβερνήσεων Παπαδήμου και Σαμαρά το 2012 κλήθηκαν να επιστρέψουν μέσω της υπερφορολόγησης ποσά που κυμαίνονται από 20% έως και 55% όσων εισέπραξαν! Το πάντα μαχητικό Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων (ΕΝΔΙΣΥ) έχει υπολογίζει ότι με τις λογιστικές αλχημείες Μητσοτάκη μεσοσταθμικά οι συνταξιούχοι κλήθηκαν να επιστρέψουν στα δημόσια ταμεία το 33% από τα ψίχουλα των αναδρομικών που έλαβαν! Για να έχουμε το πλήρες ανάπτυγμα αρκεί να πούμε ότι σε απόλυτους αριθμούς δόθηκε στους συνταξιούχους 1,3 δισ. ευρώ και μπήκαν πίσω στα δημόσια ταμεία μέσω της φορολόγησης τα 431 εκατ. ευρώ για να υποστηριχθεί το αφήγημα της φορομπηχτικής αύξησης του ΑΕΠ.
Ομως έχουμε και συνέχεια. Αυτήν τη φορά τοκογλυφική. Ηταν 29 Ιανουαρίου 2022 όταν με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχώρησε στην επιλογή της εξόφλησης της άδικης φορολόγησης των συνταξιούχων για τα αναδρομικά τους σε 48 δόσεις και με 6% επιτόκιο. Ποιο όμως ήταν το επείγον και προκρίθηκε η λύση της ΠΝΠ αντί της νομοθέτησης; Ο «κοινωνικά ευαίσθητος» Κυρ. Μητσοτάκης γνώριζε ότι αυτή η τοκογλυφική επιλογή θα ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων λόγω της κυβερνητικής τοκογλυφίας.
Ουσιαστικά, αν στο 30% των τόκων που δεν αποδόθηκε μαζί με τα αναδρομικά προστεθούν το 33% της πρόσθετης φορολόγησης που επιβλήθηκε κατά μέσο όρο στο 1,1 εκατ. των συνταξιούχων αλλά και το 24% της πρόσθετης έντοκης επιβάρυνσης για όσους επιλέξουν τη «λύση» των 48 δόσεων, τότε φαίνεται καθαρά ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης πήρε πίσω το 79% των αναδρομικών με φορομπηχτική και τοκογλυφική πολιτική που κατατείνει σε ξεκάθαρη φοροληστεία σε βάρος των συνταξιούχων, προς χάριν της φορομπηχτικής και υπερδανεισμένης ανάπτυξης του ΑΕΠ που γεννά τη σταθερότητα του τρόμου ή, όπως ίσχυε τις δεκαετίες 1950 και 1960: «Ευημερούν οι αριθμοί και δυστυχούν οι άνθρωποι»…
