«Στη χούντα κοιμόμασταν με τα παράθυρα ανοιχτά», το «οικονομικό θαύμα της χούντας» και άλλα ανιστόρητα κλισέ που πίσω τους κρύβουν την εποχή που τα πάντα μπήκαν στον γύψο. Επιστέγασμα του κράτους των νικητών και εντέλει γελοιοποίηση της εθνικοφροσύνης, την οποία χρησιμοποίησε ως νομιμοποιητικό υπόβαθρο, η χούντα κάθε άλλο παρά έκανε αυτό που διαχέουν ύπουλα οι ποικιλώνυμοι νοσταλγοί της.
Η δήθεν ασφάλεια των «ανοιχτών παραθύρων» δεν ήταν παρά καμουφλάζ για την ακραία καταστολή της ελεύθερης έκφρασης, των κάθε λογής πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και διεκδικήσεων. Παράθυρα ανοιχτά, αλλά κλειστά κόμματα και οργανώσεις, πολιτιστικά και αθλητικά σωματεία. Στις πρώτες εβδομάδες της επιβολής της χούντας διαλύθηκαν πάνω από 270 συνδικαλιστικές και επαγγελματικές οργανώσεις έστω και με υποψία αριστερής εσάνς.
Διαβάστε επίσης – ΣΦΕΑ για τα 57 χρόνια από το χουντικό πραξικόπημα: «Οχι στον φασισμό και στον πόλεμο»
Ενα δυναμικό μέρος της κοινωνίας ατένιζε τον έναστρο ουρανό σε κάποια εξορία ή από τον φεγγίτη του κελιού της φυλακής. Αυθαίρετες συλλήψεις χωρίς ένταλμα, παράνομες κρατήσεις, ομαδικοί εκτοπισμοί και έκτακτα στρατοδικεία με όλο το νομικό οπλοστάσιο της μετεμφυλιακής εθνικοφροσύνης περίμεναν τους πολιτικούς και ιδεολογικούς αντιπάλους του καθεστώτος. Η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» με τις κιτς εκδηλώσεις της και το τεντωμένο αυτί του χαφιέ ήταν η καθημερινότητα. Λογοκρισία, αστυνομοκρατία και μόνιμος εκφοβισμός συνέθεταν το πλέγμα ασφάλειας για τον μέσο πολίτη.
Βασανιστήρια
Το αληθινό πρόσωπο της χούντας κρατούσε τα παράθυρα ερμητικά κλειστά για να μην ακούγονται τα ουρλιαχτά όσων βασανίζονταν απάνθρωπα και συστηματικά στο κέντρο της Αθήνας, στο άντρο της ΕΑΤ-ΕΣΑ, στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας, στη Γενική Ασφάλεια. Φάλαγγα, ξύλο, αυστηρή απομόνωση σε άθλιες συνθήκες, ταπεινώσεις, ηλεκτροσόκ είχαν στόχο την τρομοκράτηση της κοινωνίας και την αναμόρφωση «διά της αναπαιδαγωγήσεως». Φριχτά βασανιστήρια στην Ελλάδα των συνταγματαρχών, μιας χώρας ευρωπαϊκής, νατοϊκής σύμμαχου στον «ελεύθερο κόσμο» της δημοκρατικής και φιλελεύθερης Δύσης. Το φυλλάδιο «We accuse» της Κεντρικής Επιτροπής των Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων κατέγραφε ότι στα πρώτα έξι χρόνια της χούντας 87.000 άτομα συνελήφθησαν και ανακρίθηκαν, 10.000 εκτοπίστηκαν, 4.000 παραπέμφθηκαν σε δίκη, 2.800 υπέστησαν κάποια μορφή βασανιστηρίων, 1.700 καταδικάστηκαν σε ποινές από ισόβια κράτηση ως ολιγόμηνη φυλάκιση. Η πρόσφατη έρευνα του Δημήτρη Βεριώνη για τους νεκρούς της χούντας τεκμηριώνει δεκάδες θύματα της δικτατορίας. Από τους τέσσερις νεκρούς των πρώτων ημερών στα επτά αναγνωρισμένα θύματα του αντιδικτατορικού αγώνα, τους αποσιωπημένους νεκρούς του βασιλικού αντιπραξικοπήματος και τα 24 τεκμηριωμένα θύματα του Πολυτεχνείου και τους δεκάδες υπόπτους θανάτους φοιτητών, στρατιωτών και πολιτών στην αστυνομία και στους νεκρούς πολιτικούς κρατούμενους στην εξορία.
Κέρδη για συγγενείς
Οσο για «τα έργα» της χούντας, όπως συμβαίνει σε κάθε περίοδο εθνικής κρίσης, κάποιοι «κολλητοί» και συγγενείς επωφελήθηκαν αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη. Η χούντα παρέδωσε την ελληνική οικονομία στο χείλος της καταστροφής. Το εθνικό χρέος διογκώθηκε στα 87,5 δισ. δραχμές το 1973 από 37,8 δισ. το 1967, ενώ παράλληλα το εμπορικό έλλειμμα πενταπλασιάστηκε.
Καλπάζων πληθωρισμός κατέτρωγε το εισόδημα των πολλών με μεγάλες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και στην υγεία. Οικονομικά σκάνδαλα και ιλιγγιώδη «θαλασσοδάνεια» σε ημέτερους άφησαν εποχή. Οπως και το «Τάμα του Εθνους», με τα 406 από τα 453,3 εκατ. δραχμές του ταμείου να καταλήγουν στα βρόμικα χέρια της χούντας.
Η διασπάθιση δημόσιου χρήματος από ημετέρους και συγγενείς επηρέασε και τη δημόσια ραδιοτηλεόραση ΕΙΡΤ, που έκανε τα πρώτα της βήματα.
Ερευνα του Παύλου Μπακογιάννη για το «Βήμα» (12.11.1975) σημείωνε: «Πολλά ερωτηματικά προκαλεί η ανάθεση και κατασκευή του κτιρίου της Αγίας Παρασκευής (σ.σ.: ΕΡΤ), που αρχικά προγραμματίστηκε η αξία του γύρω στα 200 εκατομμύρια δραχμές, έφτασε όμως τα 800 και ακόμα δεν είναι έτοιμο. Για την υπόθεση αυτή γίνεται κιόλας έλεγχος από αρμόδιο επιθεωρητή του υπουργείου Δημοσίων Εργων. Πολλά τα σκοτεινά σημεία: Επιβλήθηκε στο Ιδρυμα “επιβλέπων μηχανικός”– κουμπάρος του πρώτου δικτατορικού Γενικού Διευθυντού, συνταγματάρχη Αναστασόπουλου– για τις εργασίες κατασκευής του κτιρίου. Ο “επιβλέπων” εισέπραξε δεκάδες εκατομμύρια δραχμές για την “επίβλεψη”, απειλώντας μάλιστα αρμοδίους υπαλλήλους, ότι “θα τους κόψει τα χέρια” αν δεν εξεπλήρωναν τις επιθυμίες του. Ακόμα έγινε ανάθεση για την πραγματοποίηση επί μέρους εργασιών στο κτίριο σε επιχείρηση, στην οποία συμμετείχε συγγενής του. Για την υπόθεση αυτή πολλά λέγονται και πολλά υπάρχουν».
Εξωφρενικές συμβάσεις και νομοθετήματα, απαλλαγές από δασμούς στη ναυτιλία, τη βιομηχανία και σε εμπορικές και τουριστικές επιχειρήσεις, ιδίως ξένων συμφερόντων, συμπληρώνουν το σκηνικό.
