Καμία λέξη δεν διατρέχει περισσότερο τον σύγχρονο δημόσιο λόγο από τη λέξη «διαφάνεια». Σύμφωνα με τον Μπιούνγκ Τσουλ Χαν, όποιος περιορίζει τη χρήση της αποκλειστικά σε θέματα διαφθοράς ή ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας, παραγνωρίζει την αληθινή της διάσταση. Η εμβέλεια της έννοιας «διαφάνεια» αποκαλύπτεται μόνον όταν της αποστερήσουμε το πρόσχημα της «καθαρότητας» και της «δημοκρατικότητας», και αφήσουμε να φανεί η αδιαφανής όψη της, αυτή που συνδέεται με την επιτήρηση και τον έλεγχο. Αυτά διαπραγματεύεται στο τελευταίο του πόνημα ο Χαν και σε όλες και όλους μας θυμίζουν την έννοια της διαφάνειας όπως τη μάθαμε αυτά τα 4 χρόνια από τον κύριο Μητσοτάκη: Aποθέωση της πολιτικής της εικόνας, επικοινωνία, θεαματική διαχείριση σκανδάλων, συνεντεύξεις στη βάση του επικοινωνιακού και όχι του ουσιαστικού και μόλις γκρεμίζονταν η πανέμορφη βιτρίνα (τόσο όμορφη όσο και η ανακαίνιση που έκανε στο Μέγαρο Μαξίμου), από κάτω ξεπήδησαν τέρατα αδιαφάνειας και μη σεβασμού του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας.
Το δημοκρατικό κεκτημένο ως πολιτικό και πολιτιστικό μίνιμουμ οδηγήθηκε σε ορμπανοποίηση στην ουσία της πολιτικής του και ας πάλευε για αισθητική και επικοινωνία όμοια με τον Μακρόν. Η επιτήρηση, ο έλεγχος η κατάργηση της ιδιωτικότητας, η κλειδαρότρυπα ως μηχανισμός πολιτικής διαπραγμάτευσης με τον αντίπαλο και με τον “σύμμαχο” μας γύρισαν σε μια -τεχνολογικά πιο άρτια- ΕΡΕ του 50.
Τί να πρωτοθυμηθούμε αυτά τα 4 χρόνια; Την αναίτια καταστολή (Ινδαρές, Νέα Σμύρνη κ.α), τη θατσερική καταστολή στα ανθρώπινα δικαιώματα απεργών πείνας, τα οποία συμβάδιζαν με τη νομιμότητα, τις παρακολουθήσεις, τη φωτογραφική νομοθέτηση, την αντιμετώπιση της αστυνομίας εργαλειακά και όχι για την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες, τις απευθείας αναθέσεις, το χρέος των 45 δις το οποίο θα το πληρώσουμε με εξαντλητικό επιτόκιο.
Εμείς ως πολιτικός χώρος, είμαστε με την πραγματική διαφάνεια, η οποία στον συγκροτητικό της πυρήνα έχει τις αξίες της προόδου, της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, το φως και την ελπίδα για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία, για δικαιοσύνη σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής. Αυτήν την πραγματική διαφάνεια, έναντι της επικοινωνίας της διαφάνειας, να τη θυμάται κάθε δημοκρατικός πολίτης όταν οδεύει στο να ψηφίσει στις 21 Μάη. Δεν είχαμε πολλά “όπλα” στη φαρέτρα μας 4 χρόνια ούτε ισχυρούς συμμάχους, ας μην αφήσουμε λοιπόν ούτε μια ψήφο χαμένη. Ας θυμηθούμε τη φράση του Γιάννη Πασαλίδη “«Η πολιτεία των κυβερνήσεων της εξαετίας (1945 έως 1951 δηλαδή) υπήρξε πολιτεία των καταχρήσεων, της ηθικής καταπτώσεως και διαφθοράς που υποδούλωσε την χώρα μας στα ξένα συμφέροντα, κατήργησε τις συνταγματικές ελευθερίες και οδήγησε τον λαό μας κάτω από τους υπέρογκους εξοπλισμούς, στην οικονομική εξαθλίωση. […] Η ΕΔΑ θα επιδιώξει ίση φιλία με όλες τις Δυνάμεις που αναγνωρίζουν και σέβονται την ανεξαρτησία της Ελλάδας και τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού».
Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα πολιτικού σνομπισμού, κάθε πολίτης και προοδευτική δύναμη πρέπει να συστρατευτεί σε αυτόν τον αγώνα με κορμό τον Σύριζα- Προοδευτική Συμμαχία.
*Μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Υποψήφια Βουλεύτρια Ανατολικής Αττικής
