Τι πιο λογικό για την παρούσα κρίση ο υπουργός Υγείας να είναι σε συνεχή επικοινωνία με τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης κρίσεων;
Μιλάμε για τους κυρίους Κικίλια και Χαρδαλιά που φρόντισαν σήμερα να διαφημίσουν το θεσμικά δεδομένο μέσα από την ειδησεογραφία.
Λογικά, το αντίθετο θα ήταν είδηση! Αν δεν μιλιόντουσαν δηλαδή.
Και δεν είναι μόνον αυτό.
Στις δηλώσεις του ο Νίκος Χαρδαλιάς (ο υφυπουργός που είχε μια εικονίτσα πάνω στο τραπέζι του όταν παρακολουθούσε τον Τάκη Ζαχαράτο) μετά τη συνάντησή τους στο Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων της Πολιτικής Προστασίας στο κτίριο «Φάρος», βρήκε πατριωτισμό…
Όπως είπε ο Νίκος Χαρδαλιάς, από την πρώτη στιγμή μαζί με την ομάδα τού κ. Κικίλια και μαζί με τους υγειονομικούς σε όλη τη χώρα «ενώσαμε δυνάμεις σε μια προσπάθεια που έχει βαθιά πατριωτικά χαρακτηριστικά απέναντι σε έναν παγκόσμιο εχθρό και το βασικότερο είναι ότι βρισκόμαστε στα μισά αυτής της μάχης».
Το όλο σκηνικό συμπληρώθηκε με τις δηλώσεις του Βασίλη Κικίλια που αν και δεν χειροκρότησε έμπρακτα αυτή τη φορά τους υγειονομικούς συνεχάρη το προσωπικό της Πολιτικής Προστασίας, ζητώντας «να κάνουμε κουράγιο και υπομονή και να προσπαθήσουμε λίγο ακόμα».
Βέβαια, όλα αυτά δεν αποτελούν είδηση…
Είδηση και «πατριωτισμός», αν θέλουμε σώνει και καλά να βάζουμε τη λέξη αυτή παντού σαν κερασάκι στην τούρτα, θα ήταν να είχαν πάρει τα μέτρα πριν από μήνες.
Δηλαδή το αναμενόμενο από όλους δεύτερο κύμα έξαρσης του κορονοϊού να μας έβρισκε οργανωμένους: Με ΜΕΘ, με νοσηλευτικό προσωπικό και γιατρούς, με έργα υποδομής, με ελέγχους στα σύνορα, χωρίς διπλά βιβλία κρουσμάτων, και με τεστ για όλους.
Θέλετε και άλλα;
Με έγκαιρα διατίμηση στις μάσκες και στα τεστ, με όχι ήξεις-αφήξεις για τις μάσκες, με επίταξη έγκαιρα του ιδιωτικού τομέα και άλλα πολλά.
Αλλά και με ουσιαστική στήριξη της Αγοράς και των εργαζομένων, όπως και των ανέργων..
Δεν θα χρειαζόταν τότε να φτάσεις στα «Greek statistics» και στις αλχημείες ή στους αριθμούς ΜΕΘ χωρίς το απαραίτητο προσωπικό.
Θα ήταν αν και ο πρωθυπουργός δεν ήταν τόσο «ανέμελος» από το καλοκαίρι…
Ε, τότε ίσως να μπορούσε να μιλήσεις για πατριωτισμό, αν χρειαζόταν το κοινό σου σημαίες, εικονίτσες και λόγια περί έθνους…
Αλλά κάντε κράτη… γιατί στο τέλος καταντά κωμωδία…
Εξάλλου ο αγώνας είναι παγκόσμιος, δεν είναι πρωτοτυπία της Ελλάδας…
Άσε που ο σεβασμός στον άνθρωπο δεν είναι αποκλειστικότητα του «πατριωτισμού»!
Υ.Γ. Για την ιστορία είναι και ο τίτλος του επίσημου Πρακτορείου της χώρας:
