Παραφράζοντας τον τίτλο της ταινίας του Στίβεν Σόντερμπεργκ, θα μπορούσε κανείς να βρει πίσω από τις λέξεις την σημειολογία των όσων συμβαίνουν στην ελληνική δημόσια ζωή. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εκεί που φαινόταν πως περνούσε ένα ξέγνοιαστο καλοκαίρι, ξαφνικά βρέθηκε «στα σκοινιά» με τις απανωτές παραιτήσεις των Δημητριάδη και Κοντολέοντος. Και μάλιστα αμήχανη προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητά, με ακατανόητους τεχνικούς όρους. (αλήθεια τι είναι η επισύνδεση;)
Δημητριάδης και Κοντολέων μέχρι πρότινος, ήταν και οι δύο άνθρωποι της απόλυτης εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού και μάλιστα ο Δημητριάδης με στενή συγγενική σχέση να τον συνδέει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι παραιτήσεις δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να συνοδεύονται από κάποια δημόσια ομολογία ή έστω μια πολιτική εξήγηση. Ούτε φαίνεται πως έχουν σαν σκεπτικό τον ορίζοντα προκήρυξης των εκλογών. Η παραίτηση όμως του διοικητή της ΚΥΠ εγείρει εύλογα ερωτήματα. Που σχετίζονται με την δημόσια ασφάλεια και την διαφάνεια την πολιτική ζωή.
Είναι δεδομένο βέβαια πως και στις υποθέσεις των δύο έχουν συμβεί λάθη που χρεώνονται από την κυβέρνηση στους δύο αποκλειστικά, προκειμένου οι ευθύνες να μην φτάσουν «όσο ψηλά και να βρίσκονται». Και πως θα μπορούσε να συμβεί άλλωστε καθώς η Ελλάδα ανέκαθεν υπήρξε «πρωθυπουργοκεντρική» χώρα, της οποίας ο εκάστοτε κυβερνήτης, έμοιαζε να είναι φτιαγμένος από «τεφλόν». Δεν κολλούσε επάνω του τίποτα. Μένει να φανεί τώρα αν και σε αυτήν τη υπόθεση ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα φανερώσει παρόμοια ανθεκτικότητα.
Η υπόθεση έτσι όπως προκύπτει σηματοδοτεί πως στην Ελλάδα υπάρχει ζήτημα μείζονος σημασίας, που αφορά την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Οι οποίοι θεσμοί, σίγουρα δεν μπορούν να συνυπάρχουν και να λειτουργούν, υπό το πλαίσιο μιας εξουσίας που στόχο της έχει την διεύρυνση του νεποτισμού, της οικογενειοκρατίας και των στενών πελατειακών σχέσεων. Οι υπεύθυνοι όταν υποδεικνύονται, οφείλεται να οδηγούνται στην Δικαιοσύνη.
Χωρίς να τίθενται σε εφαρμογή οι μηχανισμοί συλλογικής χαύνωσης των επιδομάτων που τελικά η ΝΔ δεν έχει εξηγήσει επαρκώς αν αυτά είναι επιζήμια ή ωφέλιμα. Ίσως η παροιμία «κι από Αύγουστο χειμώνα» να έχει βρει την εφαρμογή της στην κυβερνητική παράταξη. Το πουλόβερ της έχει ήδη αρχίσει να ξηλώνεται ραγδαία.
Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός και εργάζεται στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση.