Για λόγους ευθιξίας, παραιτήθηκε ο Υπουργός Μεταφορών Κώστας Αχ. Καραμανλής, αναγνωρίζοντας κατά τον Μητσοτάκη «την αντικειμενική πολιτική ευθύνη». Η οποία περιλαμβάνει τι ακριβώς; Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν μέτρα ασφάλειας, τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης στα τρένα; Το γεγονός ότι στον πιο κρίσιμο κόμβο του σιδηροδρομικού δικτύου τοποθετήθηκε και πιθανότατα από πολιτική παρέμβαση ένας σταθμάρχης με εμπειρία ενός μήνα που τώρα μετατρέπεται σε αυτοφωράκια; Μήπως το δεδομένο ότι σε αυτό το δολοφονικό σύστημα κυκλοφορίας των τρένων, αφαιρέθηκε επί των ημερών του Μητσοτάκη και ο επικουρικός έλεγχος των τρένων από τα Κεντρικά του ΟΣΕ και αφέθηκαν τα τρένα στο έλεος του ανθρώπινου λάθους; Την ευθύνη για το γεγονός ότι διατηρούσαν συνειδητά τα προβλήματα και συκοφαντούσαν τους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους που τα δημοσιοποιούσαν;
Σε τι από όλα αναφέρεται η περιβόητη πολιτική ευθύνη που είναι αντικειμενική.
Ο πρωθυπουργός έδειξε τον ένοχο σταθμάρχη, αλλά δεν δέχεται καμιά από τις ενοχές που βαρύνουν τον ίδιο.
Η παραίτηση του Κώστα Καραμανλή, ήταν κίνηση ανάγκης και όχι ευθιξίας. Ευθιξία θα ήταν να απαντήσει σε όσα τον βαραίνουν. Και κάποια ένδειξη ευθιξίας θα ήταν να απαντήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν ο πρώην Υπουργός Καραμανλής μπορεί να είναι υποψήφιος βουλευτής έχοντας την «αντικειμενική πολιτική ευθύνη» για ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Εκτός αν η ευθύνη αυτή είναι κονσέρβα με ημερομηνία λήξης την ημέρα των εκλογών. Θα μου πείτε τι να περιμένει κανείς, από τον πρωθυπουργό που την ημέρα του δυστυχήματος θα πήγαινε στη Βόρεια Ελλάδα να επισκεφθεί ένα Κέντρο Τηλεδιοίκησης και Σηματοδότησης που δεν υπάρχει καν.