Δεν μπορούσαμε ως λαός να κρατήσουμε μία καβάτζα – έστω μία μόνο; Έπρεπε να παραδώσουμε και τη χώρα και την πρωτεύουσα στην ίδια άθλια ανάλγητη οικογένεια που διαφημίζει ιδιωτικό τομέα για να τρέφεται από τον δημόσιο εδώ και 80 χρόνια;
Ο ένας, ο πρωθυπουργός του ψέματος. Το λέει με την ευκολία της αλήθειας. Δε διαφέρει η νοσηλεία εντός και εκτός ΜΕΘ. Δεν υπάρχουν στοιχεία. Ολόκληρη μελέτη εξαφανίστηκε κάπου μεταξύ της ανεμελιάς του, των κομματικοποιημένων επιδημιολόγων και των καλοταϊσμένων δημοσιογράφων του Συστήματος. Ψέματα για την οικονομία, ψέματα για το Μακεδονικό, ψέματα για αυτά που παρέλαβε, ψέματα γι’ αυτά που κάνει. Ψέματα και μίζες, ψέματα και ημέτεροι, ψέματα και βαλίτσες, ψέματα και ντιλ.
Ο άλλος, ο δήμαρχος της αρπαχτής. Το έργο του, σαν τα λασπόνερα που έτρεχαν στην Πανεπιστημίου από τον μεγάλο του περίπατο. Τον περίδρομο της απάτης, της φτηνάτζας που βαφτίστηκε καλλωπισμός, της βλαχιάς που ονομάστηκε νεωτερισμός.
Τώρα, την ώρα που πεθαίνουν σαν τα σκυλιά άνθρωποι εκτός ΜΕΘ, την ώρα που άστεγοι συνωστίζονται στα συσσίτια, την ώρα που οικογένειες διαλέγουν βενζίνη ή θέρμανση, ο πρίγκιπας της Αθήνας δίνει 215.000 ευρώ με απευθείας ανάθεση για συναυλία 17 λεπτών χωρίς θεατές. Ποιος θα πει… τέσσερα τραγούδια που κοστίζουν χρυσό; Ο Σάκης Ρουβάς, η Κλειώ Δενάρδου της σημερινής μιντιακής μας Χούντας. Θα είναι πάντα όπου αυτή του πει: Στο… αυθόρμητο βιντεάκι του «ναι», στο πάρκινγκ του Λυκαβηττού, στο Ηρώδειο του Λιγνάδη.
Όμως ρε γαμώτο θα έρθει η ώρα. Η ώρα που θα ψηφίσουμε. Η ώρα που θα μετρηθούμε. Οι εραστές των λαμόγιων από τη μία. Του Μητσοτάκη, του Μπακογιάννη, των καναλαρχών, των λίγων. Κι από την άλλη, εμείς που δεν αντέχει η ψυχή μας άλλο αυτή τη σαπίλα, που δε θέλουμε να βλέπουμε την πατρίδα μας βορά στους γύπες. Δε λέω ότι θα νικήσουμε. Η σήψη πια είναι παντού. Ποτέ δεν έζεχνε τόσο αυτή η χώρα.
Όμως θα προσπαθήσουμε. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Όπως κάνουν άλλοι πονεμένοι και καταπιεσμένοι λαοί στον κόσμο. Βλέπετε τη Λατινική Αμερική. Μία σώζεται από τα λαμόγια, μια υποκύπτει στους Μπολσονάρο. Έτσι είναι και αυτή εδώ η έρμη χώρα. Μία αέναη πάλη ανάμεσα σε διεφθαρμένα σκοτάδια και σε ανθρώπους με καθαρή ματιά.
