Μπορεί πολλοί να αναρωτιούνται γιατί ήταν αναγκαίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης μαζί με το επιτελείο του να πάρει το πρωθυπουργικό αεροσκάφος και να πεταχτεί στο Ισραήλ για να δείξει την αλληλεγγύη του προς τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, αλλά δεν είναι μόνον αυτό το ερώτημα.
Πέραν του ότι ο ίδιος δεν θέλησε να συναντηθεί και με την παλαιστινιακή πλευρά που αποτελούσε πάγια τακτική της ελληνικής πλευράς, στη σύντομη δήλωσή του συναντώντας τον πρωθυπουργό του Ισραήλ και φίλο του, Μπεντιαμίν Νετανιάχου, τον προέτρεψε «ό,τι κι αν συμβεί να συμβεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος» (αγγλικά: without too much humanitarian cost).
Η αλήθεια είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει δείξει καμία ενσυναίσθηση στο παρελθόν και όποτε το επιχείρησε ήταν μια αποτυχημένη παράσταση για τα χρυσά βατόμουρα…
Πόσο θα ήταν αυτό το ανθρωπιστικό κόστος που εννοεί ο κ. Μητσοτάκης ώστε το Ισραήλ να μην έχει καμία ευθύνη για αυτή την καταστροφή;
Αφού διαχώρισε ο πρωθυπουργός τη Χαμάς από τον Παλαιστινιακό Λαό, θεωρεί ότι η ισοπέδωση της «μεγάλης φυλακής» των Παλαιστινίων που ονομάζεται «Λωρίδα της Γάζας», η καταστροφή όλων των υποδομών, ο βομβαρδισμός ακόμα και νοσοκομείων, αποτελούν αποδεκτές καταστροφές; Το ίδιο και ο στραγγαλισμός ενός λαού, οι ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα, νερό, καύσιμα, ηλεκτρικό είναι όλα αποδεκτά;
Και βέβαια ως πόσες εκατοντάδες ή χιλιάδες παιδιά, έφηβοι, γυναίκες και άμαχοι μπορούν «ελεύθερα» να σκοτωθούν ή να ακρωτηριαστούν σύμφωνα με τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Δέκα την ημέρα; Πενήντα; Εκατό;
Να πάρουμε ως μέτρο το Μάτι, τα Τέμπη, τις φωτιές ή τις πλημμύρες;
Να το αφήσουμε «φλου» και να πούμε πως ήταν μια καλοπροαίρετη αναφορά γιατί έπρεπε να δείξει μια ευαισθησία και να μην κατηγορηθεί ως αναίσθητος;
Και πάλι το ερώτημα είναι: Γιατί αφού πάγια θέση της Ελλάδας είναι η δημιουργία και παλαιστινιακού κράτους, γιατί συνέχεια το ξεχνάει;
Τελικά δεν ξέρουμε γιατί πήγε στο Ισραήλ. Ήταν μια επίσκεψη αβροφροσύνης ή ήθελαν να μιλήσουν ελεύθερα χωρίς παρεμβάσεις;
