Ένα από τα πρώτα και βασικότερα καθήκοντα ενός δημοσιογράφου είναι να ερευνά και να εξασφαλίζει το δικαίωμα στην αντικειμενική πληροφόρηση για κάθε πολίτη. Να δημοσιοποιεί την αλήθεια μακριά από προπαγάνδες και ιδεοληψίες, ακόμα κι αν αυτό τον οδηγήσει σε σύγκρουση με την εξουσία και με συμφέροντα που εποφθαλμιούν και επιβουλεύονται αυτό το δικαίωμα.
Όταν ένας δημοσιογράφος ή ένας εκδότης, είτε από έλλειψη κρίσης είτε επειδή έχει εκχωρήσει την δεοντολογική του αξιοπρέπεια σε εκείνους που οφείλει να ελέγχει, παύει να είναι δημοσιογράφος.
Το πρωί της Παρασκευής ο πρώην υπουργός και κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Σπίρτζης κατήγγειλε ότι είχε γίνει στόχος παρακολούθησης από το κακόβουλο λογισμικό Predator τον Νοέμβριο του 2021. Λίγες εβδομάδες μετά την αποκάλυψη πως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, Νίκος Ανδρουλάκης παρακολουθείτο από την ΕΥΠ ακόμα ένα πολιτικό πρόσωπο βρίσκεται στο στόχαστρο μιας συνθήκης που αποτελεί εκτροπή για τη δημοκρατία.
Τη στιγμή που ο διεθνής Τύπος αναφέρει, όλο αυτό το διάστημα:
- «Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι πλέον ξεκάθαρη σε όλους» (New York Times)
- «Κατασκοπική κρίση που παραλληλίζεται με το Watergate» (Guardian)
- «Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αντιμετωπίζει την πιο δύσκολη ώρα της θητείας του μετά την ανακάλυψη ότι το κινητό τηλέφωνο του πολιτικού του αντιπάλου, του αρχηγού του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας, παρακολουθήθηκε με εντολή της ΕΥΠ, της υπηρεσίας πληροφοριών που υπάγεται απευθείας στο γραφείο του» (Helena Smith)
- «Το σκάνδαλο παρακολουθήσεων ταρακουνάει την κυβέρνηση Μητσοτάκη» (Le Monde)
- «Πολιτικομιντιακός σεισμός που θυμίζει το Watergate και συγκλονίζει την κορυφή του κράτους». (Liberation)
- «Πώς οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες και η ελληνική Δικαιοσύνη κατασκόπευαν έναν ευρωβουλευτή και εξέχοντα εκπρόσωπο της αντιπολίτευσης» (Handelsblatt)
- «Οι ξένες κυβερνήσεις δεν χάρηκαν καθόλου που βρέθηκαν να κατηγορούνται για το ελληνικό σκάνδαλο παρακολουθήσεων». (Politico)
Στην κυβερνητική-Μητσοτακική «δημοσιογραφία» της λίστας Πέτσα πρώτο θέμα σήμερα είναι η μαρμελάδα με γεύση σύκο που ζήτησε λίγο πριν πεθάνει η Βασίλισσα Ελισάβετ και οι αβρότητες με την Καμίλα Πάρκερ. Διαβάσαμε μέχρι και για το ουράνιο τόξο που εμφανίστηκε πάνω από το παλάτι του Μπάκιγχαμ λίγο πριν ανακοινωθεί ο θάνατος της. Το βραβείο όμως της αμερόληπτης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας κερδίζουν τα άρθρα που πλέκουν το εγκώμιο για της εκλιπούσας.
Προφανώς για την εγχώρια «δημοσιογραφία» το τι φορούσε ο Κάρολος και τι θα απογίνουν τα καπέλα της Ελισάβετ είναι πιο σημαντικά από τη δυσωδία του παρακράτους της κυβέρνησης Μητσοτάκη και το μαφιόζικο καθεστώς των παρακολουθήσεων πολιτικών προσώπων και δημοσιογράφων.
Οι ημέρες που ζούμε μόνο ανάλαφρες και απολιτίκ δεν είναι. Τώρα χρειάζεται επαγρύπνηση. Χρειάζονται έντιμες πένες που θα φροντίσουν να εξασφαλίσουν πως κάθε άνθρωπος, σε κάθε γωνιά της γης έχει δικαίωμα να έχει πρόσβαση σε μια ανεξάρτητη και γενναία καθαρή δημοσιογραφία.
