Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 η νεαρή Ρένα Κουμιώτη, που δεν είχε γίνει ακόμη γνωστή ως τραγουδίστρια, τραγουδούσε στην «Απανεμιά», τη μπουάτ της Πλάκας με τη Μαίρη Δαλάκου στο πιάνο και τον πρωτοεμφανιζόμενο Μανώλη Μητσιά δίπλα της. Ένα βράδυ πέρασε από τη μπουάτ ο Μάνος Λοΐζος και την άκουσε. Ξέροντας πως ο φίλος του, Λευτέρης Παπαδόπουλος, έψαχνε μια γυναικεία φωνή για τον «Δρόμο» που ετοίμαζαν με τον Μίμη Πλέσσα, του μίλησε για μια νέα τραγουδίστρια που είχε ακούσει. Η ιστορία λέει πως οι δυο τους έπαιξαν μια παρτίδα τάβλι, στην οποία, αν ο Λοΐζος κέρδιζε, ο Παπαδόπουλος θα πήγαινε κι αυτός να την ακούσει. Έτσι και έγινε! Ακολουθεί αφήγηση της Κουμιώτη από μια σπάνια συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει το 2015:
«Τραγουδάω εγώ, τσουπ στο τραπέζι του Μάνου μετά. ”Από δω ο Λευτέρης Παπαδόπουλος” μου λέει, ”Χαίρω πολύ” κάνω κι εγώ, που δεν είχα ιδέα ποιος ήταν ο Παπαδόπουλος. ”Τραγουδάς πολύ ωραία, κοριτσάκι μου”, λέει αυτός, ”κι από μένα είσαι εντάξει, αλλά πρέπει να περάσεις και από τα μηχανήματα του στούντιο της Κολούμπια για οντισιόν”. ”Τι μου λέει τώρα αυτός;” αναρωτιόμουν, εν τω μεταξύ, εγώ, που πήγαινε κι αλλού ο νους μου».
Εκείνο το βράδυ ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφήνει στην Κουμιώτη ένα χαρτάκι με το τηλέφωνο του και τη διεύθυνση του στούντιο. Η τραγουδίστρια παίρνει μια φίλη της, πάνε από κει και πέφτουν σε μια ουρά 300 μέτρων. Τη στιγμή που κάνουν να φύγουν, ένας ηλικιωμένος κύριος τις ρωτάει που πάνε. Βγάζει η Κουμιώτη το χαρτάκι, λέει ότι έρχεται συστημένη από τον Παπαδόπουλο κι έτσι ο κύριος, που όπως απεδείχθη ήταν ο Αλέκος Πατσιφάς της ΛΥΡΑ, παρακάμπτει τη σειρά και τη βάζει κατευθείαν στο στούντιο. Όταν τελικά ο Πατσιφάς την άκουσε να ερμηνεύει ένα λαϊκό τραγούδι της Μοσχολιού, της δίνει ραντεβού την επόμενη στα γραφεία της ΛΥΡΑ, όπου της κάνει το πρώτο της συμβόλαιο μαζί με μια επιταγή 50.000 δραχμών – τεράστιο νούμερο για την εποχή. Ακολούθησε ένα ραντεβού επόμενο στο σπίτι του Μίμη Πλέσσα, όπου – σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία της κορυφαίας τραγουδίστριας – την πόρτα άνοιξε ο Γιάννης Πουλόπουλος. Ο Πλέσσας ευγενέστατος, ένας κύριος, κάθισε στο πιάνο και της έπαιξε δύο τραγούδια από τον «Δρόμο», το «Πρώτη φορά» και το «Δώσε μου το στόμα σου». Εντυπωσιασμένος, έκλεισε κατευθείαν την Κουμιώτη για το στούντιο.
Σε κάποια στιγμή που δυσκολευόταν να ανεβάσει τη φωνή της, την έπιασε ο Πουλόπουλος και της έδωσε την εξής συμβουλή: «Να σκέφτεσαι κάτι που θα σε κάνει να θυμώσεις». Ήταν σαν να χρειαζόταν ένας καυγάς προηγουμένως που θα την έκανε να ερμηνεύσει τα τραγούδια, έτσι όπως τα ερμήνευσε και τα σφράγισε. Μετά απ’ τον «Δρόμο», η καριέρα της Ρένας Κουμιώτη εκτινάχτηκε και δεν υπήρχε συνθέτης που να μην της ζητούσε συνεργασία. Αποτέλεσμα ήταν να μείνει στη ΛΥΡΑ για τέσερα χρόνια και να ηχογραφήσει περίπου 260 τραγούδια με τη φωνή της. Με τον «Δρόμο», όμως, του Μίμη Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου το όνομα της γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
