Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος, η μέδουσα Pelagia noctiluca έχει διάμετρο 6-10 εκατοστά και σχήμα καμπάνας με κυματοειδείς άκρες. Το χρώμα της είναι ροζ με μοβ χρώμα, με κάθετες ρίγες. Εχει οκτώ απλά πλοκάμια και τέσσερα παχύτερα γύρω από τη στοματική κοιλότητα. Εχει διακριτούς ιστούς, αλλά όχι όργανα και μόνο ένα άνοιγμα του σώματος.
Η Pelagia noctiluca είναι ικανή να παρέχει μια ισχυρή δόση τοξίνης σε κάθε οργανισμό με τον οποίο θα έρθει σε επαφή. Η επαφή με την τοξίνη της μέδουσας μπορεί να είναι επώδυνη αλλά όχι επικίνδυνη. H Pelagia noctiluca έχει μια ευρεία κατανομή και μπορεί να βρεθεί σε όλα τα ζεστά και εύκρατα νερά, συμπεριλαμβανομένης της Μεσογείου. Ομάδες των Pelagia noctiluca μπορούν μερικές φορές να παρασυρθούν και σε παράκτια ύδατα σε πυκνές συγκεντρώσεις μέχρι 600 άτομα ανά κυβικό μέτρο. «Οταν μας τσιμπάει μέδουσα είναι σαν μας χτυπάει μαστίγιο και έχει συνήθως γραμμοειδή μορφή το χτύπημα» εξηγεί στο Documento ο δερματολόγος Κωνσταντίνος Μηλεούνης. Οι κινήσεις που πρέπει να ακολουθήσουμε για να αντιμετωπίσουμε το τσίμπημα είναι οι ακόλουθες: ξέπλυμα με θαλασσινό νερό ή ξινόνερο και όχι με γλυκό, επειδή σπάνε τα κυστίδια και απελευθερώνεται η τοξίνη της μέδουσας. Παράλληλα τοποθετούμε στο σημείο μια κορτιζονούχα κρέμα για περίπου δύο εβδομάδες. Ο γιατρός εξηγεί ότι «το πρήξιμο μπορεί να παραμένει έως και δύο εβδομάδες, ενώ η δυσχρωμία μπορεί να παραμείνει εβδομάδες αλλά καμία φορά και μήνες».
Δεν γίναμε σοφότεροι από αυτά που είπε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, στη Βουλή. Καταρχάς, ενημέρωσε μόνο και μόνο γιατί τον έβγαλαν στη σέντρα –μαζί με τον Μητσοτάκη και τους διάφορους Σκέρτσους του Μαξίμου– πρώτα ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Λόιντ Οστιν, και μετά ο Γερμανός καγκελάριος, Ολαφ Σολτς.
Αυτοί έκριναν σκόπιμο για δικούς τους λόγους να μας πληροφορήσουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη στέλνει όπλα στην Ουκρανία και ανάγκασαν τους εδώ παραγγελιοδόχους των αμερικανικών απαιτήσεων να ανοίξουν το στόμα τους.
Κατά δεύτερο, μικρή σημασία έχουν πλέον οι όποιες διαβεβαιώσεις υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη για οποιοδήποτε θέμα, καθώς έχουν όλοι τους χάσει προ πολλού την έξωθεν καλή μαρτυρία και έχουν όλοι τους επανειλημμένα συλληφθεί ψευδόμενοι.
Εάν λοιπόν υπάρχει κάτι που μετράει στα όσα είπε ο Ν. Παναγιωτόπουλος είναι ότι θα συνεχίσουν να κάνουν τα θελήματα των ΗΠΑ. Θα συνεχίσουν δηλαδή να κάνουν κάτι που ουσιαστικά δεν το έχουν συζητήσει με κανέναν και δεν το έχουν εντάξει σε κάποιο συνεκτικό πολιτικό σχέδιο για το μέλλον της χώρας. Γιατί, αντίθετα απ’ ό,τι φαίνεται να πιστεύουν όλοι τους, το συμφέρον της χώρας δεν ταυτίζεται επ’ ουδενί με το δικό τους προσωπικό συμφέρον, τα ιδιοτελή σχέδιά τους και τις επιδιώξεις για ατομική εξαργύρωση των δεσμεύσεων που αναλαμβάνουν επ’ ονόματί μας.
Κλασική απόδειξη της ιδιοτελούς –και διόλου πολιτικής με την κλασική έννοια της λέξης– στάσης τους είναι ο τρόπος που αντιμετώπισαν την πρόσφατη τοποθέτηση του Κώστα Καραμανλή. Την αναμετέδωσαν λοιπόν τα πετσωμένα ΜΜΕ και τη χειροκρότησαν (όρθιοι!) οι υπουργοί του Μητσοτάκη, αλλά μετά όλοι τους έκαναν σαν να μην τους αφορούσε. Σαν να ήταν μια ενδιαφέρουσα μεν αλλά μη πολιτική ομιλία.
Σαν η επισήμανση ότι οι ΗΠΑ «δεν είναι ξεκάθαρο εάν έχουν εξίσου ισχυρά κίνητρα για την ταχεία περάτωση του πολέμου, αφού εκ των πραγμάτων δεν υφίστανται τις οδυνηρές του συνέπειες» και η παρατήρηση ότι «η Ευρώπη είναι αυτή που πρέπει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάπαυση του πυρός, τη λήξη του πολέμου και την επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» να μην τους αφορούσαν.
Ισως γιατί εντέλει δεν τους αφορούν και γι’ αυτό αποφεύγουν να τοποθετηθούν πολιτικά. Γιατί, προφανώς, η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο ίδιος ο Μητσοτάκης προσωπικά δεν θεωρούν ότι αποτελούν τμήμα μιας Ευρώπης που πρέπει να πρωταγωνιστήσει για τη λήξη του πολέμου.
Αντίθετα, θεωρούν ότι αποτελούν τμήμα μιας ευρωπαϊκής ελίτ που θέλει να εμφανίζεται ατλαντικότερη των επιτελών του ΝΑΤΟ και προεδρικότερη των άμεσων συνεργατών του Μπάιντεν. Γιατί οι συνεργάτες του Αμερικανού προέδρου οφείλουν να του λένε και καμιά αλήθεια εκτός από «μάλιστα, κύριε πρόεδρε», ενώ ο Μητσοτάκης, οι κολαούζοι και οι παρατρεχάμενοι αρκούνται στο «yes, sir».
Αυτό όμως δεν είναι στάση αρχών αλλά καθαρά ιδιοτελής προσωπική στρατηγική. Και με προσωπικές… μπίζνες δεν συγκροτείται σχέδιο για την επόμενη μέρα της χώρας.
