Jim Morrison: … Κατά τον δαίμονα εαυτού
Ο Τζέημς «Τζιμ» Ντάγκλας Μόρισον γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1943, ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, συγγραφέας και ποιητής. Ήταν, επίσης, ο τραγουδιστής και στιχουργός του δημοφιλούς αμερικάνικου ροκ συγκροτήματος The Doors. Αυτά ως πρώτη ανάγνωση, γιατί η αλήθεια είναι πως ήταν πολλά πράγματα παραπάνω. Θεωρείται ένας από τους πιο χαρισματικούς ερμηνευτές στην ιστορία της ροκ μουσικής. Έγραψε επίσης αρκετά βιβλία ποίησης, ένα μικρό ντοκιμαντέρ και δύο video clip «The Unknown Soldier» και «People are Strange». Και ο ίδιος ήταν περίεργος άνθρωπος, μοναχικός, μόνος και πολύ γοητευτικός. Αυτό, τουλάχιστον μαρτυρούν τα δεκάδες κορίτσια που ούρλιαζαν κάτω από την σκηνή προσπαθώντας να τον αγκαλιάσουν. Η σχέση του με τον θάνατο, μάλλον, αναπόφευκτη, όχι, όμως με τον τρόπο που μας αφορά όλους. Ο Τζιμ Μόρισον όταν ήταν έξι ετών είδε τον θάνατο, όπως ο ίδιος περιέγραφε σε συνεντεύξεις του: «Είναι η πρώτη φορά που ανακάλυψα τον θάνατο… εγώ, η μητέρα μου, ο πατέρας μου, ο παππούς μου και η γιαγιά μου διασχίζαμε την έρημο την αυγή. Ένα φορτηγό γεμάτο Ινδιάνους είχε μάλλον χτυπήσει ένα άλλο αυτοκίνητο ή κάτι τέτοιο, υπήρχαν Ινδιάνοι σκορπισμένοι παντού στην εθνική οδό, αιμορραγώντας μέχρι θανάτου. Ήμουν μικρός τότε, οπότε έπρεπε να μείνω στο αυτοκίνητο όσο ο πατέρας μου και ο παππούς μου βγήκαν να δουν τι γινόταν. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Το μόνο που είδα ήταν παράξενη κόκκινη μπογιά και ανθρώπους πεσμένους ολόγυρα, αλλά ήξερα πως κάτι συνέβαινε, γιατί μπορούσα να νιώσω τις δονήσεις των ανθρώπων γύρω μου, και έτσι ξαφνικά συνειδητοποίησα πως ούτε εκείνοι μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα πραγματικό φόβο… και πιστεύω πως εκείνη τη στιγμή οι ψυχές εκείνων των νεκρών ινδιάνων — ίσως μια ή δύο απ’ αυτές — έτρεχαν έξαλλες εδώ και κει, και μπήκαν στην ψυχή μου, και εγώ ήμουν σαν σφουγγάρι, έτοιμος να κάτσω εκεί και να τις απορροφήσω». Oι γονείς του υποστήριξαν πως ποτέ δεν συνέβη αυτό το γεγονός και πως ο μικρός Τζιμ τα λέει όλα αυτά για να τραβήξει την προσοχή… και την τράβηξε.
Το συγκρότημα Doors πήρε το όνομα του από το βιβλίο του άγγλου συγγραφέα Άλντους Χάξλεϊ The Doors of Perception. Στην αρχή ο τραγουδιστής ήταν πολύ ντροπαλός, ξεχνούσε τα λόγια του και πάθαινε κρίσεις πανικού πάνω στην σκηνή. Όταν κατάφερε επιτέλους να ξεπεράσει την συστολή του μεταμορφώθηκε. Άρχισε να πετάει γύρω του το μικρόφωνο και να το χρησιμοποιεί ως φαλλικό σύμβολο. Τις περισσότερες φορές ήταν μεθυσμένος και έβριζε τους θεατές ή έσπαγε ότι έβρισκε μπροστά του. Του άρεσε να προκαλεί και τα έβαζε με την συντηρητική πλευρά της Αμερικής. Μπορεί η σκηνική του παρουσία να προκαλούσε το παραλήρημα των οπαδών του, αλλά ταυτόχρονα βρισκόταν στο στόχαστρο των αρχών και της αστυνομίας. Πολλές φορές συνελήφθη μετά από συναυλία για παραβίαση των κανονισμών, ενώ κάποιες άλλες συναυλίες του συγκροτήματος απαγορεύτηκαν για λόγους δημοσίας τάξεως. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1970 καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα έξι μηνών για έργω εξυβρίσει, επειδή είχε δείξει τα γεννητικά του όργανα στο κοινό, κατά τη διάρκεια συναυλίας των Doors στο Μαϊάμι την άνοιξη του 1969.
Ο Μόρισον έκανε συχνά σεξ με θαυμάστριες και είχε πολλές σύντομες σχέσεις με διασημότητες, όπως τη Νίκο, τραγουδίστρια των Βέλβετ Αντεργκράουντ. Για μια νύχτα ήταν με την Γκρέις Σλικ των Τζέφερσον Έρπλέϊν, και από καιρό σε καιρό με την Γκλόρια Στέιβερς, αρχισυντάκτρια του περιοδικού 16. Επίσης είχε μια συνάντηση με την Τζάνις Τζόπλιν, ενώ ήταν κι οι δυο μεθυσμένοι. Η Τζούντυ Χάντλστον αναπολεί τη σχέση της με τον Μόρισον στο βιβλίο της “Ζώντας και πεθαίνοντας με τον Τζιμ Μόρισον”. Τον καιρό του θανάτου του, εκκρεμούσαν 20 αγωγές πατρότητας εναντίον του.
Το αλκοόλ και οι χρήσεις ναρκωτικών ουσιών ήταν για εκείνον τρόπος ζωής. Το 1971 προσπάθησε παρέα με την φίλη του Πάμελα Κούρσον να απεξαρτηθεί και για αυτό μετακόμισαν στο Παρίσι. Δεν τα κατάφερε, όμως και στις 3 Ιουλίου του 1973 σε ηλικία 27 ετών εισέπνευσε υπερβολική δόση ηρωίνης, νομίζοντας πως είναι κοκαΐνη και έπαθε ανακοπή καρδιάς. Ο τάφος του είναι στο Παρίσι και πάνω στον μνήμα του υπάρχει η επιγραφή στην ελληνική γλώσσα: «Κατά τον δαίμονα εαυτού».
Ο Τζιμ Μόρισον, σε σχέση με άλλους καλλιτέχνες της ψυχεδελικής μουσικής που έτειναν προς τον μυστικισμό, αντιμετώπιζε την τέχνη ως ένα τρόπο να διεισδύσει στη σκοτεινή περιοχή του ασυνειδήτου και τις κρυφές επιθυμίες του ανθρώπου. Οι στίχοι του κυριαρχούνται από τη λαγνεία του σεξ, του αλκοόλ, των ναρκωτικών, της αυτοκαταστροφής και καθετί απαγορευμένου. Το τίμημα που πλήρωσε ήταν βαρύ. Μια ζωή γεμάτη από την ανάγκη του για φυγή. Να προσπαθεί να ξεφύγει από τους δαίμονες του και από τον ίδιο του τον εαυτό…
