«…Τα χείλη σου ήταν κόκκινο πανί/ και η αγκαλιά σου αρένα της Μαδρίτης.»
Ο Βαγγέλης Λιάρος ή αλλιώς Άλκης Αλκαίος, όπως ήταν το καλλιτεχνικό του όνομα, έφυγε μια μέρα σαν την σημερινή, 10 Δεκεμβρίου του 2012. Δεν ξέρω αν είναι σωστός ο όρος «έφυγε», πως είναι δυνατόν να πεις για κάποιον πως λείπει όταν τον νιώθεις διαρκώς παρών στην ζωή σου. Ούτως ή άλλως έτσι το ήθελε και ο ίδιος. Έλεγε, πως «μην κοιτάτε που δεν μιλώ πολύ. Όταν θα “φύγω” θα είμαι πιο πολύ μαζί σας». Ακόμα και η πόλη που δήλωνε πατρίδα του ήταν η Πάργα κι ας είχε καταγωγή από την Κοκκινιά Θεσπρωτίας. Στην Πράγα μεγάλωσε κι αυτή αγάπησε για πόλη. Αυτός ήταν ο Άλκης Αλκαίος, δεν του άρεσε το όνομα του; Το άλλαξε, δεν του άρεσε η Θεσπρωτία; Μετοίκισε. Δεν του άρεσε ο κόσμος; Προσπάθησε να τον κάνει καλύτερο.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, μάλιστα εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου για 10 χρόνια. Τα φοιτητικά του χρόνια τα έζησε στην περίοδο της δικτατορίας. Η αντιστασιακή του δράση και η εμπλοκή του στην πρώτη απόπειρα δραπέτευσης του Αλέκου Παναγούλη από την φυλακή, οδήγησαν στην σύλληψή του από το καθεστώς της χούντας. Φυλακίστηκε και βασανίστηκε άγρια. Οι ακραίοι βασανισμοί του δημιούργησαν νευρολογικά και κινητικά προβλήματα που τον ταλαιπώρησαν σε όλη την διάρκεια της ζωής του.
Πρώτος τον ανακαλύπτει ο Θάνος Μικρούτσικος ο οποίος διαβάζει ένα δημοσιευμένο ποίημα του στον Ριζοσπάστη και το μελοποιεί. Έτσι, την επόμενη χρονιά ο «Φλεβάρης του 1848» θα συμπεριληφθεί στον δίσκο «Τα τραγούδια της λευτεριάς». Το 1980, ο Μικρούτσικος θα μελοποιήσει άλλο ένα ποίημά του, τη «Μπαλάντα ενός φιλήσυχου» για τον δίσκο «Δελτίο Καιρού» της Μαρίας Δημητριάδη, ενώ η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του Άλκη Αλκαίου είναι ο δίσκος «Εμπάργκο» -έργο σταθμός στην ελληνική δισκογραφία- σε ποίηση του ίδιου και σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, που κυκλοφορεί το 1982. Επόμενες δουλειές «Στου αιώνα την παράγκα» όπου ανάμεσα τους βρίσκονται τα «Ρόζα», «Πάντα Γελαστοί», «Πατησίων και παραμυθιού γωνία». Το 1999 συνεργάζεται με το Μάριο Τόκα όπου δημιουργούν έναν πολύ πετυχημένο δίσκο, το «Εντελβάϊς», όπου ερμηνεύει ο Δημήτρης Μητροπάνος και που υπογράφει ο ποιητής όλους τους στίχους. Ακολουθούν οι «Υπέροχα μονάχοι», «Οι τροβαδούροι τα καρδιάς μας, όπου τον τιμούν οι Μιλτιάδης Πασχαλίδης, Βασίλης Καζούλης, Βαγγέλης Γερμανός, Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Φίλιππος Πλιάτσικας, Νίκος Πορτοκάλογλου, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Διονύσης Τσακνής, Ασπασία Στρατηγού, Μπάμπης Στόκας, Νίκος Ζούδιαρης, Αρλέτα, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Χρήστος Θηβαίος, Δημήτρης Ζερβουδάκης,Μιχάλης Κουμπιός, Γιώργος Νταλάρας. Η επόμενη ολοκληρωμένη δουλειά του είναι το 2009 με τον δίσκο «Ουράνια τόξα κυνηγώ» με μουσική του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Ο λόγος του ερωτικός και καταγγελτικός. Περιγράφει την εποχή του με όρους πολιτικούς που, όμως δεν φανερώνονται από την πρώτη ανάγνωση. Αφουγκράζεται τα προβλήματα της εποχής του και τα αποκρυπτογραφεί. Είναι σεμνός και αόρατος. Αρκετοί νομίζουν πως δεν είναι καν υπαρκτό πρόσωπο. Ο Νότης Μαυρουδής μελοποιεί «Το πρωινό τσιγάρο» χωρίς να τον έχει συναντήσει ποτέ, παρόλο αυτά τα ποιήματα του είναι τολμηρά. Αυτή η τόλμη που ταιριάζει στους τρελούς και σε αυτούς που δεν φοβούνται. Σε αυτούς που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο χωρίς να ζητήσουν μερίδιο από την νίκη… στους γεννημένους ποιητές.
https://youtu.be/fLRhxcJA2SU