Κρίσιμα ερωτήματα τίθενται με τις διατάξεις για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας».
Οι ισχυρισμοί Βρούτση ότι η διευθέτηση «εφαρμόζεται εδώ και 30 χρόνια» είναι ψευδείς, ενώ οι… διαβεβαιώσεις ότι τάχα «δεν θίγει το εργατικό δίκαιο» είναι εκ του πονηρού!
Ο θεσμός υπάρχει ήδη από το 1990 με διάφορες κατά καιρούς τροποποιήσεις.
Ωστόσο την ίδια περίοδο με τον νόμο 1767/1988 «Κύρωση της 135ης διεθνούς σύμβασης εργασίας» εισήχθη ο θεσμός του Συμβουλίου Εργαζομένων, δηλαδή τα όργανα αυτά συγκροτούνται σε κάθε επιχείρηση η οποία απασχολεί προσωπικό άνω των 20 εργαζομένων. Για επιχειρήσεις που απασχολούν τουλάχιστον δέκα άτομα θα πρέπει να συγκροτηθούν «ενώσεις προσώπων».
Τα όργανα αυτά έχουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Μια από αυτές είναι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Τριάντα χρόνια μετά, ο θεσμός βρίσκεται ακόμη στα χαρτιά. Η Ελλάδα (παρά την κύρωση της 135ης διεθνούς σύμβασης εργασίας) είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που ουδέποτε φρόντισε για την κατοχύρωσή τους! Ελάχιστα εξ αυτών έχουν συσταθεί.
Θα έπρεπε να έχουν συσταθεί και να λειτουργούν: 17.187 συμβούλια εργαζομένων, εκπροσωπώντας 1.500.000 εργαζόμενους, καθώς και 21.571 ενώσεις προσώπων, εκπροσωπώντας άλλους 300.000 εργαζόμενους.
Είναι εμφανές ότι η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» απαιτεί πρώτα απ’ όλα τη σύσταση συμβουλίων των εργαζομένων τα οποία δεν υπάρχουν. Μάλιστα η απουσία των οργάνων αυτών απέτρεψε και την έως τώρα εφαρμογή της!
Συνεπώς, κάθε συζήτηση περί «διευθέτησης του χρόνου εργασίας» χωρίς να προηγηθεί η σύσταση των οργάνων αυτών γίνεται εκ του πονηρού και ισοδυναμεί με νάρκη στα θεμέλια του εργατικού δίκαιου και του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Ο Κώστας Νικολάου είναι μέλος διοικούσας επιτροπής ΚΕΠΕΑ/ΓΣΕΕ
