Πολλά ιδιωτικά σχολεία απέφυγαν κάθε αφιερωματική εκδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όπως καταγγέλλει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος. Σύμφωνα με την καταγγελία, αυτό συμβαίνει διότι αρκετά παιδιά μένουν μακριά από το σχολείο τους και υπάρχει πρόβλημα μεταφοράς με τα σχολικά λεωφορεία. Αυτό σημαίνει ότι για τους μαθητές των δημόσιων σχολείων η προχτεσινή σχολική ημέρα ήταν αφιερωμένη στον αγώνα που έκαναν οι φοιτητές το 1973 ζητώντας αυτό που σήμερα θεωρείται αυτονόητο.
Για τους μαθητές των ιδιωτικών σχολείων, από την άλλη, προχτές ήταν μια βροχερή Παρασκευή, ό,τι πρέπει για να μείνει κάποιος σπίτι με το τάμπλετ. Μαζί τους και οι μαθητές των δημόσιων σχολείων που οι γονείς τους θεώρησαν περιττό να παρευρεθούν τα παιδιά τους στις εκδηλώσεις για κάτι που έγινε πριν από μισό αιώνα. Σε δυο βδομάδες οι μαθητές αυτοί δεν θα θυμούνται καν τι έκαναν εκείνη την Παρασκευή, σε ένα χρόνο η 17η Νοεμβρίου θα είναι μια μέρα λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, σε πέντε χρόνια θα αναρωτιούνται για ποιο λόγο έχει κόσμο στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη (ίσως κάποιο event).
Οταν έρθει η ώρα να ψηφίσουν δεν θα πάνε, διότι όλοι ίδιοι είναι. Και να ψηφίσουν, τι πρόκειται να αλλάξει; Σάμπως θα έρθουν τα Χριστούγεννα μια ώρα αρχύτερα; Αυτό τον ανθρωπότυπο δημιουργεί η έλλειψη συλλογικής μνήμης και σύνδεσης με την Ιστορία. Κάπως έτσι ο χρόνος νοηματοδοτείται μόνο από Χριστουγεννάκια και διακοπάρες. Και μια χαρά. Γιατί να μπαίνεις σε συζητήσεις; Και τι θα καταλάβεις; Και τι κατάλαβαν όσοι βρέθηκαν εκείνη τη νύχτα στην πύλη του Πολυτεχνείου;
Αλλωστε, όπως είχε πει και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης για μια άλλη επέτειο: «Για ποιο λόγο θα πρέπει ένας 17χρονος να ενδιαφέρεται να μάθει για τη δολοφονία του Λαμπράκη που έγινε τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια πριν καν γεννηθεί και όχι για το τι σχεδιάζουν γι’ αυτόν αύριο;».
