Ο κύβος ερρίφθη για την εστίαση και τα καφέ. Ανοίγουν στις 3 Μαΐου.
Η απόφαση του Μαξίμου δεν ήταν εύκολη και δεν πατούσε στη λογική αφού την ίδια ώρα τα κρούσματα σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και πάνω από 80 συμπατριώτες μας χάνουν τη ζωή τους καθημερινά. Ομως η απόφαση να μην ανοίξουν οι διαπεριφερειακές μετακινήσεις ήθελε και ένα γλυκαντικό, γιατί, όπως και να το κάνουμε, δεύτερη Ανάσταση στα μπαλκόνια δεν τρώγεται με τίποτε.
Ομως οι γνωρίζοντες λένε ότι το γλυκαντικό της εστίασης μπορεί να αποδειχθεί πολύ πικρό για τον Κυριάκο αν τα κρούσματα ξεφύγουν μέχρι το τέλος Μαΐου. Για παράδειγμα, ποιος τουρίστας θα επισκεφτεί μια χώρα την οποία σαρώνει η πανδημία; Και ποια χώρα θα αφήσει τους πολίτες να επιστρέψουν από μια χώρα όπου τα κρούσματα έχουν χτυπήσει κόκκινο;
Την ίδια ώρα χιλιάδες επαγγελματίες της εστίασης αναρωτιούνται με ποια χρήματα θα αγοράσουν προμήθειες για να ανοίξουν το μαγαζί τους και μάλιστα με περιορισμούς που θα μειώνουν τον τζίρο. Σε απλά ελληνικά, καλά είναι τα διαγγέλματα αλλά κάποιος πρέπει να φροντίσει και για τις λεπτομέρειες.
Εκτός κι αν και εδώ τίθεται θέμα προσωπικής ευθύνης. Οποιος μπορεί μπόρεσε, όποιος δεν μπορεί θα ξεκαθαρίσει και η αγορά.
Υπάρχουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι Πάσχα στα μπαλκόνια και τα σπίτια και άνοιγμα της εστίασης δεν πάνε μαζί. Γιατί; Διότι τα ρεβεγιόν στα σπίτια το Πάσχα θα εκτοξεύσουν τη διασπορά, αυτό δηλαδή που θες να αποφύγεις και ανοίγεις την εστίαση. Δεν είναι εύκολη δουλειά η πανδημία –το αντίθετο, είναι πολύ δύσκολη–, αλλά οι κυβερνητικές αρρυθμίες και αμφισημίες είναι πολλές για να τις ξεπεράσει κανείς τόσο εύκολα. Σε κάθε περίπτωση, οι επόμενες ημέρες και ειδικά το διάστημα μέχρι το τέλος Μαΐου είναι πάρα πολύ κρίσιμο και για τον κόσμο και για το σύστημα και για την κυβέρνηση. Αν κάτι στραβώσει, ο Κυριάκος θα μείνει στο Μαξίμου μόνος με τον Πίνατ.
