Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, έστω και με μειωμένη ένταση για τον έλεγχο του εναπομείναντος 25% του Ντονμπάς, η ρωσική ηγεσία επιλέγει να επεκτείνει τους γεωγραφικούς στόχους της επιχείρησης, συμπεριλαμβάνοντας τόσο την περιοχή της Ζαπορίζια όσο και της Χερσώνας.
Τον παραπάνω στόχο έκανε γνωστό ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κατά τη διάρκειας συνέντευξής του στο ρωσικό RT.
Αναζητώντας τη διπλωματία
Συν τοις άλλοις ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν από την Τεχεράνη αποκάλυψε –η είδηση δεν διαψεύστηκε από το Κίεβο– ότι Ουκρανία και Ρωσία είχαν κλείσει μια προκαταρκτική ειρηνευτική συμφωνία τον Μάρτιο, η οποία σύντομα εγκαταλείφθηκε.
Βέβαια εκείνη την περίοδο ο ρωσικός στρατός βρισκόταν έξω από την πρωτεύουσα της Ουκρανίας ενώ σημαντικές πόλεις στα ανατολικά, όπως το Χάρκοβο, ήταν υπό πολιορκία.
Είναι σαφές ότι οι νύξεις των δύο Ρώσων ηγετών γίνονται για να υπογραμμίσουν ότι μια πολιτική λύση θα δώσει τέλος στον πόλεμο.
Τέτοια λύση όμως δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα πέραν του κόμβου του Νοεμβρίου. Τότε θα βρεθούν στο Μπαλί της Ινδονησίας για τη συνάντηση των G20 οι Πούτιν, Ζελένσκι, Μπάιντεν, Σολτς και Μακρόν και αναμένεται να επιχειρήσουν να βρουν μια συμβιβαστική γραμμή. Κάθε πλευρά προσπαθεί να κερδίσει μέχρι τότε όσο περισσότερες νίκες μπορεί στο πεδίο. Η Ρωσία δύσκολα θα υποχωρήσει από τους βασικούς όρους που είχε θέσει στην αρχή της εισβολής και οι οποίοι δεν είναι άλλοι από την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, την εγγύηση μη εισόδου στο ΝΑΤΟ και την αποναζιστικοποίηση, που φυσικά δεν είναι κάτι ξεκάθαρο.
Συγχρόνως τα δυτικά Μέσα καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας μετέδιδαν ότι έως τον Σεπτέμβριο οι κατειλημμένες από τους Ρώσους περιφέρειες της Χερσώνας, της Ζαπορίζια και του Χάρκοβου θα αναγνωριστούν ως ρωσικό έδαφος από τη Μόσχα. Επιπλέον η μέθοδος με την οποία θα ενσωματωθούν στη Ρωσική Ομοσπονδία, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, θα προσιδιάζει με αυτήν που ακολουθήθηκε στην Κριμαία. Δηλαδή θα διοργανωθούν τοπικά δημοψηφίσματα ώστε να νομιμοποιηθούν η ρωσική παρουσία και συνακόλουθα κυριαρχία. Πάντως ο πολιτικός κόμβος του Σεπτεμβρίου σηματοδοτεί ότι οι δύο πλευρές θα εντείνουν τις προσπάθειές τους για επέκταση του στρατιωτικού ελέγχου. Ωστόσο παρόμοια σενάρια είχαν εμφανιστεί στο παρελθόν, τα οποία τότε συμπεριλάμβαναν και τις αποσχισθείσες περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας στη Γεωργία.
Το «ντιλ» για το ουκρανικό χρέος
Ολα αυτά τη στιγμή που ο ουκρανικός κρατικός προϋπολογισμός έχει βρεθεί σε δυσμενή θέση καθώς το κόστος του πολέμου είναι αστρονομικό, ειδικά για τις δυνατότητες της Ουκρανίας. Ως εκ τούτου, το έλλειμμα έχει φτάσει τα 5 δισ. δολάρια τον μήνα και το ουκρανικό δημόσιο απειλείται με χρεοκοπία. Αν δεν υπήρχε η δυτική χρηματοδοτική γραμμή, τότε σίγουρα η Ουκρανία θα είχε περάσει το κατώφλι του οικονομικού Αρμαγεδδώνα. Το Κίεβο, λοιπόν, έφτασε σε συμφωνία με τη Γερμανία, τη Βρετανία, την Ιαπωνία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ για το πάγωμα ενός τμήματος των δανειακών του υποχρεώσεων από την 1η Αυγούστου έως το τέλος του 2023, με προαίρεση για ένα ακόμη έτος. Παρά ταύτα δεν γνωστοποιήθηκε η συνολική αξία των δόσεων που μπήκαν στον πάγο. Οι παραπάνω πιστωτές μάλιστα ανέφεραν ότι θα «ενθαρρύνουν» τους ιδιώτες ομολογιούχους να πράξουν το ίδιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους ιδιώτες επενδυτές βρίσκεται η BlackRock, η Fidelity International, η Amia Capital, η Gemsstock κ.ά.
Ταυτόχρονα η Εθνική Τράπεζα της Ουκρανίας ανακοίνωσε ότι υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, τη γρίβνα, κατά 25%. Πλέον η ισοδυναμία καταγράφεται στις 36,6 γρίβνες ανά δολάριο και ο πληθωρισμός θα αρχίσει να πιέζει την ουκρανική οικονομία. Ο τελευταίος τον Απρίλιο του 2022 είχε φτάσει στο 8,1%, όμως η ροή των κεφαλαίων και οι διογκούμενες πολεμικές δαπάνες είναι βέβαιο ότι θα «υπερθερμάνουν» την ουκρανική οικονομία.
